میلاد حضرت محمد (ص)، حسن خلج

در آن شبی که بود سیه تر ز زلف یار من برده سر به جیب تفکر فرو ز غم ناگه نگار آمد با روی همچو ماه بر گرد ماه ریخته زلفین خم به خم جستم ز جا و تنگ گرفتم چو در کنار گه بوسه بر رخش زدم و گاه بر قدم گفتم خوش آمدی به کجا بودی ای نگار کز دوری تو بود مرا خاطری دژم گفتا که چاپلوسی از این بیشتر مکن برخیز و می بیار به پیمانه دم به دم دانی ز باده چیست مرا مقصد و مراد مقصود من بود می وحدت نه راه جم زان باده ای که زنگ زداید ز لوح دل زان باده ای که قلب مصفا کند ز غم زان باده ای که مور اگر قطره ای خورد جلد پلنگ و شیر ژیان بر درد ز هم زان باده ای که گر بچکانید به نی کند مدح رسول و آل به آواز زیر و بم زان باده ای که عیسی مریم چو خورد از آن احیا نمود مرده صد ساله را به دم گفتا به هوش باش که در عرصه وجود امروز پا نهاد ز سر منزل عدم سلطان شرق و غرب شهنشاه انس و جان فرمانروای ملک عرب خسرو عجم فخر رسل حبیب خدا ختم انبیا مصباح هفت و چار ظلمت دو گل کرم شاهنشهی که پشت سلاطین روزگار بر درگه وی از سر تعظیم گشته خم

یا محمد یا محمد یا محمد یا علی یا رسول الله که فخر کائنات و ممکناتی برترین نور هدائی بهترین فلک نجاتی مظهر صلخ و صفائی معنی صوم و صلاتی داده عزت پیروی از دین تو بر ما محمد یا محمد یا محمد یامحمد یا علی ای چراغ آسمانها روشن از برق نگاهت شمع بزم آفرینش جلوه ای از روی ماهت طفل خلقت از طفیلت پیر هستی در پناهت با ظهورت صفحه عالم شده زیبا محمد یا محمد،یا محمد یا محمد یا علی