شب شهادت امام رضا (ع)، مجید بنی فاطمه

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم به وقت صبح قیامت که سر ز خاک بر آرم به گفتگوی تو خیزم، به جستجوی تو باشم به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم نظر به سوی تو دارم، غلام روی تو باشم *** مریض آمده اما شفا نمی خواهد قسم به جان شما جز شما نمی خواهد برای پیش تو بودن بهانه‌ ای کافیست بهشت لطف کریمان بها نمی خواهد دلیل ناله‌ ی من یک نگاه محبوب است وگرنه درد غلامان دوا نمی خواهد فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم مگر که شاه خراسان گدا نمی خواهد دلم به عشق تو تا آسمان هشتم رفت نماز در حَرمت "اِهدِنا" نمی خواهد همین قدر که غباری بر آستان باشد رواست حاجت عاشق دوا نمی خواهد تو آشنای خدایی، کدام رهگذری در این جهان غریب آشنا نمی خواهد ببین به گوشه‌ ی صحنت پناه آوردم مگر کبوتر آواره جا نمی خواهد به حکم آنکه "علیک الرفیق ثم طریق" دلم بدون رضا کربلا نمی خواهد خدا مرا به طواف تو مبتلا کرده‌ است طواف کعبه بخواهم خدا نمی خواهد

یا امام رضا دوباره اومدم من فقط پیش شما زانو زدم می دونم خودم که چیزی ندارم ولی من گدایی رو خوب بلدم گم میشم بین حریم حَرمت پر می گیرم از نسیم حَرمت منو خوب می شناسی آقا که منم از گداهای قدیم حَرمت رأفت تو رشته ی نجاتمه عشق تو بهونه ی حیاتمه هر کجای حرمت رو می بینم همه یادآور خاطراتمه دلشکسته ها دارن نشونیتو نشون مرقد آسمونیتو هر کی یه بار بیاد به دیدنت حتما حس می کنه مهربونیتو یه دفعه هم نشد کسی رو رد کنی تو جوابمو ندی و رد کنی شفا دادن که برا تو چیزی نیست مرده زنده میشه تو مدد کنی سنگ دیوار تو تکیه گاهمه هر چی تو بخوای همون صلاحمه جایی رو جز حَرمت نمی شناسم حرمی که آخرین پناهمه

آقاجون سر از من و سروری از تو آقاجون اشاره از تو و سر از من برای آقا شدن کی بهتر از تو برای فدا شدن کی بهتر از من یادمه بی صدا اشک می ریخت و می گفت مادرم توی لالایی هاش همیشه که الهی فدای امام رضا شی که برات هیچکی امام رضا نمیشه حرفای نگفته مو اومدم اینجا بگم اومدم که دردمو به امام رضا بگم یا امام رضا مدد، یا امام رضا مدد *** مگه هیچ غصه و هیچ غمی می مونه تو دل کسی که عاشق تو باشه آقاجون برای اون که تو رو داره مگه دردی می مونه بخواد دوا شه روزی چند وعده دلم واست می گیره با طنین صدای نقاره خونه دلمو ببین که با هر ضربانش می خونه هر چی رضا بخواد همونه به خدا محاله تو کسی رو جواب کنی همه آرزوم اینه منو انتخاب کنی حرفای نگفته مو اومدم اینجا بگم اومدم که دردمو به امام رضا بگم یا امام رضا مدد، یا امام رضا مدد *** یا امام رضا تمام سینه ی ما شده مُلک تحت حاکمیت تو تو شناسنامه ی ایرانی نوشته که تو سلطانی و ما رعیت تو این منم که مثل تو کسی نداره درِ خونه ی تو مثل من زیاده می دونی یه دردایی تو زندگیمه که دواش رد شدن از باب الجواده جای دیگه سفره ی دل من پهن نمیشه واسه من حتی بهشت مثل این صحن نمیشه حرفای نگفته مو اومدم اینجا بگم اومدم که دردمو به امام رضا بگم یا امام رضا مدد، یا امام رضا مدد *** تویی اون شرط عزیز حصن توحید تو همون علی تو شهادتینی طبق اون روایتی که گفته "ریان" تو بانی روضه و گریه بر حسینی یه محرم سر سفره ی تو بودم دلمو شبیه گنبدت طلا کن یا امام رضا بیا جان جوادت منو زائر شهید کربلا کن روبروی گنبدت رو لبم شهادتین روزیمو زیاد بکن که بگم حسین حسین حرفای نگفته مو اومدم اینجا بگم اومدم که دردمو به امام رضا بگم یا امام رضا مدد، یا امام رضا مدد

آمدم امشب حرم با پدر و مادرم مثل دو فواره ی صحنت شدند این دو نگاه ترم از دم باب الجواد تا دم ایوان طلا اسم تو را می برم سایه ی لطفت به سرم مستدام ای حرمت بر همه ی درد و غمم التیام باز شده راه ضریح تو در این ازدحام آه به جای همه جامانده ها از تو جدامانده ها دست روی سینه به سمت ضریح شاه علیک السلام سمت شما آمدم گم نکنم راه را طی کنم این سیر الی الله را در حرمت سر کنم این دم کوتاه را مرد جوانی وسط همهمه ها دم گرفت آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی ز گناهم بده سلام آقا رضا جانم امیدم یا رضا جانم نمی زاری منو تنها رضا جانم تویی که ضامنم هستی دلم رو به حرم بستی محاله خالی از اینجا بره دستی *** جان رضا، حضرت سلطان رضا ای قسم مردم ایران رضا معنی لطف و کَرَم و بخشش و احسان رضا شاه خراسان رضا یار غریبان رضا آه دل شعله ورت سوخته گوشه ی آن حجره پرت سوخته آن نفس مختصرت سوخته وای چه آمد سرت آه تمام جگرت سوخته قلب دو عالم بر این رخت سیاه پسرت سوخته ناله زدی هر نفس، آه جوادم بیا آمد و از خاک سرت را گرفت غربت چشمان ترت را گرفت اشک روان از نظرت را گرفت شکر خدا لحظه ی آخر پسرت دور و برت را گرفت دوباره جاریه اشکا دلم شد خونه ی غم ها غریب آقا، غریب آقا، غریب آقا تَوونت رفت و افتادی، نه غوغایی، نه فریادی غریبونه رو خاک حجره جون دادی غریب آقا، غریب آقا، غریب آقا *** از سر لطف شماست سینه ی ما کربلاست رخصت این گریه برای حسین دست امام رضاست روضه دوباره به پاست روضه ی شاه غریب، مرثیه خوان شاه خراسان شده آه که "یا بن الشبیب" لحظه ی غارت شد و پیرهن و شال رفت خواهرش از حال رفت آه که مابین دو تا نهر آب جد غریبم حسین با لب خشکیده به گودال رفت چشم کسی در پی انگشتر و چشم کسی در پی خلخال رفت نای کمک خواستنش رفته بود پاره به پاره بدنش رفته بود حرف سر بوریاست آه که حتی کفنش رفته بود بشکند آن پا که دم آخری روی تنش رفته بود خدا ای کاش بمیرم من برا زخماش بمیرم من برای خشکی لب هاش بمیرم من جلوش آب خنک خوردن سر آقام چی آوردن که انگشتو برا انگشترش بردن

باز محرم و صفر تموم شد و شروع شد یه سالِ انتظارمون از الان یادت باشه سال دیگه اربعین کرب و بلا قرارمون آخه من با چه دلی وداع کنم این دو ماهه برا من عالمیه توی سینه زنی یاد من کنید اگه زنده نبودم فاطمیه هنوز از پرچمای هیئتمون بوی اسفند محرم می رسه برای بدرقه ی سینه زنا فاطمه با قامت خم می رسه شب اول محرم یادمه با چه شوق و ذوقی مشکی پوشیدم یه امامزاده داره محله مون شال مشکیمو از اونجا خریدم دوباره وقت خداحافظیه یا امام رضا ببین حال منو به محرم برسون یه بار دیگه دستای خالی این سینه زنو *** شب آخر چشمامون بارونی و دلامون تو حرم امام رضاست اگه ما گریه کن حسین شدیم به خدا از کَرم امام رضاست صدای نقاره داره می رسه باز دوباره یه مریض شفا گرفت کنار پنجره فولاد رضا یه نفر برات کربلا گرفت یا غریب الغرباء من اومدم که همیشه در خونه ت بمونم ساعتای آخره، منم می خوام دو سه خط برا تو روضه بخونم مثل لحظه های آخر حسین روی خاک حجره دست و پا زدی شبیه امام حسن پاره جگر مادرت فاطمه رو صدا زدی

جگرم پاره شد از زهر کجایی پسرم چشم من مانده به در تا تو بیایی پسرم از عبایی که کشیدم به سرم معلوم است کار ما و تو کشیده به جدایی پسرم حسرت بوسه ی بابا به دلت می ماند تو به بالینم اگر دیر بیایی پسرم مثل یک مارگَزیده به خودم می پیچم جگر سوخته را نیست دوایی پسرم بس که در کوچه زمین خوردم و برخاسته ام نه توانی به تنم مانده نه نایی پسرم هی زمین خوردم و هی ناله زدم وا اُمّاه دارم از کوچه عجب خاطره هایی پسرم مثل آن چادر خاکی شد عبایم خاکی مثل زهرا سرم آمد چه بلایی پسرم

خودم رو با سینه زدن به قتلگاه می کشم سفارش امام رضاست برا تو آه می کشم

منو ببخش اگه کم اسمتو بردم اگه کم غصه تو خوردم، تا الان برات نمردم اگه از عشق میگم، ندارم به غیر تو منظوری به تو وابسته شدم، منو امتحان نکن با دوری آقا قبول دارم گنهکارم، منو ببخش اگه قبول داری دوسِت دارم، منو ببخش اربابم یا اباعبدالله *** منو ببخش بویی از وفا نبردم نمک سفره تو خوردم ولی آبروتو بردم اومدم توبه کنم، همیشه که بد نبودم آقا عاشقت بودم و حیف نوکری بلد نبودم آقا آقا قبول دارم غلط کردم، منو ببخش بیا یه کاری کن که برگردم، منو ببخش اربابم یا اباعبدالله

این بارگاه کیست که در آستانه اش جبریل شد کبوتر و خورشید دانه اش مرا که این همه دلخسته ام دلم مَشکن ببین به گریه ی آهسته ام دلم مَشکن تو دلنوازترین فرد روزگارانی به یک نگاه تو دل بسته ام، دلم مَشکن