8 ربیع الثانی، ولادت امام حسن عسکری (ع)، سیدمهدی میرداماد

دلبری دارم که در قلبم به سویش راهیم بین دریای پر از امواج عشقش ماهیم کار دستم میدهد یک روز خاطرخواهیش آنچنان مستم که می گویم در گمراهیم نه مخوان گمراه آنرا که مرید حیدر است میشود هشیار هر که مست جام کوثر است حال ما تنها کنار یار بهتر میشود نزد گل همواره حال خار بهتر میشود رفته رفته این دل بیمار بهتر میشود روزگار ما در این دربار بهتر میشود لحظه های ما گره خورده است با یاد علی جان فرزندان ما قربان اولاد علی جام ساقی هست لبریز طهورا باده ای دستگیری میکند امشب ز هر افتاده ای میرسد بار دگر از راه حیدر زاده ای میزند از سوی ما تا باب جنت جاده ای بار دیگر در زمین روئید بالا گوهری هاتفی او را صدا میزد امام عسکری ای ملائک چون کبوتر جَلد بامت یا حسن انبیاء در حسرت درک مقامت یا حسن نیست فرقی بین قرآن و کلامت یا حسن از اسامی خداوند است نامت یا حسن آتش غم در دل زوار تو خاموش شد کعبه از دیدار تو جا ماند و مشکی پوش شد در مصاف نور تو خورشید زانو میزند خانه ات را هر سحر جبریل جارو میزند روز محشر عالم و آدم به تو رو میزند هر که شد بیمار تو کی لب به دارو میزند درد ما را با نگاهت زود درمان میکنی درد اگر هم بی مداوا بود درمان میکنی دستهای سائلان در هر قدم محتاج توست فقر که جای خودش حتی کرم محتاج توست خوب میدانی و میداند دلم محتاج توست بی نیازی از حرم اما حرم محتاج توست از حرم گفتم غریبی شما آمد به یاد ناگهان صحن و سرای سامرا آمد به یاد

یا امام عسکری ای آبروی سامرا جام ما را پر کن امشب از سبوی سامرا در خیالم مینشیم رو به روی سامرا بر مشامم می رسد هر لحظه بوی سامرا چون نمازی که بدون مرتضی بی معنی است اربعین ما بدون سامرا بی معنی است چشم نرگس شد مسلمانِ گُل لبخند تو دل برید از پادشاهان تا شود دلبند تو شوق زر در سر کجا دارد دلبند تو آرزویش بود، باشد مادر فرزند تو وه چه فرزندی که بابای تمام عالم است وه چه بابایی مسیحای تمام عالم است ای امیر سر بلندان حجت ابن عسکری دلبر گیسو کمندان حجت ابن عسکری ای دوای دردمندان حجت ابن العسکری درد دنیا شد دوچندان حجت ابن العسکری دست کم یک بار ای گل هم کلام خار باش گرچه یارت نیستم اما تو با ما یار باش قصد دارم شعر را قدری سر و سامان دهم با علی آغاز کردم، با علی پایان دهم آرزو دارم فقط دل بر دل سلطان دهم چشم در چشم علی باشم و آخر جان دهم قصه پایان خوشی دارد همیشه با علی یا علی و یا علی و یا علی

روشن شد آسمونا عرش حق شده زیبا داده امشب خداوند حسن دوباره ای به زهرا خورشیده برق چشماش چون دریای لطفه دستاش مثل نسل بزرگش کوه نمکه جمال زیباش خدای عشق و دلبری اومده چه نگاری چه محشری اومده ماه خوش چهره عسکری اومده یا حسن یا سیدی یا مولا لطف در جریانه عشقش در فورانه پرچمش توی اوجه آخه پدر امام زمانه خودش ماه، پسرش ماه خودش شاه، پسرش شاه برای این دو آقا همگی بگید هزار ماشاالله شه و شهزاده هستن این دو دلبر میرسه نسل پاکشون به کوثر تو رگاشون جاریه خون حیدر یا حسن یا سیدی یا مولا باید غصه جواب شه خونه غم خراب شه عیده ما وقتیه که امام زمان پا به رکاب شه مهدی روح بهاره امیّد روزگاره دوران پادشاهیش حکومت تیغ ذوالفقاره میمیره هر خزونی با بهارش همه عالم میشه در اختیارش لافتی الا علیه شعارش یا حسن یا سیدی یا مولا شاعر: مجتبی صمدی شهاب