شب چهارم محرم 99، حنیف طاهری

آسمان عشق را یک کوکب است عشق اگر عشق است، عشق زینب است من ذره، تو خورشید و من قطره، تو دریایی عبد خونه زاده تو به به به چه آقایی ماهی دریا از غمای تو گریونه دِین پیمبر به شهادتت مدیونه هر کسی آزاده است، ایمان به تو آورده هر دو عالم از این قیام تو حیرونه یار بی پیرهن من، مظلوم بی کفنِ من شاه صد پاره تن من، حسین من، حسین من *** درمون دردایی تو، محشر کبرایی تو مهربون تر از مادر، آقای آقایی تو بیمار دل من، تربت تو شفامه اسم اعظم تو دعای رو لبامه بعد هر نمازم، بعد همه تسبیحات سمت ضریح تو رو لب من سلامه روح و اسرار صلاتم، کربلای تو نجاتم تشنه ی آب فراتم، حسین من، حسین من یار بی پیرهن من، مظلوم بی کفنِ من شاه صد پاره تن من، حسین من، حسین من *** ماجرا کربلا شرح بلای زینب است یا زینب، یا زینب عصر عاشورا شروع کربلای زینب است یا زینب، یا زینب شرح صدرش در نمی آید به فهم اهل دل صبر زینب آیت صبر خدای زینب است یا زینب، یا زینب رو "الم نشرح لک صدرک" بخوان کاین آیه را عشق گفتا بعد پیغمبر ثنای زینب است یا زینب، یا زینب

سالار من، دلدار من، ای یار من، ای یار من آبرویم بخر برادر زینب ای دلبر زینب، غم پرور زینب قیامت سرو قدِ تو، ای محشر زینب بالاتر از هر تصورم، از تو این دل را نمی بُرم *** ای شاه من، پناه من، ای جان من، ای ماه من یه عمری توی هُرم عاشقی مُردم بار غمت بردم، من غصه تو خوردم حالا دیگه وقتش شد، من لشگر آوردم سربازانت را نظاره کن، درد این دل را تو چاره کن

با این بیرق عزا بیعت می کنم با سلطان کربلا بیعت می کنم تو اربابی و من آقا فقیر امیری حسین و نعم الامیر یا حسین، گرفتم یاد از والدین که هستم عمری زیر دِین، اباعبدالله الحسین *** من شاگرد مکتب زهرا، زینبم در هیبت چُنان علی والا زینبم بگویم اگر شدم من اسیر امیری حسین و نعم الامیر دلبرم، حسین ای شاه و رهبرم برایت آقا در حرم، خودم تنها یک لشگرم

ریخته ام لاله به پایت حسین عون و محمد به فدایت حسین زینب من داغ تو بر دل نشست داغ جوانان تو پشتم شکست

جان حسین، جانان حسین دین حسین، آئین حسین بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود ریخته ام لاله به پایت حسین عون و محمد به فدایت حسین زینب من داغ تو بر دل نشست داغ جوانان تو پشتم شکست

باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است خورشید آسمان و زمین، پرورده ی رسول خدا ای نور مشرقین، لبیک یا حسین *** این صبح تیره باز دمید از کجا کز او کار جهان و خلق جهان جمله در هم است گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ذرات عالم است جن و مَلَک بر آدمیان نوحه می کنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است ای کشتی نجات بشر، مصباح نور ارض و سماء ای شاه سرجدا، سلطان کربلا

هوشم ببر، عقلم رُبا دیوانه کن، دیوانه کن آتش بزن سر تا به پا پروانه کن، پروانه کن تا با تو گردم آشنا از خود رهایم کن رها با من مرا بیگانه کن کلیم اگر دعا کند، بی تو دعا نمی شود مسیح اگر شفا دهد، بی تو شفا نمی شود صفا و مروه دیده ام، گرد حرم دویده ام هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود

در حُسن رُخ خوبان، پیدا همه او دیدم در چشم نکو رویان، زیبا همه او دیدم دلدار دل افکاران، یاری ده بی یاران سر سلسله ی خوبان، هر جا همه او دیدم سرم خاکِ کف پای حسینه دلم مجنونِ صحرای حسینه بهشت ارزانی خوبان عالم بهشت من تماشای حسینه