شب دوم فاطمیه اول، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

این اشکها دوباره ز دیده رها شدند این بغض ها میان گلو باز وا شدند گویا بساط روضه مادر به پا شده باز اهل بیت وارد بزم عزا شدند صاحب عزا بیا که ببینی در این عزا این دست های مست به شوق تو پا شدند دست مرا به دامن یارانمان رسان آنان که با نگاه تو حاجت روا شدند احساس می کنم که شهیدان کوی عشق در روضه های حضرت زهرا جدا شدند جانم فدای سینه سپر های فاطمه محسن شدند و در ره مادر فدا شدند

درس کرامت پیش او حاتم ببیند درس حیا و مادری مریم ببیند انسیه الحوراست او قطعا محال است کُنهِ کمالش را بنی آدم ببیند تا پای جان پای امامش ماند زهرا حیدر سپر دارد همه عالم ببیند آن در که پیغمبر از آن بی اذن نگذشت حالا هجوم چند نا محرم ببیند با میخ و آتش داده شد اجر رسالت باید بیاید حضرت خاتم ببیند در کوچه طفلی را تصور کن که ناگَه از ضرب سیلی، مادرش مبهم ببیند دیگر حسن در خواب مادر را همیشه با صورتی نیلی و قدی خم ببیند از غربت کوچه غم گودال پیداست جایی که زینب پیکری دَرهم ببیند بین حرامی ها سر عمامه دعواست حالا تصور کن که مادر هم ببیند ای ساربان بس کن چه میخواهی ز جانش زهرا چگونه غارت خاتم ببیند شاعر: مرضیه نعیم امینی

اگه بابام بفهمه سیاهه روزگارت میشکنه گردنت رو ولی بدون یه روزی ناله مادر من میگیره دامنت رو بسه دیگه برو یه کم عقب تر یه کم حرمت نگه دار برا ناموس حیدر بسه دیگه چادر به پاش پیچیده افتاده روی خاک و جون به لبش رسیده ای وای مادر، ای مادر جوونم مادر قد کمونم *** حالا دلت خنک شد سند و پاره کردی بذار بریم به خونه از جون ما چی میخوای ببین که روی خاکا خودشو میکشونه ای وای ای وای منو بیچاره کرده رو خاک پی یکی از گوشواره هاش میگرده ای وای ای وای دست به شونم میگیره میخواد که از جا پاشه چشاش سیاهی میره ای وای مادر ای مادر جوونم مادر قد کمونم

وای خدا چیکار کنم که عمر گُل سر نیاد وای خدا چیکار کنم از این جلوتر نیاد وای خدا چیکار کنم به سمت مادر نیاد راهو میبنده دستش بلنده دارم میلرزم داره میخنده چه خاکی به سر کنم خودم رو سپر کنم یا اینکه برم خونه بابامو خبر کنم **** وای خدا چه جوری زد که رد شد از رو سرم وای خدا چه جوری زد که خورد زمین مادرم وای خدا چه جوری زد مگه میشه باورم یک ضربه اما دو تا بود انگار یک ضربه سیلی یک ضربه دیوار یه بار بی هوا میزد یه بارم با پا میزد کسی هم دیگه نبود بپرسه چرا میزد **** وای خدا چه روزی بود که دنیا شرمنده شد وای خدا چه روزی بود حسن سر افکنده شد وای خدا چه روزی بود که گوشواره کنده شد مونده صدای سیلی تو گوشم دستای مادر مونده رو دوشم دو چشمش سیاهی رفت با چه سوز و آهی رفت به من گفت بریم خونه ولی اشتباهی رفت