ولادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج، سال 1397

بر کوکب آسمان عصمت صلوات/ بر گوهر دریای نبوت صلوات/بر مادر یازده امام برحق/از صبح ازل تا به قیامت صلوات/گفتند که محور وجودی زهرا/عالم به همه غیب و شهودی زهرا/گفتند هزار نکته و درمانده اند/از اینکه بگویند که بودی زهرا/دیروز خدا نوشته ای داد به من/از عشق تو باز رشته ای داد به من/صد بار که گرد نام تو چرخیده ام/تسبیح تو را فرشته ای داد به من/ای شکوهت فراتر از باور/و ای مقامت فراتر از ادراک/وصف تو درک لیله القدر است/فهم ما از تبار ما ادراک/کوثری تو بی کرانه دریایی/ما و ظرف حقیر این کلمات/باید از تو نوشت با آیات/باید از تو سرود با صلوات/آیه در آیه وصف تو جاریست/فتلقا، مباهله، کوثر/در دل انما یرید الله/در فصل لربک وانحر/ از کجا آمدی به هیئت نور/ عطر یاست وزید در هستی/تو گل نه تو نوبهار نه تو بهشت دل پدر هستی

شنیده می شود از آسمان صدایی/ که کشیده شعر مرا باز هم به جایی/ که نبود هیچ کسی جز خدا، خدایی/ که نوشت نام تو را، نام آشنایی/ که پس از نوشتن آن آسمان تبسم کرد/و از شنیدنش افلاک دست و پا گم کرد/نوشت فاطمه، شاعر زبانش الکن شد/نوشت فاطمه هفت آسمان مزین شد/ نوشت فاطمه تکلیف نور روشن شد/دلیل خلق زمین و زمان معین شد/نوشت فاطمه یعنی خدا غزل گفته است/غزل قصیده نابی که در ازل گفته است/نوشت فاطمه تعریف دیگری دارد/ز درک خاک مقام فراتری دارد/ خوشا به حال پیمبر چه مادری دارد/درون خانه بهشت معطری دارد/پدر همیشه کنارت حضور گرمی داشت/برای وصف تو از عرش واژه بر می داشت/چرا که روی زمین واژه وزینی نیست/به شأن وصف تو اوصاف اینچنینی نیست/و جای صحبت این شاعر زمینی نیست/و شعر گفتن ما غیر شرمگینی نیست/خدا فراتر از این واژه ها کشیده تورا/گمان کنم که تو را اصلا آفریده تورا/که گرد چادر تو آسمان طواف کند/و زیر سایه آن کعبه اعتکاف کند/ملک ببیند و آنگاه اعتراف کند/که آن شکوه جهان را پر از عفاف کند/کتاب زندگی ات را مرور باید کرد/مرور کوثر و تطهیر و نور باید کرد

از بهشت آمدی به هیئت نور/عطر سیبت وزید در هستی/تو گلِ نه، تو نوبهار نه/تو بهشت دل پدر هستی