شب ولادت امام رضا (ع) 98 - محمود کریمی و محمد کریمی

سرود - ایران تحت فرامین علیست ایران عزت آیین علیست سلطان در همه ی دهر رضاست ایران عرصه ی شاهین علیست مشهد دُّر شرف دنیاست مشهد دُّر صدف زهراست ایران خاک کف پای عشق مشهد دُّر نجف مولاست شَمسُ الشُّموس حضرت مُولَا المَوالی و سلطان زمین و آسمانی روحُ النُفوسِ عالَمِ عشق و معانی و مصداق امام مهربانی افلاک در تب باران شهاب در خاک بارش باران گلاب آمد رایحه ی خاک بهشت ماه سلسله ی ابوتراب عبد دربار خراسانیم پای این بیعت و پیمانیم این عشق تا بوده همین بوده تا هست ما رعیتِ سلطانیم در میزنم، بر خاک تو، سر میزنم، از جام حیــدر میزنم پر میزنم تا ملکوت طلایی هوای گنبد تو عاشق منم که می تپد این دل به سینه ام به شوق مشهد تو شاه با اصل و نسب تویی سلطان در عجم و عرب تویی شور شیعه ی اِثنی عَشری نور سلسلةُ الذهَب تویی کشور یعنی به هوای تو پرواز در صحن و سرای تو خورشید هر آینه می گردد دور گنبد طلای تو صاحب الزّمان زائر و تو میزبان او و احمد و موسی و مسیحی چه آسمان و چه حرم با شکوهی و چه شوری و چه صحن و چه ضریحی!! عزّت به خاک ما داده رضا اینجاست کشور آباده رضا اینجا درد همه دوا شده پیش پنجره فولاده رضا دربار، درباره امامه عشق زوار در بیت الحرام عشق روح انقلاب اسلامی اینجاست چشمه ی قیامه عشق آقای من، دست فقیرم به دامنت بیا و این درده مرا دوا کن مولای من بیا و دوباره دل مرا از این حرم راهیه کربلا کن

مدح - تا خداوندان شمایید و گدایانیم ما در مسیر طوس آهوی بیابانیم ما پشت سقاخانه ات دنبال درمانیم ما سربلندیم و سرافرازیم و بارانیم ما زیر دین گنبد شاه خراسانیم ما دست ما خالی که باشد زود بالا می رود پای مجنون بشکند هم سوی لیلا می رود غالبا ” لن ” که بیاید صحبت از ” لا ” می رود لا الهِ ما اگر دنبال الّا می رود علتش این است که با تو مسلمانیم ما سجده هایم یا رضا و ربنایم یا رضا می زنم هر شب صدایت کن صدایم یا رضا می شود آمین دعایت با دعایم یا رضا دیر شد آقا چه شد پس کربلایم یا رضا ناخوش احوالیم آقا دیده گریانیم ما سر در این خانه ها با ما و پرچم با خودت دسته ی سینه زنی با ما ولی دم با خودت روزی اشک تمام نوکران هم با خودت واقعاً دلواپسیم آقا محرم با خودت از عزاداران آن آقای عطشانیم ما رفته رفته ناله ی مظلوم دارد می رسد مادری با کودکی معصوم دارد می رسد آه آه خواهری مهموم دارد می رسد خنجر کندی روی حلقوم دارد می رسد از غم انگشترش پاره گریبانیم ما

سرود - ای ماه آسمونا و زمین شمس الشموس قبله یقین با اون چشای چشمه چشمه رافتت اسیر لطف چشماتو ببین منَ سلطان یا رضا منَ جانان یا رضا سنَ قوربان یا رضا مظهر خاص مظهر العجایب ای شرف و الشمس علی ابن ابیطالب روح و روانیم ای جان آرام جانیم ای جان آقا باشوا دولانیم ای جان منَ سلطان یا رضا منَ جانان یا رضا سنَ قوربان یا رضا

سرود - با پر و بال عاشقی می پرم من تو آسمونا به هوای حرم من حرم تو حرم علی تو مشهد با تو زائر نجف حیدرم من ماه هشتم مصطفی ماه هفتم مرتضی پاره ی تن فاطمه یا اباالحسن الرضا موی تو دام دل دیوونمه روی تو روی خدای جلیه خود علی با دیدن تو میگه خود خود خود خود علیه بدون ولایت تو کافرم من تویی امید اول و آخرم کرم تو کرم خدا تو عالم کرم خدایی خدای کرم خاک راه تو طوطیا یه نگاه تو کیمیا پاره ی تن فاطمه یا اباالحسن الرضا کف حرمتو که بوسه زدم گوشه ی لبام هنوز عسلیه کسی که دیده کرمتو میگه خود خود خود خود علیه دیگه به همه ی سلاطین سرم من با مدال نگاه تو سرورم من بیچاره خاک خاکم تو خورشید نکشی سایه تو یه وقت از سرم ولی نعمت مومنا یم فاطمی خدا پاره ی تن فاطمه یا اباالحسن الرضا جایی ننوشته که بدا نیان عطای خدا بی معطلیه تو آسمونا ملائکه میگن خود خود خود خود علیه به فدای یه تار موی جوادت جون خودم و پدر و مادرم بی تو تو همه ی صفا آخرم من با تو تو صف اول محشرم می گیرم ازت ای آقا یه زیارت کربلا پاره ی تن فاطمه یا اباالحسن الرضا شهدا همه تو سپاه توان ولایت تو یاور ولیه عصمت تو خود خود فاطمه ست هیبت تو خود خود علیه

سرود - محمد کریمی - آرامش یعنی زیر بارون بری دم ایوون بگن شده مجنون آرامش یعنی بزنی پر کجا دور دلبر کیه آقام حیدر به خدا آماده سربازیم جونمم ازم بگیره راضیم خوشبختی یعنی که ارادت داری به ولایت خوشا به سعادت خوشبختی یعنی آقام حیدر نگات کنه بیشتر بهت بگه نوکر یا علی ذکر خداحافظیم جونمم ازم بگیره راضیم اربعینا از قلم نندازیم یک دقیقه یک سلامم راضیم