وفات حضرت زینب (س) حسن خلج،سال 1396

ای فلق عصمت وخورشید شرم/ای دل خورشید، ز روی تو گرم/عصمت تو حافظ ناموس دهر/نازکش خنده تو جان قهر/چهره صبح از تو صفا یافته/شام، سر زلف تو را بافته/درنگری گر تو بدین خاکدان/خاک رود تا ز بر آسمان/شعله فروز دلی ار بر لبی/حیدر کراری اگر زینبی/وامگذار لب تو راستی/گفتی و چون شعله به پا خاستی/بانگ رسای تو ستم سوز شد/کشت? مظلوم تو پیروز شد/خواست که غم دست تو بندد ولی/غم که بود در بر دخت علی/قامت تو قامت غم را شکست/دخت علی را نتوان دست بست

بارون اشک چشمام می ریزه روی گونه/صدای غربت تو دلارو می سوزونه/روی لبت امن یجیبه زینب کی میگه بی شکیبه/حالا منم شدم غریبه/روی زانوت گذاشته ای سر/حرفی بزن عزیز مادر/دارم دق می کنم برادر/آوردیشون تا خیمه خیلی کشیدی زحمت/برا چی سر به زیری داداش نکش خجالت/زینب فدا بشه برادر قابل ندارد این دو دلبر/هر دو فدای موی اصغر/گریه نکن برابر من گریه نکن برادر من/باید بره به پات سر من/بارون اشک چشمام می ریزه روی گونه/صدای غربت تو دلارو می سوزونه/خدا رو شکر که امروز آبروداری کردن/دست گلای زینب دایی رو یاری کردن/خدا رو شکر که امروز آبرو داری کردی

خیمه ها زندون تنگه/آینه حریف سنگه/خواهری زبون گرفته/بچه ها موقع جنگه/عون من گلم محمد/نگاتون چه دلفریبه/یه کاری کنید عزیزم/داداشم حسین غریبه/داییتون تنها و بی کس/کاش ز خون حنا بگیرم/سرتون به پاش بیفته/سرمو بالا بگیرم/مرهم برای قلبم/زخم هر تیری که خوردید/اگه راضی باشه دایی/حلاله شیری که خوردید/یا حسین

ای مایه دلخوشیم آخر از غم می کشیم/مهلا مهلا/قبله ام روی تو بوسم گلوی تو/یابن الزهرا

آه از آن روز که جان از تن خواهر می رفت/سنگ ها بال زنان سوی برادر می رفت/آسمان ها و زمین داشت به هم می پیچید/سمت گودال کسی دست به خنجر می رفت/ساعتی بعد که آتش به حرم بر پا شد/همه سر ها به روی نیزه ی لشگر می رفت/خیمه تاراج شد و هر طرفی دست به دست/بین گهواره ی خالی دل مادر می رفت/از یتیمان حرم نیز غنیمت بردند/گوشواره که نه گیسو پی معجر می رفت/نیمه شب با عجله داشت خبر را می برد/یک نفر در طمع جایزه با سر می رفت