شهادت امام محمد باقر (ع)، حسین طاهری

والا بُوَد مقام تو یا باقرالعلوم جانم فداى نام تو یا باقرالعلوم اى پنجمین امام که چشم خواص هست دائم به لطف عام تو یا باقرالعلوم گیرد ولى عصر به روز ظهور خویش از دشمن انتقام تو یا باقرالعلوم همچون حسین سرور آزادگان بُوَد آزادگى مرام تو یا باقرالعلوم از انقلاب عِلمی ات اسلام زنده شد نازم بر آن قیام تو یا باقرالعلوم باشد اساس دین نبی حُب آل او حب این بود کلام تو یا باقرالعلوم

تو باقرالعلوم هستی و تموم عالم به فرمانت به زیر دِین شما شیعه، الهی جانم به قربانت از علم و حلم و صبر تو آقا نفس کشیده دین پیغمبر تو وارث صلابت حیدر، آقای من آقای من به نور دانش تو روشن شد صراط شیعه به زیبایی تو وارث به حق زهرایی، آقای من آقای من شفاعت محشر آقا فقط به یک نگاه شما تموم خواهش نوکرا زیارت کرب و بلا غریب ای آقای من، غریب ای آقای من **** تو از همون کودکی آقا کشیدی بار غمو تنها میون اشک و گریه می دیدی که روی نیزه ها می رفت سرها آتیش گرفته بود حرم اما تو بین خیمه بودی سرگردون دویدی پابرهنه تو میدون، آقای من آقای من الهی من بمیرم آقا که دیدی که قاتل رسید گودال حسین تشنه رفته بود از حال، آقای من آقای من برا غمای کربلا تو روضه دارِ هر شبی تا لحظه های آخرم به یاد عمه زینبی غریب ای آقای من، غریب ای آقای من **** میون کوچه ی یهودی ها چقدر خجالت کشیدی تو به زیر تازیونه ها آقا فقط جسارت شنیدی تو تموم کربلا برات روضه ست ولی برات نمیشه شام هیچ جا خرابه و غصه ی زن ها، آقای من آقای من نداره این درد تو درمون، جلوی چشم تو زدن سیلی که صورت رقیه شد نیلی، آقای من آقای من کنار جسم مضطرت، امام صادق آشناست شهادتین امشبت سلام به شاه کربلاست غریب ای آقای من، غریب ای آقای من **** تو بودی هر جا نبود هیچ کس، گرفتی دست منو آقا نزاشتی تنها بمونم من میون سیل غم و دردا تویی تو تنها امید من تو این شبای پُر گرفتاری برای من همیشه تو یاری، حسین من حسین من دوباره آرومه با یادت، قرار قلب مضطرم هستی خود تو این عهدو باهام بستی، حسین من حسین فقط رو لب هام این نواست، به قلب من حسین ناخداست دوا و درمونم فقط زیارت کرب و بلاست دوست دارم آقای من، دوست دارم آقای من

درخت عمر من از ریشه می سوزه دلم وقتی برات تنگ میشه می سوزه، حسین به این اشک و به این روضه پریشونم شبیه مادرت با گریه می خونم، حسین بُنیَّ، کربلا پیش تنت حاضر شدم دیدم بهت آبم نمی دادند، نگو نه، من خودم دیدم حسین ایها العطشان، حسین ایها العطشان **** شبای جمعه واسه ت روضه می گیرم می بندم چشمامو تا حَرَمت میرم، حسین چراغ سرخ مقتل تا سحر روشن داره میره تو گودال شمر ذی الجوشن، حسین بنیَّ، کشتنت مادر، منو زینب صدا می زد عدو دید مادرت اینجاست، چرا تیغ از قفا می زد حسین ایها العطشان، حسین ایها العطشان **** تا دیدم ذوالجناح به خیمه گاه برگشت یه مرد چکمه پوش از قتلگاه برگشت، حسین همه از خیمه ها بیرون زدند مادر به بالای بلندی اومدند مادر، حسین بنیَّ، از ته گودال خطابی کن بگو عباس ز جا برخیز علمدارم، نگاه کن خواهرم تنهاست حسین ایها العطشان، حسین ایها العریان

همه ی دنیامو بگیر، نگیر ازم نگاهتو می بینی حال و روز این نوکر روسیاهتو آخرشم نشد آقا اونی که می خواستی بشم تو دلم آشوبه ولی به کَرم تو دلخوشم آشوبم، تویی همه دنیام و نگیر ازم اشکامو نگیر ازم این سوز نفسهامو به دلم حسرت سفر کربلا همه ی آرزوم سحر کربلا آبرومو نمی بره، منو آقا می بره کربلا غریب کربلا، غریب کربلا **** از تو چه پنهون دیگه از دست خودم خسته شدم همه امیدم به تو بود اگه دوباره اومدم تو که خبر داری دلم هیچ جوری آروم نمیشه اومدم حرفامو بگم ولی آخه روم نمیشه دلخونم، اشک چشام بارونه شده دلم ویرونه، کسی برام غیر از تو نمی مونه قبوله روسیام، قبوله من بدم ولی آخه تو رو به کی قسم بدم جایی دیگه نزار برم تو رو خدا حالا که اومدم به دلم حسرت سفر کربلا همه ی آرزوم سحر کربلا آبرومو نمی بره، منو آقا می بره کربلا غریب کربلا، غریب کربلا **** راستی یکی هست همیشه شاهد اشکای منه دوباره اسمش اومده داره دلم پر می زنه سنگ صبور غصه هام کیه به جز امام رضا قول داده می بره منو یه شب جمعه کربلا افتادم، تو آبروداری کن، نوکرتو یاری کن دیگه بریدم من، تو یه کاری کن تپش قلبمی تا دم آخرم اگه منو نخوای آخه کجا برم یعنی میشه حرم بیام یه روزی با پدر و مادرم به دلم حسرت سفر کربلا همه ی آرزوم سحر کربلا آبرومو نمی بره، منو آقا می بره کربلا غریب کربلا، غریب کربلا

بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد مادری گفت "حسین جان"، همه را بخشیدند *** من مست مستم، من مست مست ذکر حسین جان زینبم

سرمایه ی محبت زهراست دین من من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم گر مهر و ماه را به دو دستم نهد قضا یک ذره از محبّت زهرا نمی دهم در سینه ام جمال علی نقش بسته است این سینه را به سینه ی سینا نمی دهم **** زیر این چرخ، علی دوست تر از فاطمه نیست سند معتبرش سینه ی خون آلود است به جای دست هایم، کاش می بستند چشمم را نمی دیدم شده نقش زمین تنها طرفدارم می زد مرا مغیره و یک کَس به او نگفت زن را کسی مقابل شوهر نمی زند