شهادت امام علی النقی هادی (ع) 97 - حسین سازور

روضه - خواستم نزدیک‌تر باشم به آقایم، نشد! تا بگیرم دامن لطف تو مولایم نشد! خواستم از معصیت دوری کنم، آدم شوم بند‌ها را وا کنم از دست و پاهایم نشد ندبه‌های جمعه را هی خواب می‌مانم ببخش سر به زیرم که میان روضه پیدایم نشد ظاهراً ذکر تو را می‌گویم، اما باطناً در میان عاشقانت باز هم جایم نشد راه دیدار تو اینبار از حرم شد باز، حیف خواستم تا محضر تو با سرم آیم نشد گفتمت یک بار در خوابم بیا، جانِ حسن سر به خاک مقدمت‌ای یار می‌سایم، نشد دائماً می‌چرخم آقا جان به دور معصیت از دو چشم خیس تو هربار، پروایم نشد کربلایم دیر شد، دارم خجالت می‌کشم آه آقا جان بگو که وقت امضایم نشد؟

روضه - اشک را روز جزا با نور قیمت می کنند بر تو هر کس گریه کرده وقف جنت می کنند ایهاالهادی گدایان درِ تو تا ابد بر هزاران حاتم طائی کرامت می کنند اشک هایی را که در این روضه هایت ریخته قطره قطره وصل بر دریای رحمت می کنند سینه زن های تو با سینه زدن در روضه ات مثل موسی در میان طور عبادت می کنند مردم ایران به یاد صحن نورانی تو حضرت عبد العظیمت را زیارت می کنند عده ای با پرچم یا هادی ات روز جزا از تمامی گنهکاران شفاعت می کنند نام تو دارد جهانی را هدایت می کند علتش این است بر نامت اهانت می کنند کاش می شد ما فدایی نگاهت می شدیم کاشکی در سامرای تو سپاهت می شدیم ای کلام تو کلام ناب قرآن یا نقی زنده شد از برکت نام تو انسان یا نقی حرمت نام تو ای مظلوم شهر سامرا واجب عینی شده بر هر مسلمان یا نقی مردم ایران زمین با احترام و مؤمن اند کاش جای سامرا بودی در ایران یا نقی با دعای جامعه ما را رساندی تا خدا ای کلید اصلی ابواب ایمان یا نقی مهبط وحیی تو آقا معدن الرحمه تویی ای مصابیح الدجی ای باب احسان یا نقی ای که اعلام التقی هستی و هم کهف الوری هر کسی شد نوکرت شد از بزرگان یا نقی منتهی الحلمی ستون علمی ارکان البلاد ای امام مهربان بهتر از جان یا نقی با گدایی از تو دارم پادشاهی می کنم مرغ دل را سوی ایوان تو راهی می کنم آمدم کنج حریمت با دو تا چشم تری آمدم پیش تو آقا جان برای قنبری آمدم مثل غلامی بر سر بازار تو جان زهرا حضرت هادی مرا هم می خری ؟ ای غریب سامرا ای آشنای عالمین تو امام عسکری هستی و خود بی عسکری هر زمانی آمدم دیدم حریمت خاکی است با ضریح تخته ای ات اشک در می آوری ای فدای نام تو جان تمام شیعه ها ایهاالهادی النقی تو یک علی دیگری در خرابه جا گرفتی پیش یک دسته گدا پادشاهانه نشستی در کنار نوکری نیمه ی شب ریختند آقا سر سجاده ات قدری انگاری در این روضه شبیه حیدری

زمینه - آسمون دل ز غم شرر باره بارون غم یا رب ز دیده می باره عالمی غرق عزا سامره کرب و بلا هادی دین خدا کشته از زهر جفا وای وای واویلا وای وای وایلا چرا تو را دشمن شبانه می برده ز بی حیایی ها شدی تو آزرده بوده ای در تب و تاب قلبت از غصه شد آب وای عدو چرا تو را برده در بزم شراب وای وای واویلا وای وای واویلا بر لبت آقا نوای یارب بود تو گریه ات آنجا برای زینب بود زینب و شام بلا زینب و رأس جدا زینب و اشک رباب زینب و تشت طلا وای وای واویلا

واحد سنگین - آسمان را آه جانسوزت ز پا انداخته مادرت را باز در هول و ولا انداخته کاری از دست طبیبان بر نمی آید غریب ! در کنار بستر تو ، مرگ جا انداخته پوستی بر استخوان داری به زهرا رفته ای خونِ دل خوردن تو را از اشتها انداخته رفته رفته حجره ات گودال سرخی می شود زهر ؛ لب های تو را از ربنا انداخته تشنگی بی رحم تر از نیزه ی زیر گلوست تارهای صوتی ات را از صدا انداخته جام مِی شرمنده ی اندوه چشمانت شده ماجرا را گردن شام بلا انداخته شام گفتم ، خیزران آمد به یادم "وای وای" گریه ها را یاد طشتی از طلا انداخته