شب شهادت فاطمیه اول، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

گذشت عمری و لیلای ما نیامد؛ باز ز سمت کعبه‎ی جان ها صدا نیامد باز به دردهای خودم مژده‎ی دوا دادم ولی چه سود به دردم دوا نیامد باز میان مردم این شهر بی کس و کارم غریب مانده‎ام و آشنا نیامد باز دلم گرفته از این روزهای بی معنی زمان گذشته و آقای ما نیامد باز برای مادر مظلومه اش عزادار است عزا به پا شد و صاحب عزا نیامد باز چگونه روضه بخوانیم کار ما سخت است که روضه خوان دل مرتضی نیامد باز

صبح تا شب کار و شب تا صبح عبادت میکنی ای جراحت دیده پس کی استراحت میکنی گفته بودم که نیا پشت در استقبال من یار بیمارم چرا خود را اذیت میکنی دیدن قد کمان تو علی را میکشد رو که میگیری در این کشتن شراکت میکنی فکر کردم که رو به بهبودیست حال خانومم ناگهان دیدم که تو داری وصیت میکنی زینب از عجل وفاتی گفتنت تب کرده است این دعاها چیست پیش بچه هایت میکنی هر چه میخواهی بگو اما حلالم کن نگو من خجالت میکشم این گونه صحبت میکنی خانه داری میکنی دستاس خونی میشود با چه اوضاعی به ما لطف و محبت میکنی نان بپز باشد ولی دیگر چرا پای تنور از سری خاکستری ذکر مصیبت میکنی فکر دوری از حسینت را نکن میبینیش قتلگاهش را تو قبل از ما زیارت میکنی

باز روضه های فاطمیه حال و هوای فاطمیه آی گریه کن های محرم جمع شید برای فاطمیه دوباره بوی دود آتیش دوباره خون رو دستای میخ دوباره محسنی که گم شد میون قصه های تاریخ نوحه سر کنید عالمو خبر کنید مادر ما کشته شد چه خاکی به سر کنیم وااای واااای واااای *** زخمیو سر تا پا دردم باز هم میخوام دورت بگردم آقا حلالم کن که آخر کاری برای تو نکردم با دستی که بالا نمیاد چه جوری اشکاتو بگیرم تو که رو زانو سر میزاری میگم که بهتره بمیرم حالمو ببین آه و نالمو ببین دیگه وقت کوچ شده ولی بالمو ببین واااااای وااااای واااای *** با تو تو اوج سر فرازی زهرا نداشته هیچ نیازی نُه سال ازت چیزی نخواستم امشب میخام تابوت بسازی یادت نره که بچه هامو کنار قبر من بیاری یادت نره شبها یه کم آب بالا سر حسین بذاری آب که میخوره با یه دنیا دلهره میبینم سر از تنش داره یکی داره میبره وااای حسین حسین

ای امید حیدر دختر پیغمبر خیز و بار دگر یاورم باش همسرم بوده ای مادرم باش غم شده دامن گیرم گر بروی میمیرم فاطمه جانم فاطمه جان یا زهرا، فاطمه جانم *** تو مرا سوزاندی بس که رخ پوشاندی ای دو ماهه چرا ای امیدم خنده ای بر لبانت ندیدم با خبرم این شبها میطلبی مرگت را فاطمه جانم فاطمه جان یا زهرا فاطمه جانم *** ای ز غمها لبریز دیگر از جا برخیز یا بگیر اشک چشم ترم را شانه کن یا سر دخترم را علت این شیون چیست، قصه پیراهن چیست فاطمه جانم فاطمه جان یا زهرا فاطمه جانم

چشام بازم ببین غروب آسمونو بهت نشون میده یه مرد نیمه جونو نگاه چطور زمین زدن یه پهلون کارای دنیارو میبینی کار علی نیست خونه نشینی حالم بده حال تو بدتر نگو که فردا بدتر از اینی به خاطر علی بمون خسته شدی ولی بمون دست رو دلم نزار که خیلی غصه خوردم اینقدر نگو دارم میرم که کم آوردم شاید یه وقت من از تو زودتر جون سپردم اگه میخای بری برو تسلیم حیدر فقط بیا به مجلس ترحیم حیدر میبینی که حالش چقدر وخیمه حیدر تسلیم حیدر بازم سرت به گریه بند شد صدای کی بود سرت بلند شد امروز تو کوچه گریه کردم دیدم به دورم بگو بخند شد کارای دنیارو میبینی کار علی نیست خونه نشینی حالم بده حال تو بدتر نگو که فردا بدتر از اینی به خاطر علی بمون خسته شدی ولی بمون باشه قبول جواب قلب من رو دادی دیشب به زینب بقچه کفن رو دادی امروز خودت صبحونه ی حسن رو دادی حسینمو دیدم که شستی سرو رو شو چت شده بود خیلی میبوسیدی گلو شو با دستای شکسته شونه زدی موشو موهاشو میکردی مرتب اینارو یادش میمونه زینب گفتی حسینم تشنه میشه بال سرش آب بزار مرتب کارای دنیارو میبینی کار علی نیست خونه نشینی حالم بده حال تو بدتر نگو که فردا بدتر از اینی به خاطر علی بمون خسته شدی ولی بمون

جمال غیب خداوند، مظهرش زهراست رسول، روح و روان مطهرش زهراست پیمبـری کـه به قرآن خویش می نازد یقین کنید که قرآن دیگرش زهراست نبـی تمامـی تـوحید را در او دیـده علی جمال خداوندْ منظرش زهراست درود باد به مردی که خاکه درگه اوست سلام باد بر آن زن که رهبرش زهراست به هـر فلک که گذر کرد خواجه لولاک به چشم فاطمه بین دید، محورش زهراست علی که کُف ندارد چو ذات اقدس حق از آن کشد به فلک سر که همسرش زهراست یاعلی یا علی یاعلی *** بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

ای کربلای تو سرزمین و وطن من در دست توست تذکره اربعین من ممنون لطف مادر این خانواده ایم

اشکی بُود مرا که به دنیا نمی دهم این گنج پر بها است من ارزان نمی دهم امروز بزم ماتم زهرا بهشت ماست این نقد را به نسیه ی فردا نمی دهم سرمایه ی محبت زهراست دین من من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم در سینه ام جمال علی نقش بسته است این سینه را به سینه ی سینا نمی دهم امیرُالحق، امیرُالعشق، امیرُالمومنینی تو خدایی یا بشر؟ حیدر! نه آنی تو، نه اینی تو چه جای حیرت؟ او باید که شیر کربلا باشد اگر استاد پیکار یل ام‌البنینی تو نقش بازوی یل ام البنین در کارزار لا فتی الا علی، لا سیف الا ذوالفقار

دعائی زیر لب گویم شبانه تو آمین گوی ای ماه یگانه الهی هیچ مظلومی نبیند عزیزش را به زیر تازیانه فلک دیدی چه خاکی بر سرم کرد به طفلی رخت ماتم بر برم کرد الهی بشکند دست مغیره میون کوچه ها بی مادرم کرد