شب هفتم محرم، حنیف طاهری

لالا لالا چشم به راه تو، چشم به راه من، بخواب آروم لالا لالا یه نگاه تو، یه نگاه من، بخواب آروم لالا لالا بخواب آروم، گل بابا بخواب آروم لالا لالا خواب ببینی، خواب دریا، بخواب آروم لالا لالا تو نگاتو به نگاه من می دوزی، بخواب آروم لالا لالا بیا بابا زیر سایه م که نسوزی، بخواب آروم لالا لالا بخواب آروم، گل بابا بخواب آروم لالا لالا بخواب آروم، لالا لالا بخواب آروم داری میری مثل خورشید، تو بتاب و برو بابا داری میری یه نگاه کن به رباب و برو بابا داری میری واسه بابا یه دل سیر بگو بابا داری میری شده یک بار به منِ پیر بگو بابا تو میری و روی دستام همه جونم داره میره، نرو بابا تو میری و خوب می دونم قد و بالات قد تیره، نرو بابا مثل ماهی بیرون از آب پا می کوبی گل بی تاب لالا لالا بخواب آروم، لالا لالا بخواب آروم روی دستم شدی بی جون، منِ بی جون با تو موندم روی دستم می کَنی جون، منِ حیرون با تو موندم روی دستم آرزوهام پَر کشیدند، همه چی م رفت توی چشمام اضطرابو همه دیدند، همه چی م رفت وای وای وای وای متوسل به لب تو شده بابا پاشو دیگه وای وای وای وای این چه وقته که بخوابی، آخه اینجا، پاشو دیگه پاشو بابا نخواب اینجا، نزار بابا منو تنها لالا لالا بخواب آروم، لالا لالا بخواب آروم یهو دیدم که صدای تو نمیاد، داد بیداد یهو دیدم روی دستم سرت افتاد، داد بیداد یهو دیدم که می خندم داد بیداد، داد بیداد یهو دیدم خون حلقت بند نمیاد، داد بیداد وای وای وای وای نمی دونم که بمونم یا بریم ما سوی خیمه وای وای وای وای چی بگم من، چشم به راهه مادر تو توی خیمه لالا لالا بخواب آروم، لالا لالا بخواب آروم

بی حسین این زندگی جز ننگ نیست عزت عالم حسین بن علی ست خواری و ذلت به جان همواره باد گر بدون عشق او یک پلک زیست

جان دادن پای حسین ممات نیست، حیات است مردن در مسیر او فنا نیست، نجات است اللهم اجعل محیای محیا الحسین و مماتی ممات الحسین همه جان ها پس از او خوارتر از خار است شعار روی لب های ابالفضل علمدار است یا نفس من بعد الحسین هونی و بعده لا کنت ان تکونی نجات اهل کائنات حب حسین و حسن است شفاعت روز جزا به دست ارباب من است اللهم ارزقنی یوم الورود شفاعة الحسین، فی الدنیا زیارة الحسین شهادت نزد یارانش چه شیرین است "حبیب بن مظاهر" را حسینی بودن آیین است أَنَا حَبیبٌ وَأبی‌ مُظَّهَر، فارِسُ هَیجاءٍ وَلَیثُ قَسوَر حَقّاً وَأَتقی مِنکُمُ وَأعذَر، المَوتُ عِندی‌ عَسَلُ وَ سُکَّر

ای بلبلم چرا بر روی نیزه ها خاموشی از نوا گفتم سپارمت دست پدر که تا مِی نوشی از بلا ای ستاره از آسمان بیا دامنم هاجری که فرزند او فدا شد منم لالا لالا مادر بخواب روی نیزه نگاهم می ماند فقط سوی نیزه محروم از آب فرات، مادر بمیرم برات برده ست دشمنت از خیمه ها چرا گهواره ی تو را آغوش من شود گهواره ات علی، از نیزه ها بیا دنبال تو می آیم و دل نمی کَنَم هاجری که فرزند او فدا شد منم گل من هم گشته فدای ثارالله شهید راه حق شد الحمدلله بر دل غم عالمین، ای وای عزیزم حسین محروم از آب فرات، مادر بمیرم برات

یا قتیل العبرات، یا اسیر الکُرُبات ابکی علی المحروم من ماء الفرات میون شعر محتشم، حروف گریه می کنه تموم روضه ی تو رو لهوف گریه می کنه یا لیتنا کنا معک، لبیک یا حسین قلبی لدیک، لبیک یا حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین صد شکر که شده دل ما وابسته ی کرب و بلا ماییم همه ریزه خور شش ماهه ی خون خدا ای نور امیدِ حسین، ای صبح سپیدِ حسین ای پیر زمین و زمان، ای طفل شهیدِ حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین یا امین الرحمن، یا شریک القرآن السلام علیک یا ذبیح العطشان برای خشکی لبات فرات گریه می کنه آسمونم دم غروب برات گریه می کنه نَفسی فِداکَ یا حسین، لبیک یا حسین عِندی هَواکَ یا حسین، لبیک یا حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین تو محسن قافله ای، از نسل مباهله ای در کرب و بلا سبب نابودی حرمله ای ای تشنه ی آب بقا، شهزاده ی خون خدا دیدیم توی روضه ی تو وا شد همه ی گره ها لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین

به خیمه قحط آب است، دل طفلان کباب است علی اصغر به دامان رباب است عطش بالا گرفته، دل سقا گرفته که لب ها تشنه ی یک جرعه آب است

رو به روی تو اگر شوم گفتگو کنم کفر نعمت است، بهشت اگر آرزو کنم تا تو هستی، چه نیازی به بهشت است مرا با تو و حرف از این باغچه زشت است مرا

بوی بهشت می وزد از کربلای تو ای کُشته باد جان دو عالم فدای تو اندر مِنا ذبیح یکی بود و زنده رفت ای صد ذبیح کشته شده در مِنای تو تو هر چه داشتی به خدا دادی ای حسین فردا خداست جل جلاله جزای تو بوی بهشت می وزد از کربلای تو ای کشته باد جان دو عالم فدای تو برخیز و باز بر سر نِی آیه ای بخوان ای من فدای آن سر از تن جدای تو مرگ از محبت تو خلاصم نمی کند در زیر خاک هم دل من پای بست تو *** بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم، زندگی از سر گیرم