ولادت امام حسن عسکری (ع)، مهدی رسولی

نه تنها من، نه تنها تو، نه تنها آنکه دین دارد که عالم هر چه دارد از امیرالمومنین دارد حیدر حیدر حیدر بگو در چنته ی خود هر چه دارد رو کند اما مگر دنیا چه خیری جز علی در آستین دارد یدالله و لسان الله و عین الله و وجه الله کدام انسان در این دنیا صفاتی اینچنین دارد زمانی که به پیغمبر تمام قوم شک کردند فقط حیدر، فقط حیدر، فقط حیدر یقین دارد بگو با یار و با اغیار، غیر از حیدر کرار ردای جانشینی را نه آن دارد، نه این دارد حکومت بر شما کمتر از آب بینی بز بود زمانی که علی اِشراف بر عرش برین دارد بخوان آیاتی از نهج البلاغه، کاملا پیداست که او هم یک کلام الله اعجاز آفرین دارد بگو موسی، بگو عیسی، بگو آدم، بگو خاتم که هر چه انبیا دارند امام المتقین دارد تمام کهکشان می چرخد آری روی انگشتی که هر چه خواهی انگشتر برای سائلین خواهد چه حاجت دارد این مولا به انگشتر زمانی که رکاب عرش از یاقوت چشمانش نگین دارد از اشک چشم او یک قطره بر خاک نجف افتاد از آن اشک است آری هر چه دُر این سرزمین دارد خدا بی شک برای شیعیان در جنت الاعلی از انگور ضریحش خوشه خوشه دستچین دارد خدا رو شکر هم کفوی برایش هست در عالم علی خیر البشر، خیر نساء عالمین دارد بگو تا سوره ی کوثر بخواند تازه می فهمی چقدر این قاری قرآن صدای دلنشین دارد زبانم قاصر است اما حکایت همچنان باقی ست به پایان آمد این دفتر ولی نه، نقطه چین دارد علی مولا علی مولا علی مولا

ای دل امشب بیا و با مجنون از یار من بگو ای دل از راهبایی که اینجا مومن شدن بگو ای شهر از راه اومد حسن، اهلا مرحبا بگو ای لب دست روی دست نذار، هر دم جانم حسن بگو خنده ش نباشه روزی تقسیم نمیشه روز و شب عاشقی تنظیم نمیشه امشب زبونم ذکر شاه حسنه جز اسم حسن چیزی حالیم نمیشه استجابت دعا یا امام عسگری اسم اعظم خدا یا امام عسگری شد مسیح اهل بیت یا امام عسگری وعده ی مسیحیا یا امام عسگری یا امام عسگری *** ای ماه الحق باید قدت پیش این ماه کمون باشه ای خاک تا سجده گاهشی باید جات آسمون باشه ای کاش این شب ها روزیمون وصل صاحب زمون باشه ای جان چی میشه عیدی این عید با آقامون باشه شاه بیت قصیده ی خلقت رسیده دریای کرامت و رحمت رسیده آی دنیا بدون پدر منجی اومد پایان غم بشر رسیده ذکر اهل کبریا یا امام عسگری افتخار انبیا یا امام عسگری آخرین اوصیا یا امام عسگری صاحب ولایت آخرین اوصیا یا امام عسگری یا امام عسگری حسن حسن حسن *** درب شریف مرقدت والاتر از مس و طلا هر راه به غیر راه تو قطعا نداره انتها وقتی در تو بازه روم، جای دیگه برم چرا رزق گداها می رسه هر روز از شهر سامرا مدیون دم عطر و بوی مسیرت جبریل امین تو حریمت مقیمه ای جان دلم وقتی اسمت حسنه معلوم میشه که آقای ما کریمه از نسل مرتضی یا امام عسگری دو تا حسن، دو مَه لقا یا امام عسگری فرقی نداره واسه ما بقیع و شهر سامرا یا امام عسگری

شاعری می کنم و عاشق این نوکری ام تا که پر نور شود این دل خاکستری ام همه جا مدح شما هست در اندیشه ی من رهرو "دعبل" و دنباله روی "حِمیری" ام سالیانی ست که مدح تو به گوشم خورده سالیانی ست که در مدح تو پامنبری ام ریشه ام را تو بکَن روزی اگر دیدی که با گدایی درت در پی نام آوری ام تو خودت این قلم پای مرا قطع کن دیدی ام گر پی لطف و کَرَم دیگری ام آمده ام سمت حرم تا که تماشات کنم چه کسی گفته که من در پی انگشتری ام آمدم تا که بگویم تو فقط شاه منی محضرت آمدم اثبات کنم نوکری ام بر در میکده ات بهر تملق گویم نوکر بی سر و پای "حسن عسگری" ام دلم از بس که نرفته ست زیارت خون شد برسانید براتی به خدا مشتری ام سامرا رفتن من دست عزیز دل توست جان فرزند خودت باز بگو می بری ام شیعه نه، عبد که نه، عاشق و مجنون هم نه بر در خان شما در پی خیره سری ام هر چه بد کرده ام آخر تو مرا می بخشی باز انگار نه انگار ز بس که جَری ام هر چه هستم ولی آقا همه دم می گویم عاشق حیدرم، از دشمن زهرا بَری ام ای که شانت همه دم "عادتکم الاحسان" است من گنهکار و سیه رو و بَدَم، می خری ام سامرا رفته ام و خوب گدایی بلدم بس که دلبسته شده بر قسم مادری ام حسن جانم جانم جانم، حسن جانم جانم جانم