شهادت امام جواد (ع) 97 - حنیف طاهری

روضه - ای سائل سائلت، کرامت مرهون تو جود تا قیامت ای ثبت به خط و خال و حُسنت توحید و نبوّت و امامت خلق دو جهان پی گدائی دارند به درگهت اقامت هم کوچک کوچکت بزرگی هم بندة بنده‌ات زعامت مانند نهال در برت خم خوبان همیشه راست قامت تا هست خدای را خدائی تو جود کنّی و ما گدائی عشق آیتی از ولایت تو دل شیفتة حکایت تو منسوخ شود علوم عالم با یک سخن از روایت تو در چاه عدم فتد ظلالت با پرتوی از هدایت تو در وادی شرم گم شود جود از بخشش بی نهایت تو هر کس به تو ظلم کرد آخر شرمنده شد از عنایت تو از بس که کریمی و جوادی بر دشمن خویش، حرز دادی ای جود و عنایتت خدائی کار تو همه گره گشائی وصف تو کجا ز من برآید این کار کی از سخن برآید؟ قابل نبود بپات ریزم گیرم دُرم از دهن برآید با یاد تو دل قرار گیرد از شوق تو جان ز تن برآید لبخند زند به باغ حسنت هر لاله که از چمن برآید

روضه

روضه - نه پری برا پریدن هست نه دلی برا بریدن هست نه توی هوای این حجره نفسی برا کشیدن هست اشک یه آسمون پای روضه ی عطشناک ریخت تشنه بودی اما اون ظرف آبو رو خاک ریخت افتادی و ناله ها زدی ای وای هی مادرتو صدا زدی ای وای رقصیدنو دست و پا زدی ای وای نه رو خاکا بدن افتاده نه یه زخمی به تن افتاده نه سری رفته روی نیزه نه تنی بی کفن افتاده دور پیکرت بودن روی بام کبوترها کربلا کجا بودید با شمام کبوترها تا صحبت کربلا شده ای وای روضه تو دلم به پا شده ای وای من بمیرم جلوی زینب از قفا سرش جدا شده ای وای

زمینه - ساحل جود و کرامتی مثل حسن طلایه دار شهادتی مثل حسین همه می گن باب حاجتی مثل فاطمه خیرات کثیر کوثر وارث نگاه حیدر تو صدات صدای مادر قمر امام رضا ثمر امام رضا آیینه ی فاطمه پسر امام رضا رو به قبله کشونده پاشو روی صورت آورد عباشو یا یه کم آب براش بیارید یا که خبر کنید باباشو بگید بیاد امام رضا بالا سر جوونش ولی نگید که تشنه موند جوون نیمه جونش قمر امام رضا ثمر امام رضا آیینه ی فاطمه پسر امام رضا خونه برات مثل زندونه مثل حسن تنت رو خاکا غریبونه مثل حسین خون دلت از این زمونه مثل فاطمه اشک غربت می باره از چشات مثه ستاره درد تو دوا نداره آتیش دلا برا جوون امام رضا ولی روزی نمی شه مثه روز کربلا روی نیزه سرت نرفته زیر پاها پرت نرفته با لب تشنه رفتی اما بزم می خواهرت نرفته صدای روضه می شنوم از حرمین کاظمین دلم دم محرمی پر می زنه برا حسین ضربان من حسین هیجان من حسین بی تو مثل مرده ام تویی جان من حسین

شور - دلبر دلخواهم تو شب غم ماهم دلخوشم افتاده به خانه ات راهم اگر تو را جویم حدیث دل گویم بگو کجایی سپیده دم آیم مگر تو را جویم بگو کجایی بگو کجایی شدم هوایی بمیرم آخر از غم جدایی در خم این جاده از نفس افتاده خدا برای من تو را فرستاده به دست تو دادم دل پریشانم دگر چه خواهی فتاده ام از پا بگو که از جانم دگر چه خواهی دگر چه خواهی که با نگاهی مرا نشاندی بر روز سیاهی سید عطشانم پاره گریبانم برای تو هر شب مرثیه می خوانم به یاد عاشورا روان شدم آقا به کربلایت میان این صحرا به سر زند زهرا به کربلایت به کربلایت منو خیالت بکش که خون من شود حلالت

روضه - مثل اکبر شده ولی بهتر ظاهر جسمش از علی بهتر این جوان آن جوان تفاوت داشت زخم زهر و سنان تفاوت داشت این جوان پیکرش که سالم بود جگرش نه سرش که سالم بود موقع دفن لااقل سر داشت بدنش می شد از زمین برداشت به تنش پای نیزه باز نشد در نهایت عبا نیاز نشد بگذرم؟ نگذرم؟ نمی دانم وسط چند روضه حیرانم تا بفهمم گریز آخر را می روم بیت های دیگر را تشنه در آفتاب بنویسم از زبان رباب بنویسم آدم تشنه تار می بیند همه جا را بخار می بیند بدتر اینکه غبار هم باشد یک بیابان سوار هم باشد تازه حالا حساب کن دورش چند تا نیزه دار هم باشد در میان هجوم نامردان خواهری بی قرار هم باشد