شهادت امام محمد باقر (ع) 94 - محمود کریمی

روضه - ای جان‌ جهان امام باقر وی قبل? جان امام باقر وی کهف امان امام باقر وی فوق بیان امام باقر وی نور عیان امام باقر مولای زمان امام باقر تو باقر علم کبریایی تو آین? خدانمایی تو قبل? جان انبیایی حق است که حجت خدایی ما یکسره درد و تو دوایی ما جسم و تو جان امام‌باقر تو مظهر رب‌العالمینی تو هستی زین‌العابدینی عیسای مسیح آفرینی سر تا قدم آیت مبینی سلطان جهان، امام دینی در کون و مکان امام باقر ای دوستی تو اعتبارم من آرزوی مدینه دارم تا روی به درگه تو آرم تا چهره به تربتت گذارم شاید به بقیع، جان سپارم با اشک روان امام باقر ای قل? عرش، خاک پایت ای جان جهانیان فدایت گل‌واژ? وحی در صدایت تو پادشهی و ما گدایت چشم همه بر در سرایت از پیر و جوان امام باقر افسوس که حرمتت دریدند بعد از نبی از شما بریدند در شام، غریبی تو دیدند ننگ ابدی به خود خریدند بر قتل تو نقشه‌ها کشیدند پنهان و عیان امام باقر بودی ز حقوق خویش محروم تا شد جگرت به زهر، مسموم با یاد تو ای امام مظلوم گردید قلوب شیعه مغموم از قبر غریب توست معلوم صد رنج نهان امام باقر گریه به عزای تو ثواب است دل‌ها ز مصیبتت کباب است قبر تو میان آفتاب است از کین? دشمنان خراب است این حرمت آل بوتراب است؟! کی بود گمان امام باقر تو جور و جفای شام دیدی خاکستر و سنگ و بام دیدی بر نیزه سر امام دیدی خوشحالی خاص و عام دیدی بیداد و ستم مدام دیدی از خرد و کلان امام باقر ای وصف تو بار نخل ?میثم? وی خاک رهت به زخم، مرهم وی ریزه‌خور عطات، آدم وی لطف و کرامتت مسلم در حشر ز آتش جهنم ما را برهان امام باقر

روضه - دست های سیاه بر سر تو سنگ های کبود باریدند چشم های که که گریه میکردند سیلی دتازیانه می دیدند مردم کوچه یهودیان دور سرها مدام رقصیدند بی ابالفضل کودکان یتیم روی خشت خرابه خوابیدند

زمینه - کنار کوچه بنی هاشم دلم رو خاک غربت افتاده کنار تربت مزاری که مجاور امام سجاده دلم امشب شده زائر دخیلم آقا یا حضرت باقر مزار اون که جدش و دید و تموم قصه رو به خاطر داشت پر از حماسه حسینی بود مدینه تا امام باقر داشت دلم امشب شده زائر دخیلم آقا یا حضرت باقر دل زمین میسوزه از داغی که تا ابد تو سینه میمونه نشون غربت شما روی پیشونی مدینه میمونه امام عالمی و عمامت مدار آسمون و افلاکه اما جای گلدسته و گنبد تموم صحن مرقدت خاکه شده داغ دلم تازه یه روز شیعه مرقدت رو میسازه یه عمری روضه خوندی و روضه برای مکتبت رسالت بود میون روضه گریه های تو برای عمه سه سالت بود تو همسفر کنار زینب با سر شهید کربلا بودی تو هم شبیه عمه آماج بارون تازیانه ها بودی پر از اشک و تب و تابم پریشون کربلای اربابم

واحد - الا ای ایها الساقی جوابی خواهش من را بده از جام مشتاقی شراب مردافکن را بریز از عالم بالا شرابی از لب صهبا که با یک جرعه اش از پا بیندازد تهمتن را تو نزدیکی و من دورم تو خورشیدی و من کورم بیا و با نگاه خویش درمان کن ندیدن را چو چشم خویش وا کردم هوای کربلا کردم به گوشم با اذان خواندند تکلیف معین را خدا را شکر یا مولا شده تقسیم بین ما ز تو منت گذاری و ز من منت کشیدن را من بیچاره مدیون امیرالمؤمنین هستم دخیل بند نعلین یل ام البنین هستم