شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 98 ، حنیف طاهری

روضه - آینه با آینه شد رو‌به روی خوش بود آیینه‌ها را گفت‌و‌گوی گرچه پنهان بود راز سینه‌ها هیچ پنهان نیست از آیینه‌ها منعکس در آینه، تصویر شد بی‌نهایت، دردها تکثیر شد بسته لب، از شرح سوز و سازها چشم‌ها گفتند بر هم رازها رازها گفتند با هم با نگاه هر دو آیینه، مکدّر شد ز آه گفت ای آیین? بشکسته‌ام جز تو، در بر روی عالم بسته‌ام ای بهشت آرزوهای علی ای دو چشمت دین و دنیای علی... شام غم را پرتوِ اُمّیدِ من کوکب من، ماه من، خورشید من! ای نچیده گل زِ رویت آفتاب وی ندیده شب، شبِ مویت به خواب در دل هر ذرّه، نور مِهر تو مِهر هم، سایه‌نشینِ چهر تو یک نگاهت بِه ز صد خُلد بَرین نی، که یک ایمای تو خُلدآفرین! خان? ما گرچه از خِشت است و گِل خشت روی خشت نَه، دل روی دل آستانش، آسمانِ آسمان سقف، بالاتر ز بام کهکشان پای? دیوار آن، بر طاق عرش وز پَرِ خود عرشیان آورده فرش خاک آن را، شُسته آب سلسبیل گَرد آن را رُفته، بال جبرئیل ناودان‌ریزش، بِه از ماءِ مَعین بوریایش، گیسوانِ حور عین روشنی زین خانه دارد، نور هم روزَنَش، بُرده سبق از طور هم کی به سینا پای، موسی می‌گذاشت گر سُراغِ خِشتی از این خانه داشت ?لَنْ تَرانی? بوده زین سینا جدای رفته از این خانه، هر کس تا خدای... هر تنی جان و، ز جان جانانه‌تر هر گُهر از آن گُهر، دُردانه‌تر دخترانت بانوان مریمند هر دو در عِزّت عَلم در عالمند تا تو هستی قبل? کاشانه‌ام کعبه می‌گردد به گِرد خانه‌ام

زمینه - کی فکر می کرد بابا خونه نشین باشه کی فکر می کرد مادر نقش زمین باشه مدینه شهر نامرده چی به سر ما آورده مادرم تو بستر افتاد خونه بغض آلود و سرده از ما صورت می پوشونه دل ما رو می سوزونه حال و روزش داره می گه دیگه مادر پیشم نمی مونه ای وای مادر ای وای مادر ای وای مادر ای وای مادر از در و دیوار خونه غم می ریزه کاسه ی چشمامون از گریه لبریزه غیر ناله کو همدردی بمیرم چه آه سردی جلو چشامون می سوزیم دوباره مادر تب کردی درد ما رو کی میدونه غوغاییه تو این خونه فهمیدم از اشک و ناله ش دیگه مادر پیشم نمی مونه ای وای مادر ای وای مادر ای وای مادر ای وای مادر نمی تونم سر بذارم رو سینه ش جلوی چشم ما شکسته آیینه ش حسن از گریه بیتابه حسین شبها نمی خوابه منتظر دست مادر ببینه کاسه ی آبه اما مادر دست شکسته ست درد و داغش دست بسته ست غم بابام پیرش کرده دیگه از این مردم خیلی خسته ست

زمینه - نه نسیمم که به هر کوه و چمن سر بزنم نه کبـوتـر که بـه هـر بام و دری پر بزنم عهد و پیمانم از آغاز همین بـود، همین کـه دم از آل علـی تــا دم آخــر بــزنم *** دست عطا علی علی صاحب لوا علی علی رکن و مقام علی علی ذکر و دعا علی علی دست خدا و لنگر عرض و سماء علی علی

واحد - چه می‌ شد ؟ گر مرا با غربت خود آشنا می ‌کرد چه می‌شد سفره ‌اش گر ، گل برای غنچه وا می ‌کرد چرا می ‌کرد دور از چار طفلش بستر خود را گل از چه خویش را از غنچه ‌های خود جدا می ‌کرد اگر از گریه ‌اش همسایگان را شکوه بر لب بود دل شب ‌ها نمی ‌زد پلک و آنان را دعا می‌کرد به چشم خویشتن دیدم که بشکستند بازویش ولی مادر مگر دامان حیدر را رها می ‌کرد هم از سینه هم از بازوش خون می‌ رفت در آن روز ولیکن می ‌دوید و باز بابم را صدا می ‌کرد نماز عشق نیّت کرد ما بین در و دیوار ولی زان پس رکوع خود میان کوچه ‌ها می ‌کرد مرا می‌ برد و دست او به روی شانه ‌ی من بود قد دختر ، کنار مادرش کار عصا می‌کرد

واحد - اگه دیدی مسافر بی قراره اگه بار سفر رو بست می ره آهای درمون دردای دو عالم مریضت آخرش از دست می ره الهی هیچکسی بغضش نگیره الهی هیچکسی تنها نباشه خدا اون ساعتو روزو نیاره که دنیا باشه و زهرا نباشه اگه دیدی مسافر بی قراره اگه از زندگی دل کند می ره یه کم اصرار کن شاید بمونه یه کم اصرار کن هر چند می ره اگر می توانی بمانی بمان عزیزم تو خیلی جوانی بمان

تک - وصل و وصالمی علی قبله ی عالمی علی علی حبل المتینی امیرالمؤمنینی علی عین الحیاتی علی عین الیقینی دعای هر شبم ناد علیه اون که عزت داده به ما علیه ساقی و ساغر و باده علیه میگسار و ساغر و میخانه مست حیدر است عالمی سرمست از جام الست حیدرست نقش انگور ضریحش هوش از سر می برد ساقی امشب حیدر و ساغر به دست حیدر است مولا مولا علی ولی الله من اسمه علی و ذکره شفا علی دم حق یا علی بود هو المولا علی بود شهادت می ده قرآن فقط حق با علی بود تویی فرمانروای کل هستی نبودم که تو در دلم نشستی به بالای دستت نبوده دستی می درخشد در نجف ایوان تو همچون نگین دور تا دور حرم دلدادگانت را ببین زائران درگهت را بر در خلد برین می دهند آواز طبتم فدخلوها خالدین مولا مولا علی ولی الله شیر خدا شاه عرب هل من مبارز بطلب عالم خاک و لاهوت گره خورده به ابروت ذوالفقار در کمین و لشکری مات و مبهوت فدای جذبه های دلبری ات نعره ی بی مثال خیدری ات بزن از ضربه های خیبری ات لافتی می آمد و مویش به دستان نسیم لافتی یعنی علی یعنی صراط المستقیم برق شمشیرت دل از عالم و آدم می برد وقت پیکار است بسم الله الرحمن الرحیم

شور و نغمه - شور - ای سایه ی تو بر سر ما مادر جان تصویر ولایی تو در باور ما مادر جان کن عنایتی ز مرهمت به دیده های تر ما مادر جان امید دو عالم بانوی معظم صدیقه طهورایی و دریایی و دردانه ی خاتم بالایی و والا اعلا و معلا بسته ایم دخیل به رشته های چادرت همسر مولا تو برزخ دنیا یا بهار عقبا سرمایه ی ما مادر ما حضرت زهرا یا حضرت زهرا صدیقه ی کبرا ای نام تو در منظر ما مادر جان هستی تو دلیل قدرت کشور ما مادر جان ام النجبایی و بدین کشتی هم لنگر ما مادر جان عالم به فدایت مبهوت وفایت روزی دو عالم برسد از برکت خاک کف پایت تو یار امامت بودی به شجاعت در بحث شفاعت تو امید همه ای روز قیامت مظلومه ی مولا مستانه ی جان ها سرمایه ی ما مادر ما حضرت زهرا

شور - تو رو با همه جونم میخوام که تو هم مراقب حالم باشی هر جایی بری میام دنبال تو که قیامتم تو دنبالم باشی سینم از داغ تو سنگینه یکی از علامات عاشق اینه چقدر جون دادن واسه تو شیرینه پادشاه کرم دوست دارم به جون مادرم به جون مادرم دوست دارم تو خودت سینه زنی یادم دادی مگه این لطف تو از یادم میره دست خالی ام بیام توی هیئت دستمو حضرت زهرا میگیره یا حسین آبرو داری کن نگاهی به این گریه و زاری کن برا روزی کربلام کاری کن پادشاه کرم دوست دارم به جون مادرم به جون مادرم دوست دارم من همونم که همیشه تو روضه تا که اسم تو میاد چشمام خیسه تو سفارش کنی امشب اسمم رو برا کربلا رقیه مینویسه خسته ام بی کسم مأیوسم از این درد دوری دارم میپوسم همش عکس شیش گوشه رو میبوسم پادشاه کرم دوست دارم به جون مادرم به جون مادرم دوست دارم

شور - سر ناقابلم آقا خاک پاته اگه حسینی شدم من با دعاته دور از حرم تو هستم خوب می دونم خونه ی مادری ما کربلاته از ازل شیدا و مجنونم آقا جون تا ابد نوکرت می مونم آقا جون شاهی و داری نام زیبایی چه غم از غصه تا تو با مایی هر چی خوبی بود تو دلت جا شد چون که تو داری دل زهرایی ابی عبدالله با دم تو به خدا من زنده می شم تا وقتی با شما باشم پیر نمی شم هر کی هر چی میگه باشه اما آقا از سینه زنی برا تو سیر نمی شم هر نفس با یادت می خونم آقا جون تا ابد نوکرت می مونم آقا جون ای حسین جانم منو مجنون کن دیده ها رو باز پر بارون کن بیا این بارم تو حرم آقا یه گوشه تنها منو مهمون کن ابی عبدالله

شور - کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم زینب از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که در بند تو ام آزادم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم کاشکی حریم حرمت می بودم می خرامیدی و من در قدمت می بودم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست گنه از جانب ما نیست اگر مجنونیم گردش چشم تو مگذاشت که عاقل باشیم هر که از عشق تو دیوانه نشد عاقل نیست عاقل آن است که از عشق تو دیوانه شود اول سلامم جانم جانم ختم کلامم جانم جانم حسین ای جانم فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم سایه ی طوبی و دلجویی حور و لب حوض به هوای سر کوی تو برفت از یادم