شب دوم فاطمیه اول، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

عاقبت دست دل از بند رها خواهد شد چشم عشاق به رخسار تو وا خواهد شد منتقم چون که به خون خواهی مادر برسی زخم های دل سادات دوا خواهد شد اوج آمال من این است که در روضه شبی روحم از این تن وا مانده جدا خواهد شد برف سهل است اگر سنگ ببارد هر شب روضه مادر سادات به پا خواهد شد وعده دادند دلِ سوخته از داغ بقیع در مدینه حرمی باز بنا خواهد شد روضه خوان لال شود گریه کن آتش گیرد بین آن کوچه چه گوید که چه ها خواهد شد

روضه ام روضه های یه کوچه است کوچه ای سرد و کوچه ای تاریک کوچه ای سنگی و غبار آلود کوچه ای تنگ و کوچه ای باریک بارها گفتم خدا نکند راه یاسی به لاله چین بخورد بارها گفتم خدا نکند که در آنجا کسی زمین بخورد گریه کن ولی ای وای بر سرم آمد کوچه خالی ز رفت و آمد شد چادر مادرم به دستم بود که در آن کوچه راه ما سد شد بین دیوارهای بی احساس ازدحام حرامیان دیدم پنجه ها مشتو دست ها سنگی پنجه ای را در آسمان دیدم قد کشیدم به روی پا اما حیف دستش گذشت از سر من آسمان تار شد که می نالید بین گرد و غبار مادر من مادرمن وااااای مادرم

فکر نمیکردم به پیری برسم من اینقدر زود حسرتم اینه تو کوچه کاش یه کم قدم بلند بود دستش بلند شد چشمامو بستم تا کمرش بود دستای خسته ام هر چی مشت زدم به پاهاش کُشتی مادرم رو نامرد گوشواره ی مادرم رو دیدم زیر پاش لگد کرد مادر مادر جوونم حتی سنگ روی دیوار توی این کوچه بی رحمه مادرم تا خونه میگفت نکنه بابات بفهمه به روی چادر لکه ی خونه چه جوری میشه بابا ندونه میدونم کبودیها رو ببینه حسین میمیره دیگه مادرم از امشب توی خونه رو میگیره مادر مادر جوونم به پسر هامم سپردم هیچ موقع ساکت نشینن مرد میدونه بلا شن وقتی مظلومی میبینن یه روز میاد که یه پسر من دستشو میده تو جنگ با دشمن گردیده بود قنفذ همدست با مغیره او با غلاف شمشیر او تازیانه میزد میدید بی کس عمو جون رفته پنجه ای نو کیسوش نامرد پا گذاشت رو سینه ش میزد نیزه ای به پهلوش غریب کاری به جز جود و کرم نداره آقام تو مدینه اس ولی حرم نداره ای بی حرم حسن جان ای بی کفن حسین جان دو آرزو به دل جوانم ماند کفن برای حسین و حرم برای حسن

باز روضه های فاطمیه حال و هوای فاطمیه آی گریه کن های محرم جمع شید برای فاطمیه دوباره بوی دود و آتیش دوباره خون رو دستای میخ دوباره محسنی که گم شد میون قصه های تاریخ نوحه سر کنید عالمو خبر کنید مادر ما کشته شد چه خاکی به سر کنیم وااای واااای واااای *** تنگه غروبه کوچه تاریک از دور سیاهی میشه نزدیک دست پسر تو دست مادر خیر باشه تو این راه باریک خدایا این کیه غضبناک داره میاد به سمت مادر یکی میون کوچه ها نیس بره خبر بده حیدر بی حیا نزن پیش مجتبی نزن مادری که افتاده چادرش رو پا نزن وااای واااای واااای *** وقتی گرفته دست به دیوار معلومه که چشماش شده تار با هر قدم میگه حسن جان مادر منو محکم نگه دار یه دفعه دست یه دفعه سینه یه دفعه پهلوشو شکسته حالا تو این کوچه یه جوری زده که ابروشو شکسته تا برن خونه بی عصا نمیتونه، حالا بچه مادرو داره برمیگردونه وااای واااای واااای *** باز روضه های فاطمیه حال و هوای فاطمیه ای گریه کن های محرم جمع شید برای فاطمیه دوباره بوی دود و آتیش دوباره خون رو دستای میخ دوباره محسنی که گم شد میون قصه های تاریخ نوحه سر کنید عالمو خبر کنید مادر ما کشته شد چه خاکی به سر کنیم وااای واااای واااای

اشکی بوَد مرا که به دنیا نمی‌دهم این گنج پر بهاست به عقبا نمی دهم در سینه‌ام جمال علی نقش بسته است این سینه را به سینه ی سَینا نمی‌دهم سرمایه ی محبت زهراست دین من من دِین خویش را به دو دنیا نمی دهم گر مهر و ماه را به دو دستم نهد قضا یک ذره از محبت زهرا نمی دهم