شهادت امام موسی کاظم(ع) مجید بنی فاطمه، سال 1390

با خشت های سنگی و با میله های خویش/زندان به حال و روز دلم گریه می کند/خون می چکد ز حلقه و می سوزد از تبم/زنجیر هم به سوز دلم گریه می کند/پوسید پیکرم که پس از چهارده بهار/در تنگنای سرد و نموری فتاده ام/از بار حلقه های تنم خرد می شود/دور از شعاع کوچک نوری فتاده ام/در گوشه ای شکسته ز آوار بی کسی/تنها اسیر خسته و بی آشنا منم/یلداترین شبی که دید فلک قسمتم شده/در این سیله چال هم نفس غصه ها منم

منم که مثل طوطیان گرم ترانه توام/کبوتری شکسته پر در آشیانه توام/این بارگاه کیست که در آستانه اش/جبریل شد کبوتر و خورشید دانه اش/تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد/حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

زآتش دلِ من صحبتی نکن نامرد/سکوت سبز مرا غیرتی نکن نامرد/بزن تمام تنم را کبود کن اما/به نام فاطمه بی حرمتی نکن نامرد