30 صفر شهادت امام رضا (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

ماه صفر گذشت بیا تا سفر کنیم باید از این دو ماه دوباره گذر کنیم بیا که دیده حسرت کشیده را با اشک دوری از تو و این ماه تر کنیم هر شب به شوق روضه فردا نفس زدیم شب را از این به بعد چگونه سحر کنیم مزد دو ماه گریه خود را گرفته ایم خود را به گوشه چشمت اگر مفتخر کنیم ما خسته نیستیم که رخت سیاه را با خستگی از تن وا مانده در کنیم امسال هم گذشت و پس از این که رواست گریه برای فاطمه پشت در کنیم برخیز تا مسافر صحن رضا شویم ماه صفر گذشت بیا تا سفر کنیم

دل تنگم که دارم میبینم منم یکی از مسافراتم دست رو سینه سلامی میدم، حالا کنار باب الرضاتم میون این فرشته ها آدم درمونده نمیخوای یه زائر خسته از کربلا جا مونده نمیخوای آقام آقام آقا رضا جان آروم آروم قدم میذارم با صد تا حاجت توی رواقت صید دامت پای پیاده با چشم گریون اومد سراغت یه بار میام زیارتت سه بار میای دیدن نوکر موقع جون کندنمو تو قبرمو صحرای محشر گریه داره حال خرابت رو خاک حجره پا می کشیدی توی چشمات سرخی خونو توی وجودت درد شدیدی سرت رو خاک چشات به در منتظری بیاد جوادت لب تشنه و با حال زار یه روضه ای اومد به یادت

اومدم به پا بوسی مشهد امشب و عزا داره ایران سفره عزا داری ها باز جمع میشه با دستای سلطان رو شونه شال ماتمه رو گونه اشک نم نمه اجر همه با فاطمه خاطراتمون شیرینه عاشق حسین غمگینه کی میدونه سال دیگه باز محرمو میبینه وای آقام آقام آقام **** یک سلام امشب رو لبهام، توی صحن گوهرشادم من کربلام و مدیون آقا پای پنجره فولادم من چشمای اشک آلود گذشت، امسالم هر چی بود گذشت یادش بخیر چه زود گذشت زیر یک علم میرفتیم، دیدن حرم میرفتیم اربعین میون جاده، پا به پای هم میرفتیم وای آقام آقام آقام *** یاد روضه های عاشورا، عمریه که دارم میسوزم داره با غلامی ارباب، میگذره خدایا هر روزم دیگه تموم صبر من، چشمای مثل ابر من میشه چراغ قبر من سفره ی کریم میمونه، عشقش از قدیم میمونه رفت و تو دلامون یاد، نوحه سلیم میمونه وای آقام آقام آقام

جان به لب گوشه ی حجره ی بسته ام از غم دوری روی تو خسته ام ای جواد من کجایی؟ کی به دیدنم میایی؟ بر زمین ببین که دارم حال و روز کربلایی بیا که از پا فتادم بر آید آه از نهادم برس به دادم جوادم خدا نگهدار جوادم *** دارم از سوز زهر جان به سر میشوم دست و پا میزنم تشنه تر میشوم قسمتم نشد که آخر سر نهم به پای خواهر گیسویم شده پر از خاک، مثل آن شهید بی سر بیا دم بسترم باش تو مونس آخرم باش بیا علی اکبرم باش خدا نگهدار جوادم **** هر قدم بر زمین میخورد پیکرم ناله ام میشود وای من مادرم زهر کینه چون اثر کرد، پهلویم شده پر از درد مانده ام که ضربه در، چه به روز مادر آورد مقابل حیدر افتاد، کنار در با سر افتاد به زیر پا آخر افتاد

دارم اذن دخول میخوانم گم شدم خسته ام پریشانم به جوادت قسم پشیمانم بی پناهم مرا پناه بده به دلم سوز و اشک و آه بده ای رئوف همیشه خوب سلام پیش تو میشود دلم آرام شد زیارت همیشه نیمه تمام هر که رویت ندید شد ناکام کاش قلب مرا تکان بدهی دیگر این بار رخ نشان بدهی *** از همه غیر تو بریدم من خویش را تا حرم کشیدم من گر چه روی تو را ندیدم من طعم آغوش تو چشیدم من آبرو رفته را خریدی تو دست روی سرم کشیدی تو *** این رئوفی که می شناسم من رد نکرده ز خانه اش دشمن پسر فاطمه است پس حتما به قسم نیست احتیاج اصلا درد هامان دوا شود اینجا گره کور وا شود اینجا *** شاه گنبد طلا امام رضا جلوه های خدا امام رضا بقیع و سامرا امام رضا نجف و کربلا امام رضا صاحب سرزمین ایرانی تو برایم همیشه سلطانی

حرفِ دل من حرف دلای بی کَسه یه امام رضا دارم برام بَسه میدونم صدام به آقام میرسه یه امام رضا دارم برام بسه من همون کبوترم که جا نداشت لونه حتی رویِ شاخه ها نداشت هیچ نگاهی آب و دونم نمی داد مثل هر غریبه آشنا نداشت حالا اما عمریه رو گنبدام بچه ی محله ی امام رضام دنیا بی صحن و رواقش قفسه یه امام رضا دارم برام بسه شاعر : حسن لطفی