شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 98 ، حنیف طاهری

روضه - تو دلم نمی شه آروم آتیش غیرت مادر به بابام چیزی نمی گم خیالت راحت مادر فدای اشک چشات چرا می لرزه صدات نمونده جونی برات پاشو برگردیم بلند شو از رو زمین اشک چشامو ببین رو خاک کوچه نشین پاشو برگردیم دستتو بذار رو شونم پاشو بریم تا خونه چادرت رو می تکونم پاشو بریم به خونه الهی بشکنه دستش که منو دق داد مادر بی حیا یه جوری زد که گوشواره ت افتاد مادر چی اومده به سرت نشد بشم سپرت اشک تو چشم ترت پاشو برگردیم یه یا علی بگو تا دوباره وایسی رو پا کشتی منو به خدا پاشو برگردیم وای اگه بفهمه بابا چی شد تو کوچه با تو چی بهش می گی اگه دید کبودی چشاتو شبنم اذن بوسه بر این گل نداشت برگ گل بر چهر تو جا می گذاشت ای ملک از کید اهریمن بگو از غروب ماه من با من بگو کی برین آیینه خاکستر نشاند کی مرا در بوته ی آزر نشاند

روضه - کو ابابیل های تو ،یارب فاطمه بین کوچه ها تنهاست *** نامرد بابت همه ی کشته های بدر از دختر رسول خدا خون بها گرفت *** گردون به انتقام قتیلان روز بدر نگذاشت یک ستاره به هفت آسمان من مادر آن سرو قامتی که تو دیدی دگر خمید دیدی که چون کشید غم آخر کمان من

نغمه - پدرم خانه نشین شد دیدم مادرم نقش زمین شد دیدم دیده ام خانه ی در آتش و دود بلبل سوخته و یاس کبود

زمینه - کوچه چقدر تاریکه فضا چقدر سنگینه مادر من رو خاکاست خدا داره می بینه صدای گوشواره اومد تا نانجیب سیلیو زد شرمنده ی مادر شدم کاری ازم برنیومد بد شد دستش از روی سرم رد شد بد شد با سیلی راه مادر سد شد یه دست به دیوار گرفت دنیا خراب شد روی سرم یه دست رو شونه ی من نفس نداشت مادرم گفتم بیا بیا مادر راهی نمونده تا خونه هی میشینه روی زمین انگار دیگه نمی تونه ای وای معجر مادر خونی شد ای وای چشم مادر بارونی شد دلم برا بقیع تو ببین داره پر می زنه تپش تپش تو قلب من نوای جانم حسنه کرامتت بی مثله حماسه هات بی بدله اسم حسن رو لب من شیرین تر از هر عسله آقا خلق و خوی تو پیغمبر آقا ای وارث ملک حیدر

تک - بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود یا حسن بن علی اگر مرا رها کنی تو را رها نمی کنم سر از تنم جدا کنی چون و چرا نمی کنم یا حسن بن علی

شور - هر طرف می نگرم روی دلم جانب توست عارفم قبله حق را که دلم قبله نماست دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نشد آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست بیرق سلطنت افتاد کیان را ز کیان سلطنت سلطنت توست که پاینده لواست زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست آنکه زنده ست شهیدی که حیاتش ز قفاست

شور - شیرینه اشک شور روضه هات برای من شیرینه این گریه به خدا به درد بی درمون من تسکینه خوشحالم این عزاداریا رو مادر تو می بینه می مونم تا قیامت به خدا پا علمت می مونم ممنونم واسه کربلای اربعین ازت ممنونم مدیونم آبرومو بین مردم به تو من مدیونم اون دنیا اشک این روضه ها رو برای تو میارم اربابم دست تو برداری از روی سرم بیچارم می دونم نوکر خوبی نبودم و برات سربارم کم ما و کرمت سر ما و قدمت باشه وعده ی ما شب جمعه حرمت وقتی دلم تنگه ذکرم حسن جانه کرب و بلای من تو دست سلطانه حسین حسین حسین دوست دارم اربابم کار و بار زندگیمو با شما می بندم اربابم نمی دونم که منم تا سال دیگه زنده م شرمنده م اگه کم گذاشتم آقا به خدا شرمندم بخشیدی منو به رقیه دخترت حسین بخشیدی بخشیدی منو اربعین تو بین الحرمین بخشیدی تقدیرم کی می دونه که دیگه چیه سال دیگه تقدیرم می میرم من یه روز برا امام مجتبی می میرم می گیرم من تو قبرمم دم حسن حسن می گیرم این مشکی تنم می شه یک روز کفنم این اقرار منه من عبد حسنم وقتی دلم تنگه ذکرم حسن جانه کرب وبلای من تو دست سلطانه حسین حسین حسین دوست دارم

شور - من اگر جاهل گمراهم و گر شیخ طریق قبله ام روی حسین است و همینم دین است حسین جانم حسین جانم بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند هر که خود را سگ کوی خود نخواند آدم نیست حسین جانم حسین جانم زینب از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که در بند تو ام آزادم حسین جانم حسین جانم تو به ز من سر کویت هزارها داری ولی بدان که گدایت فقط تو را دارد حسین جانم حسین جانم