8ربیع الاول، شهادت امام حسن عسکری (ع)، حسین طاهری

از ما زمینیان به شما آسمان سلام مولای دلشکسته، امام زمان سلام این روزها هزار و دو چندان شکسته ای حالا کجای روضه بابا نشسته ای رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت قربان ریشه های نخ شال گردنت آماده می کنی کفن و تربت و لحد مرد سیاهپوش، خدا صبرتان دهد گویا دوباره بی کس و بی یار وخسته ای این روزها کنار دو بستر نشسته ای انگار غصه دار جراحات سینه ای گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای یکبار فکر زهر و دل پر شراره ای یکبار فکر واقعه گوشواره ای با اینکه بر سر پدر دیده بسته ای اما به یاد مادر پهلو شکسته ای آن مادری که بال و پرش درد می کند هم کتف و شانه هم کمرش درد می کند دو ماه و نیم کارحسن موشکافی و دو ماه و نیم بازوی مادر غلافی و... دو ماه و نیم گونه زخمی ماه! تر از چادر سیاه سرش هم سیاه تر شاعر: علی زمانیان

زمین شدیم ولی آسمان ما حسن است کرانه‌ ایم ولی بی کران ما حسن است گره گره همه اما امان ما حسن است پر از حسن لب ما نوشِ‌ جان ما حسن است هزار شکر تمام جهان ما حسن است رسید جلوه‌ ای و باز یا علی گفتیم پس از دو یا حسن از چار تا علی گفتیم دوباره از حسن و مرتضی علی گفتیم حسن حسن همه‌ ی عمر با علی گفتیم به فاطمه بنویسید جان ما حسن است برای عرض ادب شاعران کم آوردند برای پیش کشی تو جان کم آوردند به پای بوسی تو آستان کم آوردند قلم زدند به عمر و زمان کم آوردند تمام عمر فقط آب و نان ما حسن است *** به روی شانه اگر گیسویت رها بشود عجیب نیست اگر قبله سامرا بشود حسن نماز و حسن قبله‌ ی دعا بشود حسن رکوع و حسن سجده‌ های ما بشود میان کرببلا هم اذان ما حسن است *** نوشته اند بر این خانه از قدیم: الله که با تو جلوه کند جلوه‌ ای عظیم: الله عصا به دست رسیده است پیش تو کلیم الله کلیم تا که بگوید حسن کریم الله چه غم از این همه غم، مهربان ما حسن است هزار شکر که رزق دکان ما حسن است بزرگ خانه ی صاحب زمان ما حسن است شاعر :حسن لطفی

غربت داره نگاش، معلومه آقا چون اسمش حسنه، مظلومه آقا تو غربت شبیه جد غریبش میسوزه جیگرش، مسموم آقا میسوزه جیگرش، چی اومد به سرش داره جون میده پیش نگاه پسرش زده آتیش غمت به دل و جون من سیدنا الغریب یا حسن، یا حسن *** من با خون دلم وضو گرفتم این روزا که دلم شده پر از غم دلتنگم به خدا، برا محرم ایشاءالله کفنم این پیراهنمه هنوز پیراهن سیاه محرم تنمه یه دلم تو نجف، یه دلم سامرا دوباره وا میشه راه حرم کربلا سیدنا الغریب، سیدنا الغریب *** هستی صاحب عزا، بقیه الله آقا یابن الحسن، آجرک الله سایت روی سرم تا به قیامت ای فرزند علی سرت سلامت داغ روی دلت قد عالمیه داری آماده میشی برای فاطمیه بیا از من نگیر، شوق این باورو میسازیم با شما، حرم مادرو العجل، الامان یا صاحب الزمان

میرسه تو خونه یه صدای ناله بین دیوار و در، بدتر از گوداله پشت در مادر گفت، محسنم شد پرپر میرسه گهوارش به علی اصغر اونکه با لگد میزد مادرو بسته با طناب دست حیدرو آه وا اماه وا اماه وا اماه **** خونه ای که مثل یه بهشته میسوخت توی حرم آتش یه فرشته میسوخت گل پرپر افتاد پیش حیدر افتاد یه در نیم سوخته، روی مادر افتاد مونده چادری زیر دست و پا دیدم میزنه سیلی بی هوا آه وا اماه وا اماه وا اماه **** همگی میخندن، رو لباشون تکبیر زخمی بازویی، با غلاف شمشیر خونه با آتیشو، گریه های زینب کربلا میسوزه، خیمه های زینب میشه میخ در، خنجر کربلا میشه قحطی معجر کربلا وای حسین، وای حسین

یه روز و روزگاری تو دلم اومدی پا گذاشتی رفتی ولی برای همیشه عشق تو جا گذاشتی تو که خودت برای نوکری منو نشونه کردی اگه دوستم نداشتی، دلم رو چرا دیوانه کردی روی دیوار قلبم، داری یه یادگاری منو سوزوندی حالا، کاری باهام نداری یه عمری گوشه ی دامت همیشه زدم دست و پا دلم تنگه برای تو، منو کی میبری کربلا کربلا، کربلا، کربلا *** تموم لحظه هام پر شده از خاطره های با تو حالا که قید دنیا رو زدم یعنی یا مرگ یا تو بگو کی بهتر از تو میتونه هوامو داشته باشه بمیرم اون روزی که دستم از دستت آقا جداشه جای که اسمی از تو نبوده من نشستم یه روزی گریه هامو برا تو میفرستم به جز عشق تو دیگه، چیزی نمیخوام از خدا دلم تنگه برای تو، منو کی میبری کربلا کربلا، کربلا، کربلا *** ای که آغوشت مهربونت به روی هر کی بازه بگو تا کی باید عاشق تو بسوزه و بسازه تو که میری و دنبال همه بیچاره ها میگردی میدونی خیلی وقت منو صدا نکردی چرا شبا جمعه تو زائرات نباشم آخه چرا یکی از فدائیات نباشم چی میشد با تو میبردن سرمو روی نیزه ها دلم تنگه برای تو، منو کی میبری کربلا کربلا، کربلا، کربلا