ولادت امام رضا (ع) 95 - میثم مطیعی و امیر عباسی

مدح - سنگ، زیر پای تو لعل بدخشان می شود خار، با فیض نگاهت سر و بستان می شود گر نسیمی از سر کویت وزد سوی جهیم دود آن عود و شرارش برگ ریحان می شود زخم بی داروی جان و درد بی درمان دل هر دو با خاک سر کوی تو درمان می شود غم ندارم گر مرا در آتش دوزخ برند چون برم نام تو را آتش گلستان می شود مردگان روح را احیاگر جان می کند هر که جسمش دفن در خاک خراسان می شود گواجل جان مرا گیرد زکافر سخت تر چون نگاهم بر تو افتد مرگ، آسان می شود در مقام رأفتت این بس که نام چون توئی روز و شب ذکر من آلوده دامان می شود در بیابانی که لطفت ضامن آهو شود گر گذار گرگ افتد گرگ چوپان می شود گردش چشم تو را نازم که با ایمان آن نقش شیر پرده ناگه شیر غرّان می شود ناز بر فردوس آرد فخر بر رضوان کند هرکه یک شب در خراسان تو مهمان می شود هر که چشمش اوفتد بر گنبد زرّین تو گاه مجنون، گاه خندان، گاه گریان می شود گر به قعر نار، شیطان بر تو گرد ملتجی وادی دوزخ به چشمش باغ رضوان می شود غرفه هایت همچو روی حور گل انداخته بس که روز و شب ضریحت بوسه باران می شود هر که با اخلاص گوید در حریمت یک سلام اجر آن بالاتر از یک ختم قرآن می شود مور اگر یک دانه با لطف تو گیرد در دهن بی نیاز از خرمن فیض سلیمان می شود در کنار حوض صحن تو که رشک کوثر است زنگی ار صورت بشوید ماه کنعان می شود پور موسائی و در طور تو هر کس لب گشود همکلام ذات حق، چون پور عمران می شود سائل کوی تو گر خواهد به دست قدرتش خاک، مشک و سنگ، لعل و ریگ، مرجان می شود در هوای جرعه ای از جام سقّا خانه ات خضر اگر در کوثر افتد باز عطشان می شود خاک اگر شد خاک کویت مرهم زخم دل است آب اگر شد آب جویت آب حیوان می شود هر که شد زوّار تو در طوس ای روی خدا زائر ذات خدای حیّ سبحان می شود آستان قدس تو دار الشّفای عالم است درد این جا بی دوا و نسخه درمان می شود؟ هر که از مهمان سرایت لقمه ای گیرد بدست مهر در دستش کم از یک قرص? نان می شود شاعر: استاد غلامرضا سازگار

سرود - پیچیده صدای نقاره میون دل های آواره دل راهی طوسه خاکشو میبوسه با نگاه آقا مانوسه این دل که بی تابه صحن انقلابه هرشب با یاد تو میخوابه علی بن موسی الرضا دلتنگتم امام مهربون ها پر از خزونم بهاریم کن اگه میشه تو حرمت خادم افتخاریم کن دلتنگم من هر شب برای دعا توی (دارالهدایه) هرگز نرفت از یاد (مسجد گوهرشاد) تاچشم من به گنبد افتاد میگیره بهونه این دل دیوونه برای آب (سقاخونه) یا ضامن آهو مدد بی تابم برای زیارت مشهد پر از خزونم بهاریم کن اگه میشه توو حرمت خادم افتخاریم کن شاعر: رضا یزدانی

سرود - امیر عباسی - گل زهرا دخیلَک، تولّدِت مبارک تو همه هستیِ ما ، تو عزیز خدایی اومدی و دل ما شده امام رضایی به فدای قدم تو ، سائلم بر کرم تو گل زهرا دخیلَک ، تولّدِت مبارک گل زهرا گل زهرا ولای تو به عالَم ، همه ی افتخارم تویی آرامِ جانم ، تویی دار و ندارم وَ میدم جون ، برات آقا همه هستم ، فدات آقا گل زهرا دخیلَک ، تولّدِت مبارک گل زهرا گل زهرا آرزوم اینه آقا ، که برای تو باشم خاک پای تمومِ ، زائرای تو باشم ای امیدم ، تویی یارم همه ی دار و ندارم گل زهرا دخیلَک ، تولّدِت مبارک گل زهرا گل زهرا می زنه پر دل ما ، زِ بهشت خراسان به سوی بارگاه و ، حرمِ شاهِ مردان شده ذکرِ دل شیدا علی مولا علی مولا علی مولا یا حیدر علی مولا یا حیدر علی مولا علی مولا علی جانِ پیمبر ، علی مولای قنبر علی قهّار و صفدر ، اسدُ اللهِ الاکبر غضبِ او شورِ محشر روی دستاش درِ خیبر علی مولا یا حیدر علی مولا یا حیدر علی مولا علی مولا

سرود - امیر عباسی - به خدا حرم شما مثل، حرم ابالفضل و حسینه خیابون امام رضا مثل، خیابون بین الحرمینه مشهد،خاک پای سلطانه مشهد،کربلای ایرانه دلم تو حرمت دوباره شاده باب الحسین عین باب الجواده رضاجان، رضا رضا رضا رضا ندیدم اگه روزای حج رو، نه یه شب جمعه کربلا رو همیشه می خونم آقا ازمن، خدا نگیره امام رضا رو دست خادمات رو می بوسم خاک زائرات رو می بوسم داره سقاخونت بوی گل یاس که پر میشه از آب مشک عباس رضاجان، رضا رضا رضا رضا دوباره دم پنجره فولاد، چه شور ولادتی می گیریم برای مریضامون از اونجا،غذای حضرتی می گیریم امشب عشقمو نشون میدم روی دامن تو جون میدم قسم به فاطمه بی تو می میرم تو حرمت ذکر علی می گیرم رضاجان، رضا رضا رضا رضا

سرود - امیر عباسی - علی علی مولا مولانا علی توحید که لا اله الا الله است اسلام محمد رسول الله است با این دو کی به هیچ جایی نرسد تا غافل از علی ولی الله است علی علی مولا مولانا علی