اربعین 98 - میثم مطیعی

زمزمه - علمدارم، برادرت شرمنده شد حسین با دیدن تو مُرد و زنده شد خونِ چشاتو پس زدم با گریه هام هنوز اسیر اون نگاه باحیام حرفی بزن، این دم آخری بگو چی شد، دستای حیدری؟ خوب می دونم الی الابد نیاد شبیه تو برادری (ابالفضل سقای تشنه ی حسین) مولا حسین، دیر اومدم منو ببخش رفیق نیمه راه شدم منو ببخش شرمنده ی لبای خشک اصغرم تو رو خدا به سوی خیمه نبرم از خواهرم، نگو که مضطره چشام هنوز، غم تو رو داره داداش ببین نگاه حرمله در انتظار اصغره (یا اخا ادرک اخاک یا حسین) داداش حسین، عباس به آرزوش رسید نمرد و آخر حضرت مادر و دید گفت بگو: به حسین من با اشک و آه منتظرم باشه تو خاک قتلگاه راستی چرا، قامت خمیده بود؟ رو صورتش، جای کشیده بود؟ خوب فهمیدم، چرا داداش حسن جون به لبش رسیده بود (یا اخا ادرک اخاک یا حسین)

زمینه - قدم قدم با فرشته ها با پیمبرا تا حسین ما تنها نیستیم که توو مسیرن، همه‌ی دنیا حسین تو حسینی جهان جز تو ابرقدرت نداره هر جا از عشق تو خالی شِه امنیت نداره کسی که دل به غیر از تو بده عزت نداره کاش بمونیم تا ظهور، با عشق و شور و یقین ما زائرای اربعین فااللهُ خیرٌ حافظا و هو أرحَمُ الرّاحمین پیاده ها اومدن توو جاده شبیه رزمنده ها که راه آزادی فلسطین میگذره از کربلا روی پرچم هنوز این نام زیبا رو می بینیم با همین یاحسینا فتح دنیا رو میبنیم ما انالمهدی فرزند زهرا رو می بینم ستون‌ستون داره زائر تو به آسمون می‌رسه یه روزی این پاهای پیاده، به دادمون می رسه ما ابالفضلیا تا پای جون با تو می مونیم به امید خدا تا پای جون با تو می مونیم تا بریم کربلا تا پای جون با تو می مونیم

زمینه - می آییم از هر سوی دنیا تا برگردیم سوی تو مولا دیگر دنیا باور خواهد کرد چشم انداز فردای ما را تو نصر من الله، می خوانی و عالم حیران تو خواهد شد ای رهبر دل ها، اینک همه دنیا مهمان تو خواهد شد ?لبیک یا ثارالله? لبیکَ یا ثارالله ای عشق ای زیبا ای مهر و ماه ای عشق هر اربعین با شوق دیدار می آییم ان شاءالله ای عشق بارزق حلالم، با اهل و عیالم بار سفرم بستم با گریه و توبه، با خوف و رجا به دریای تو پیوستم ?لبیک یا ثارالله? این رزمایش راز فتح ماست آغاز یک عصر بی همتاست عصر عشق و آزادی آمد عشقت آزادی‌بخش دنیاست این گریه‌ی شوق است، این آیه نور است بر گونه‌ی زائرها هر ذکر حسین جان، چاووش ظهور است در موکب عاشورا ?لبیک یا ثارالله? شاعر: میلاد عرفان پور

واحد - ز داغ تو دل حزین است،‌ به یادت چله نشین است همه آرام و قرار این دل زیارت در اربعین است سپردم دل را به جاده میایم پای پیاده ره عشق است و ندارم باکی اگر خاری در کمین است جان و جانان من عشق و ایمان من با تو پیمان من حسین چهل شب بی او سحر شد چهل شب دل شعله ور شد چهل شب طی شد ولی هر شب ماتم زینب تازه تر شد چهل شب ذکر دمادم چهل تصویر مجسم چهل منزل بانگ هل من ناصر به گوش آید از محرم دین و ایمان من مهرت در جان من ذکرت درمان من حسین نیفتد نام تو از لب کجایی سالار زینب زمین گریان آسمان گریان انس و جان گریان شد چهل شب گرفته زینب صدایش نمانده طاقت برایش چهل شب سوزانده عالم را در شررهای خطبه هایش به پاس خون شهیدان به عشق پیر جماران اگر بارد فتنه از هر سو برنگردیم از عهد و پیمان

شور - ای اشک غم بسم الله بر دیده ها راهی شو روضه روضه محشر کن امشب ثاراللهی شو روضه یعنی، تا کربلا رفتن، بر نیزه ها رفتن، مانند حسین روضه یعنی، محو خدا بودن، از خود رها بودن، در بند حسین چگونه دل دهد، به دنیا سینه زن که مولایش نداده تن به کهنه پیرهن (حسین یا ثارالله، حسین یا ثارالله) می جوشد خون تازه از دل مقتل او می آید تا همیشه بانگ " فلیرحل" او خونخواهی از، او واجب عینی ست، این حجِ حسینی ست، مُحرم شو ای دل تا کربلا، با بیرق و با مشک، با این سلاح اشک، عازم شو ای دل سلام ای کربلا، سلام ای تشنگی خوشا آوارگی و بر سر نی تشنگی (حسین یا ثارالله، حسین یا ثارالله) شاعر: امیر رضا یزدانی

زمزمه - ای سلطان ادب و سالار اهل وفا ای سوگت عین رجز سردار کرب و بلا در ابر خون مرو ای ماه زیبای حسین آماج تیر و تبر سرو رعنای حسین تشنه از فرات آمدی برادرم، قلب پاک تو خون شد از غم حرم آمده پی دیدن تو مادرم، آه از این وداع بر غم حسین، شاهدی خدای من، ای خدای من رویای ام بنین تعبیر از علقمه شد عباسش با لب خشک مهمان فاطمه شد فرقش چون فرق پدر چون مادر خورده زمین یا حیدر بر لب او افتاده از روی زین از غم حسین چشم نافذش تر است با ادب هنوز محضر برادر است رنگ او پرید لحظه های آخر است آه از این وداع