اربعین حسینی96، محمود کریمی

کربلا پروانه شو، پروانه شو، پر باز کن دور شمعی که چهل شب سوخته پرواز کن نینوا پیوسته شور نینوایی ساز کن خاک ثاراللهیان بر عرش اعلی ناز کن سینه بگشا کاروان سوگواران آمدند داغ دل را تازه تر کن داغداران آمدند سنگ های کربلا از سینه خون جاری کنید نخل ها صاحب عزا آمد عزاداری کنید آب ها سقای آل الله را یاری کنید دوستان با اهل بیت مصطفی زاری کنید کوه و صحرا گشته لبریز از صدای "یا حسین" وا حسینا واحسینا وا حسینا وا حسین

ای عزیز فاطمه از مادر استقبال کن با تن بی سر بیا از خواهر استقبال کن از سکینه با علی اکبر استقبال کن از رباب بی پسر با اصغر استقبال کن خواهرت زینب خبر از شهر شام آورده است وز سه ساله دخترت عرض سلام آورده است یا اخا سوغاتی از شام خراب آورده ام داغ دل، خون جگر، قلب کباب آورده ام زخم فرق و گیسوی از خون خضاب آورده ام از سرشک دیدگانم بر تو آب آورده ام شامیان از آتش طغیان شرار انگیختند جای گل از بام خاکستر به فرقم ریختند دشمنان از کوفه تا شام خرابم برده اند با دف و تار و نِی و چنگ و رَبابَم برده اند مجلس نامحرم و بزم شرابم برده اند پای کوبان، دست بسته با طنابم برده اند من که زیب دامن خیر البشر بودم حسین با سنان و شمر و خولی همسفر بودم حسین ای وجودم سوخته پیوسته در تاب و تبت ای دلم بر دور سر پروانه ی روز و شبت کاش آن ساعت که دشمن چوب میزد بر لبت کور میشد از خجالت چشم های زینبت خیزران بر لب رسید و صوت قرآنت شکست با دو چشم خویش دیدم دُرِ دندانت شکست چشم تو در تشت زر با چشم طفلانت گریست خیزران بر خشکی لب های عطشانت گریست مادرت زهرا به پایصوت قرآنت گریست چشم دشمن هم به اطفال پریشانت گریست من برایت شرح سر دادم تو از پیکر بگو از سُم اسب و تن مجروح با خواهر بگو خواهرم در بحر خون جسم برادر دیده ای در کنار باغبان گل های پرپر دیده ای جای تیر و نیزه و شمشیر و خنجر دیده ای روی زخم پیکر من اشک مادر دیده ای قرص ماهش زیر ابر تیغ ها پوشیده است پیکر صد پاره اش در بوریا پیچیده شد یاد داری خاطرات قتلگه را خواهرم یاد داری بوسه بنهادی به زخم حنجرم یاد داری شسته شد با اشک چشمت پیکرم یاد داری بر روی نعشم چه شد با دخترم یاد داری مرغ بی بال و پرم را میزدند یاد داری هم تو را هم دخترم را میزدند

خیمه های کربلا را یاد داری خواهرم آتش و دود و فضا را یاد داری خواهرم ناله ی وا غربتا را یاد داری خواهرم اشک چشم ناقه ها را یاد داری خواهرم در شرار خیمه ما جان عالم سوخته دفتر و دیوان شعر و نخل میثم سوخته *** عباس نبود سر راهمون نشستند عباس نبود دست ماها رو بستند عباس نبود فرق منو شکستند حسین حرف بود که شنیدیم سنگ بود که می بارید مُشت بود که می اومد ولی خدا دید عباس ندید سنگای روی بامو عباس ندید ناله ی دخترامو عباس ندید هلهله های شامو

اصول دین عاشقی، کتاب و مکتب، زینب است سرود اشک عرشیان، نوای زینب زینب است صدای کربلای حسین، پیمبری برای حسین علمدار دین، قهرمان قیام، به شام و به کوفه به جای حسین گذشته ز خود تا به دست آورد رضای خدا در ازای حسین تمام عزای حسین، تمام مذهب زینب است وای ای وای یا حسین *** پس از گل ام البنین، عَلَم نمانده بر زمین کشیده زینب این عَلَم به دوش خود تا اربعین اگرچه قامتش خم شده، اگرچه غرق ماتم شده برای هماوردی صبر او تمام بلاها مجسم شده امامی که شد جانشین حسین، به دستان عمه معمم شده نگهدار پرچم شده الی قیام یوم دین، علم نمانده بر زمین وای حسین وای *** عزیز خواهر یا حسین، ذبیح بی سر یا حسین مقابل زینب شدی به خون شناور یا حسین میان آتش خیمه گاه، میان ناله و اشک و آه همه زیر بال و پر زینب اند، همه پشت عمه گرفته پناه ولی سوز آه صدایی حزین نشانده دلش را به روز سیاه که می آید از قتلگاه غریب مادر یا حسین

سلام همسفر نیمه راه بی سر من سلام ماهِ به دریای خون شناور من گذشته است چهل روز از شهادت تو هنوز مانده به گودال دیده ی تر من هزار بار سرت را به نوک نِی دیدم هنوز داغ تو یک لحظه نیست باور من چو آفتاب رُخَت را به نوک نِی دیدم درست بود همان لحظه روز محشر من خدا گواست چه دیدم در این چهل منزل که بود همسفرمقاتل برادر من تن تو ماند زمین پیش چشم خواهر تو سر تو گشت جدا پیش چشم مادر من ز خاطرم نرود هرگز ای عزیز دلم که چوب خورد به لبهات در برابر من به ذوالفقار زبان حمله بر عدو کردم چنان که محمل من گشته بود سنگر من

هنوزم روی نیزه هایی "حسین" یا رو خاک این کربلایی "حسین" رسیدم برادر کجایی "حسین" کجایی حسینم، کجایی "حسین" *** چهل روز حال منِ بی "حسین" عزا و غم بودنِ بی "حسین" چهل مرتبه مُردنِ بی "حسین"، کجایی "حسین" چهل روز با قاتلت همسفر از این شهربه اون شهر شدم در به در چهل روزه هستی ازم بی خبر، کجایی "حسین" *** کجایی ببینی چقدر پیر شدم ببینی که از زندگی سیر شدم زمین خورده بودم زمین گیر شدم، کجایی "حسین" نپرس از من از لاله ی پرپرت از آیینه ی فاطمه مادرت نیومد به همراه من دخترت، کجایی "حسین" *** چهل آسمون بی پر و بال گذشت چهل روز که انگار چهل سال گذشت همه لحظه هام پیش گودال گذشت، کجایی"حسین" الهی بمیرم برای سرت بمیره برا تشنگیت خواهرت بمیرم برا اکبر و اصغرت، کجایی"حسین" *** الهی بمیرم برا پیرهنت توی غربت و بی کسی کشتنت غریب گیر آوردنت روی قلبمه داغ بوسیدنت، کجایی "حسین"

ای پسر فاطمه من زائرم با دل خود در حَرمت حاضرم یا حبیبی یا "حسین" خون دل و زمزمه آورده ام نوحه ای از فاطمه آورده ام یا بُنیَّ یا "حسین" *** ای به فدای بدن بی سرت کجاست عباس و علی اکبرت یا حبیبی یا "حسین" آمده ام ناله به کویَت زنم بوسه به رگ های گلویت زنم یا حبیبی یا "حسین" *** بی سر و سامان توام یا حسین دست به دامان توام یا حسین یا حبیبی یا "حسین" بر سر نِی زلف رها کرده ای با جگر شیعه چه ها کرده ای یا حبیبی یا "حسین" *** زهره ی منظومه ی زهرا حسین کشته ی افتاده به صحرا حسین

من دوباره کوله بارم رو زمین موند دم رفتن منم و احساس غربت، تک و تنهام، همه رفتن همه رو بدرقه کردم خودمم فقط می سوزم حرف بی لیاقتی نیست، دارم از حسرت می سوزم تو دلم پر از بهونه است، هی میگم ای داد بیداد مثل بچه ها شدم من، دل من آقاشو می خواد رسم عاشقی همینه تا بسوزم و بسازم دل من طاقت نداره اگه جا بمونه بازم عالم امروز زیر پای زائرای اربعینه کربلای تو همیشه مرکز کل زمینه *** یا حسین غریب مادر، تویی ارباب دل من یه گوشه چشم تو بسه واسه حل مشکل من رو پر و بال ملائک، خاک پای زائراته جبرئیلم توی جاده عازم کربلاته یا حسین غریب مادر، تویی ارباب دل من یه گوشه چشم تو بسه واسه حل مشکل من

من از اربعین جا موندم من از کربلا جا موندم با جامونده ها وا موندم مثل ماهی لب تشنه دور از دریا موندم *** گل ها کنار یکدگر، گرد عزیز فاطمه اما بگو ساقی چرا مانده جدا در علقمه ای وای حسین، ای وای حسین *** مانده است به پیکرم نشانه بردند مرا به تازیانه