شهادت حضرت رقیه (س) - پنجم صفر 96 - حنیف طاهری

روضه - خورشید آسمون من خوش اومدی بابای مهربون من خوش اومدی امشب صفا دادی به خونه ی دلم ای ماه غرق خون من خوش اومدی بابایی مهمونه اما چه بد شد که موهام پریشونه جونی نداره دستای بسته م بابایی خودت بذار سر رو پای خسته م بابایی بی تو خمیدم بی تو شکستم بابایی با چشم کم سو دست به موهات می کشم یادته می کردی چقدر نوازشم گرد سفر نشسته رو چشم ترت یا که توی تنور هنوز مونده سرت موهات پریشونه محاسنت غرقه خاکستر و خونه لرزشم از آثار پیری منه موی سفید لطف اسیری منه بس که باباجونم سه ساله تو زدن حق داری نشناسی منو بابای من

زمینه - نفس کشیدنم سخته حالا که نیستی تو پیشم منم پیش تو میخوابم کنار تو شهید میشم نگات کردمو از تو من نفس گرفتم از این نیزه ها سرتورو پس گرفتم پاشو تا بگم برات غصه ی اسارتم هر دفعه صدات زدم یکی زد تو صورتم چشاتو واکن بازم بگیر توی آغوشم ببین که خون میریزه از لاله های گوشم بمیرم برات چرا موهات پریشونه بمیرم برات چرا لبت پر خونه نگات کردمو از تو من نفس گرفتم از این نیزه ها سرتورو پس گرفتم کجا دنبالت بیام پر خاره دست و پام تو صدا بزن منو من فقط تو رو میخوام عمه به دنبال من منم به دنبال تو هرکسیو میدیدم می پرسیدم حالتو بابا جون منم چشاتو واکن دوباره دل دخترت طاقت دوری نداره نگات کردمو از تو من نفس گرفتم از این نیزه ها سرتورو پس گرفتم

واحد - این مَزار مُرغکی بی آشیانه ست قبر یک طفل یتیم و نازدانه ست من یتیمم، من یتیمم، من یتیمم عمه جان دیگر نمی گیرم بهانه بلبل تو امشب افتاد از ترانه من یتیمم، من یتیمم، من یتیمم بهتر از گلشن شده ویرانة من گشته این ویرانه مهمانخانة من من یتیمم، من یتیمم، من یتیمم

واحد - پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمی گیرد؟ غروب غربت ما از چه رو پایان نمی گیرد؟ پدر! حالا که تو در آسمان هستی بپرس از ابر که من از تشنگی پر پر زدم، باران نمی گیرد؟ علی اکبر پس از این شانه بر مویم نخواهد زد علی اصغر سر انگشت مرا دندان نمی گیرد به بازی باز هم خود را به خفتن زد عمو جانم ولی با بوسه هایم چون همیشه جان نمی گیرد نگاه عمه طعم اشک دارد، امشب تلخی ست دل دریایی او بی دلیل این سان نمی گیرد نمی دانم چرا این ذوالجناح مهربان امشب تمرّد می کند، از هیچ کس فرمان نمی گیرد پدر! می ترسم، این تشویش را پایان نخواهی داد؟ دلم آرام جز با چند خط قرآن نمی گیرد شاعر : آرش شفاعی

تک - دست و پایی بسته دارم ابتا یا حسین پهلویی شکسته دارم گوشه ای سه ساله پیرم زار و بی رمق نشسته ابتا یا حسین گوشه ی خرابه بابا نه مراست قطره آبی ز خجالت تو مهمان به رخم عرق نشسته ابتا یا حسین آخر کتاب عمرم بوسه ای ست از لب تو دخترت در انتظار آخرین ورق نشسته ابتا یا حسین