شهادت امام جعفر صادق (ع) 94 - میثم مطیعی

زمزمه - مادر به یاد تو، در کوچه بر دلم از شعله های در، تاول زده تنم در شهر تو هنوز، همراز غربتم با قاتلم بگو، مست شهادتم مادرم روضه زینب بخوان، در آخرین لحظه ها تو عاقبت با خودت، می بری ام کربلا مادر بگو از قتلگاه، مادر بگو از خیمه گاه مادر بگو از مشک و از دستان ماه مادر به من بگو، از گوشواره ها از حسرت حسین، از شیر خواره ها با من مصیبتی ست، اما غم حسین... غم های من گم است، در عالم حسین مادرم قسم به جدم علی، قسم به پهلوی تو منم که شرمنده ام، همیشه از روی تو گفتم امان از کربلا، گفتی بلاءٌ للولاء مادر رها کن از دنیا جان مرا شاعر: میلاد عرفان پور

مدح - قسم به وعده شیرین مَن یَمُت یَرَنی که ایستاده بمیرم به احترام علی دیوانه ی آنم که وفایی دارد کان شاه که صحن دلربایی دارد این شعر مرا همیشه دیوانه کند ایوان نجف عجب صفایی دارد عصا سلاح کلیم است نی سلاح علی علی به وقت حوادث عصا نمی گیرد عصای فتح یدالله ذکر یا زهراست بدون فاطمه فیض از خدا نمی گیرد

زمینه - ز مدینه می‌رسد آوای رسای تو هنوز دل شیعه می‌تپد آری به هوای تو هنوز تو صبح صادقی و، آیینه دار جلوه خدایی امام عالمین و، وارث علم و نور مصطفایی سلاله حسین و، راوی عشق و شور کربلایی فدای نام تو، این جان عاشق عزیز مصطفی، امام صادق شد غبار مرقد تو آینه غربت تو حسرت این دل شده یک بوسه بر آن تربت تو زده شرر به جانم، داغ این غصه که تو را هم آخر به دست بسته بردند، میان کوچه‌ها شبیه حیدر که تازه گردد از نو، ماتم غربت عجیب مادر فدای نام تو، این جان عاشق عزیز مصطفی، امام صادق شاعر : محمد مهدی سیار

واحد - طناب غم می‌کشید او را کسی جز آتش ندید او را مگر او شیخ الائمه نیست کجا با خود می‌برید او را؟ ندارد اینجا کسی اما احترام موی سپیدش را آه از اندوه زاده ی زهرا میان راه از نفس افتاد فلک از این غم زند فریاد نمی‌افتاد او به روی خاک اگر که مرکب امان می‌داد به دست بسته چنان حیدر به خاک افتاده چنان مادر (غریب زهرا خداحافظ) دلش آن شب کربلایی بود دلش خون از ماجرایی بود نه حتی بر سر عمامه داشت نه روی دوشش عبایی بود تصور کن پیرمردی را در میان آتش تک و تنها خیره سوی او چشم کودکها تصور کن پیرمردی را تک و تنها عصر عاشورا که طفلانش در دل آتش خودش زیر پای دشمن ها مدینه شد کربلا امشب کجا آن روز و کجا امشب؟ (امام صادق خداحافظ) خدایا این اشک و هق هق را... نگیر این چشمان عاشق را بگیر این جان را ولی یک دم نگیر از ما (قال صادق ) را بقیع امشب رنگ غم دارد نه چراغی و نه علم دارد دلخوشم آقایم حرم دارد! سرت را پایین بگیر ای دل ز شرم و حسرت بمیر ای دل به پابوس او رسیدی آه رسیدی اما چه دیر ای دل می آید آن تکسوار آخر به دنبال مرقد مادر... (امام صادق خداحافظ) شاعر: رضا یزدانی

نوحه - یا ابی عبدالله یکه و تنها در کف اعدا ما را رسان به کربلا ما را رسان به شهدا یاری نما رهبر ما شفا بده مرضای ما یا اباالفضل ای بی دست ای آقا علمدار جهانیگیر جهاندار بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول که آمدم دستور تا آخر گرفتم بر مشام جان زدم یک قطره از عشق حسین سبقت از عود و گلاب و نافه و عنبر گرفتم تشنه ی آب فراتم ای عجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

شور - مژده ی یوسف به کنعان آمده بر کویر تشنه باران آمده زنده شو ای شهر دل مرده که باز کاروانی از شهیدان آمده ای شکسته استخوان ها السلام السلام ای قهرمان ها السلام از شما چشم زمین روشن شده راهیان آسمان ها السلام با شما اینک، می وزد عطر مدینه در خیابان ها آه و واویلا، سوی چشم مادران را برده باران ها (ای دل می رسند از راه، فرزندان روح الله) شد چراغان کوی و برزن با شما می رود هر دم دل من با شما یادتان در جان ما جا مانده است ای همه معنای بودن با شما ای عزاداران عزاداری کنید از غم ما پرده برداری کنید استخوانی آمده از یوسفش مادر غم دیده را یاری کنید ذکر یازهراست، بر لب چشم انتظاران شما اینک در خزان شهر آمده گویا بهاران شما اینک (ای دل می رسند از راه، فرزندان روح الله) ما و اینک یاد یاران حسین ما به قربان شهیدان حسین بر سر مولای ما سید علی شکرُ لله بوده دستان حسین ای شهیدان خدا آماده ایم رهبر آزاده ما آماده ایم ای مدینه،! مکه! ای شام و حلب ای نجف! ای کربلا! آماده ایم کربلایی ها، ای خدا آماده جان دادند اینجا با نوای یا کربلا آماده جان دادند اینجا (ای دل می رسند از راه، فرزندان روح الله) شاعر : میلاد عرفان پور جواد شیخ الاسلامی