ولادت امام رضا (ع) 96 - حنیف طاهری

مدح - حرم را سنگفرشی احتیاج است دل من سنگ شو پس تیشه ات کو حصیری پهن کن پخش رطب کن دو دستان مجهز پیشه ات کو قد طوبای تو در خاطر آید اگر از من بپرسی ریشه ات کو تو فکر حج ما بودی نه کعبه فقیران را رضا اندیشه ات کو تو با ما هستی و قیوم مایی کفیل روزی هر بی نوایی به محمل تا نشستی لیلی من چه بازاری شکستی لیلی من چو پرده از رخ ماهت گرفتی گریبان ها گسستی لیلی من چه بادامی به زیر تیغ داری عجب چشمان مستی لیلی من از خلافت ها خلافی ماند و خُلف وعده ای کو معاویه؟ کجا رفتند مأمون و هشام کس نمی پرسد که بغدادا کجا شد معتضد کس نمی گوید هُشامی داشتی ای شهر شام قرن ها بگذشت و جمع عاشقان اینجاست جمع روز و شب برپاست اینجا بار خاص بار عام باد و باران اند فرّاشان صحن ات روز و شب ماه و خورشیدند دربانان کویت صبح و شام در خراسان خور اگر آسان برآید کار توست ماه با شوق تماشای تو می آید به بام نمی افتد ز بازار تو رونق همیشه روی دستی لیلی من تو طعنه میزنی قالو بلی را که خود جام الستی لیلی من پناهم ده به هر شرطی که خواهی که ننویسند بر مفلس گناهی اگر لب واکنی شکّر بباری چه سازم خسرو شیرین تباری نباشد ناز شیرین بی خریدار اگر خسرو نباشد کوهکن هست وگر بندی عزیزم لب ز گفتار عسل را روی خرما میگذاری چو از شیراز سلمان رفت یثرب تو در پاسخ به ایران پاگذاری به این تکمیل کن اسبابِ عِیشت تفرجگاهی و آهو شکاری ز بس وصف تو خوب است ای حبیبم سگت را از طلا زنجیر داری محبوب رضاست هر که دل ریشتر است از کعبه صفــای این حرم بیشتر است اینـــجاسـت طبیبــــی که ندارد نوبــــت هر دل که شکسته تر بود پیشتر است

روضه