28 صفر، رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)، حمید علیمی

دل خواهرم خونه ای وای اگه جگرم خونه ای وای تو کودکی دیدم یه روز تو کوچه چادر مادرم خونه، ای وای با قلب شکسته مادر زار و خسته موندم با چه حالی مادرمو باید ببرم خونه پیرم کرد رد خون روی دیوار مدینه خدا نگهدار دیگه آخر کاره ای وای حال عالمی زاره ای وای جای گل انگار رو کفن بارون تیره که داره میباره، ای وای چه داغ عجیبی، تشییع غریبی حالا بین تابوت یه بدن با یه کفن پاره ای وای تابوتش روی شونه علمدار مدینه خدا نگهدار با روضه های خواهر ای وای شده آسمون مضطر ای وای شکر خدا زینب ندید که غرق خون شد کفن و پیکر، ای وای پیش چشم زینب زیر سم مرکب روی خاک صحرا بدن حسینه که شده بی سر، ای وای ای وای زینب و نگاه بازار مدینه خدا نگهدار پردار محمل ما باد بود خنده بر ناموس تو آزاد بود در هجوم نظرها کند خنده دشمنت به غم ما کند خنده حرمله به غم ما جان بی تو در دل صحرا کند خنده ساربان به غم ما

اگر کشتند چرا آبت ندادند چرا زان دُر نایابت ندادند اگر کُشتند چرا خاکت نکردند کفن بر جسم صد چاکت نکردند همه از خیمه ها بیرون دویدند ولی سالار زینب را ندیدند غم عشق تو با زینب چه ها کرد مرا محمل نشین در کوچه ها کرد

دارم می بینم کوچه ها رو دارم می بینم کربلا رو زخمای رو بازوی زهرا سر حسین رو نیزه ها رو حق رسالتم چه خوب ادا میشه توو خونه ی علی آتیش بپا میشه همین آتیش میره به سمت کربلا مهمون ناخونده ی خیمه ها میشه گریه میکنم، برای فاطمه ام که بی پناهه گریه میکنم، برای آتیشی که توی راهه گریه میکنم، برا تنی که توی قتلگاهه یا اباالزهرا، یا رسول الله *** دیگه رسیده لحظه های آخرم علی و فاطمه بیاین بالا سرم فاطمه جون علیُ بی سپر نزار علی تو هم باشی پناه دخترم گریه میکنم، علی چه چیزهایی باید ببینه گریه میکنم، وسط کوچه زهرا رو زمینه گریه میکنم، سیلی رو صورت گلم میشینه میبنم و بارون میبارم همه اش جلو چشمام میارم توی هیاهوی مدینه غریبِ تنها یادگارم دارم می بینم کوچه ها رو دارم می بینم کربلا رو زخمای رو بازوی زهرا سر حسین رو نیزه ها رو یا اباالزهرا، یا رسول الله *** چقدر دلم پریشونه برا حسین حماسه آفرینِ کربلا حسین موذن نماز عاشقی حسین قاری قرآن روی نیزها حسین گریه میکنم، برا غریب ترین شهید تا محشر گریه میکنم، برای شاه تشنه کام بی سر گریه میکنم، برای نفس زدن به زیر خنجر قیامت کبرا حسینه مقطع الاعضا حسینه شفائت سینه زناتو روز قیامت با حسینه دارم می بینم کوچه ها رو دارم می بینم کربلا رو زخمای رو بازوی زهرا سر حسین رو نیزه ها رو

خنده کنان می رود، روز جزا در بهشت هرکه به دنیا زند، سینه برای حسین با تو که آشنا شدم، بهتر از این نمی شود بی خود و با خدا شدم، بهتر از این نمی شود هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود هیچ کسی برای من امام رضا ع نمی شود سلسله موی دوست حلقه ی دام بلاست هر که در این حلقه هست، قبله ی او کربلاست ما خانه به دوشان، غم سیلاب نداریم ما جزء پسر فاطمه ارباب نداریم نمی دانم اهل هستی، ترک هستی چه عالمی دارد نمی دانند خدا پرستان، حسین پرستی چه عالمی دار

کشته سم جفا شد خاتم پیغمبران از غم هستی رها شد خاتم پیغمبران خوش ادا کردند و مزد مهربانی های تو تلخ شد از جور امت شادمانی های تو این همه آزار و مهنت کی سزاوار تو بود گر چه لطف و مهربانی رسم و رفتار تو بود دیده بسته از رنگ دنیا رحمت للعالمین داغ احمد را نداند جز امیرالمومنین احمد مرسل بهشت جاودان جان من مذهب من دین من، آئین من، ایمان من نام زیبای خدا و اسم اعظم احمد است هم نبی و هم رسول الله اکبر احمد است احمد و محمود ابالقاسم محمد نام او تا خدا دارد خدایی، می بود در جام تو با ولای آل احمد، احمد کامل است بی ولای اهل بیتش، هر چه گویی باطل ا ست یا محمد، یا علی، یا محمد، یا علی

دیگر از پیش تو ای دلبر رعنا نروم نظر غیر تو بر بندم و هر جا نروم نفسی همدم و هم خانه ی من گم نشوم قدمی دور و بر مردم دنیا نروم ساقی و ساغر من، دل من، دلبر من *** بی تو این دار فنا جای تماشا نبود در پی سبزه و گلگشت تو تماشا نروم توبه کردم که دگر دل به نگاری ندهم هم به دنبال بت خوش قد و بالا نروم جان در اقلیم تن و خانه صورت چه کند شده تنها و دگر جانب تنها نروم ساقی و ساغر من، دل من، دلبر من *** باغ فردوس من آنجاست که دلدار آنجاست بی رُخ ماه تو در جنت مأوا نروم دل مجنون چه کند بی رخ لیلی دل من هیچ جا غیر در خانه ی لیلا نروم ساقی و ساغر من، دل من، دلبر من

آیا شده بال و پرت آتش بگیرد هر چیز در دور و برت آتش بگیرد آیا شده بیمار باشی و نگاهت از نیشخند همسرت آتش بگیرد آیا شده یک روز گرم وقت افطار آبی بنوشی، جگرت آتش بگیرد آیا شده تصویری از مادر ببینی تا عمر داری پیکرت آتش بگیرد می گریم از روزی که می بینم برادر در کوفه موی دخترت آتش بگیرد تو مدینه یه بقیعه، یه امامی که حرم نداره سینه زنها کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بزاره امون ای دل، امون ای دل، امون از دل زینب می گریم از روزی که می بینم برادر از هرم خاکستر سرت آتش بگیرد آه ... از خنکهای گلویت بوسه ای ده تا قبل از اینکه حنجرت آتش بگیرد آقا بس است دیگر مگو از شعله هایت ترسم که جان خواهرت آتش بگیرد

گریه کنم برا غم برادرو گریه کنم برا غمای خواهر و گریه کنم برای دست بسته و گریه کنم برا سر شکسته و گریه کنم برای زینب، جون همه فدای زینب کشته منو عزای زینب ابکی علی الزینب **** گریه کنم برا قد خمیده و گریه کنم برا سر بریده و گریه کنم برا محله ی یهود، گریه کنم برا صورت کبود گریه کنم به کشته ی فرات، گریه کنم برا خشک لبات گریه کنم ز داغ خواهرات ابکی علی الزینب ****** گریه کنم که روضه جان گدازه و گریه کنم که ناقه بی جهازو گریه کنم که غصه بیشمارو گریه کنم برای گوشوارو گریه کنم به به آه زینب گریه ماست سپاه زینب کشته ی قتلگاه زینب ابکی علی الزینب

ندارد گنبد و گلدسته ای اما چراغانیست مزار حضرت خورشید گرم نورافشانیست امان از ظلمتی که در پی تکفیر خورشیدست شب بیداد در دستان تارش نور زندانیست اگر چه خاکی ست آنجا پر و بال کبوترها هوای چشمهای نوکران هر روز بارانیست کجا تنهاست وقتی لشکر دلها سپاه اوست بدانید اهل عالم که حسن امروز تنها نیست تمام شیعیانش آشکارا نوکرش هستند اگر چه از زیارت سهم آنها بغض پنهانیست

بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی وَ أَخیهِ أَسَدِ اللهِ مُسَمّا بِعَلی وَ بِزَهراءَ بَتولٍ وَ بِأُمٍّ وَلَدَتها وَ بِسَبطَیهِ وَ شِبلَیهِ هُما نَجلَاْ زَکیٍّ وَ بِسَجّادِ وَ بِالْباقِرِ وَ اْلصّادِقِ حَقّا وَ بِموسی وَ عَلیٍّ وَ تَقیٍّ وَ نَقی وَ بِذِی الْعَسکَرِ وَ الْحُجَّهِ الْقائِمِ بِالْحَق أَلَّذی یَضرِبُ بِالسَّیفِ بِحُکمٍ أَزَلی بعلی، بعلی، بعلی، بعلی سر در عرش اله حک شده با افتخار کوری هر ناسبی بدعتی پست و خار لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار حیدر حیدر حیدر حیدر **** هر که از عشق تو دیوانه نشد آدم نیست آدم آن است که از عشق تو دیوانه شود سر فرا وردو به من گفت ملک این چنین آدم آن است که کلب در این خانه شود حیدر حیدر حیدر حیدر **** شاه مردان شیر یزدان قوت پروردگار ذکر لبهای ابالفضل میان کارو گزار در احد بشنیده اند این سخن چندین هزار لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار حیدر حیدر حیدر حیدر

مایه ی ننگ توام آبروی دنیای منی آقا مجنون توام، آرزوی چشمای منی تا ابد پای توام خوب می دونم آقا پای منی آقایی کنو دستامو بگیر کشتی نجات یا نعم الامیر *** دوباره تو روضه هات بارونی چشم تر من سایه لطف شما کم نشه آقا از سر من من به تو میگم آقا تا بگی به من نوکر من از ما بیچاره ها نگیری غم تو نخل پرچم تو، آقا از سر من زیاده کم تو محتاج توام، دنیای منی من عبد توام، آقای منی آقایی کنو دستامو بگیر کشتی نجات یا نعم الامیر