شهادت امام جعفر صادق (ع) 98 - میثم مطیعی و محمد رستمی

روضه - محمد رستمی - چنان که می شود از وصل یار جان روشن شد از کلام تو آیین شیعیان روشن هزار شکر که خورشید راه شیعه تویی که راهمان نشد از شمع این و آن روشن به دست جود تو هم شاه هم گدا محتاج به نور لطف تو هم پیر و هم جوان روشن به نور جلوه ی تو روز دشمنان تاریک به خاک مضجع تو چشم دوستان روشن کجا به منت شمع و چراغ محتاج است که از مزار تو شد هفت آسمان روشن غباری از قدم زائر بقیع بس است که با اشاره ای از آن شود جهان روشن به رغم مدعیان خانه ات در آتش سوخت غریبی ات شد از اینجای داستان روشن

زمینه - محمد رستمی - غم های دلم تمومی نداره زخمای زیاد رو دلم می ذاره بی کس و یار و یاورم تو مدینه اشک غربت به روی گونم می شینه سینه چاک من آسمون و زمینه بغض غریبی توی صدامه اشک بی کسی توی نگامه آقای غریب آقای غریب بردن منو تو هجوم شبونه با کعب نی و با تازیونه نیمه شب توی کوچه های مدینه پای من روی خار و خاک زمینه نوحه خونم خدا تو عرش برینه با این دل خون باز زخم زبون بردن منو با این قد کمون آقای غریب آقای غریب بی غصه و غم روزا سر نمی شه بازم مدینه شاهد آتیشه هیزم و شعله ها و آتیش بلا یاد احرام خیمه ی کرب و بلا غرق آه و مصیبت و شور و نوا ای تشنه لب و شاه عالمین بی غسل و کفن اربابم حسین

زمینه - سخن بگو کلام تو زهرایی ست قعود تو قیام تو مولایی ست به این کویر تشنه هم لطفی کن نگاه آشنای تو دریایی ست خوشا دلی که مهر تو شده استادش روایتی که میرسد به تو اسنادش تو شمعی و طواف عاشقان بر گردت تمام عارفان و عالمان شاگردت ? فِداکَ أمی و أبی یا امام صادق? تویی تو راوی غم عاشورا زبان سرخ ماتم عاشورا به برکت نوای قال الصادق به ما رسیده پرچم عاشورا به روضه تو راه کربلا روشن شد إلی الابد مسیر شیعه ها روشن شد به شعله های آتش وفایی سوگند که در تنور خانه شما روشن شد ?? فِداکَ أمی و أبی یا امام صادق?? شاعر : محمد مهدی سیار

واحد - قال الصادق: إنَّ الحسینَ عَبرَةُ کُلِّ مُؤمن این اشک و آه و سوز روضه رو همین "قال‌الصادق"ها زنده کرد همین منبرهای مرثیه بود که دشمن‌ها رو سرافکنده کرد جذبه‌ی اشکِ بر حسین ما رو سمت روضه کشوند حضرت صادق گریه کرد تا ابوهارون روضه خوند قال الصادق: إنَّ الحسینَ عَبرَةُ کُلِّ مُؤمن خدا مُهر تایید دینمو پای اشکای روضه می‌زنه امام صادق فرموده: حسین دلیل گریه‌های مومنه رو به راه میشه حالمون با حضورِ تُو روضه‌ها با همین گریه‌ها شدیم جزءِ زوّار کربلا قال الصادق: إنَّ الحسینَ عَبرَةُ کُلِّ مُؤمن چشام عاشق روضه‌ت شد، حسین! تا اسمت میاد گریه میکنم اونی که واسه‌م می‌مونه تویی اونی که واسه‌ت می‌خونه منم تو مسیح زهرایی و روضه‌ی تو دارالشفاست درد میارم … شاعر : حمید رمی

واحد - محمد رستمی - از مصیبت و ماتم مدینه قلب خون من غمگین و حزینه نوحه و غمت یا امام صادق ذکر رو زمین تا عرش برینه امام خوبم فدای غربت تو می سوزم آقا ازین مصیبت تو می میرم آخر از داغ ماتم تو آه و واویلا امون ازین غریبی بارونه چشاش خونه قلب زارش یاد قافله یاد عمه زینب پای برهنه با ضرب تازیونه تنگ نفس هاش پیره و قد کمونه پر می زنه با غصه ازین زمونه شیخ ائمه آقام امام صادق

واحد تند - محمد رستمی - به ابی انت و امی یا اباعبدالله من فدای لب عطشان اباعبدالله کعبه یک زمزم اگر در همه عالم دارد چشم عشاق تو نازم که دو زمزم دارد دل حسینیه نفس نوحه طپش سینه زنی دم بگیریم که عمر همه این دم دارد

شور - محمد رستمی - دل مجنونم داره میناله انگار این لحظه توی گوداله این شبا دلا همه تو کربلاست انگار که دلم مقیم قتلگاست چشم دل رو باز کن و ببین حسین زخمی بین تیر و تیغ و نیزه هاست بمیرم من که تنها بین گودالی بمیرم من چقدر از زخما بی حالی حسین جانم بمیرم من برای اون تنت آقا بمیرم من چی شد اون پیرهنت آقا حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم دیگه بعد از تو حرم آواره ست بعد تو زینب دیگه بیچاره ست ایستاده سنان با نیزه روبروت ای وای اومده چی بر سر گلوت زینب می گه ای حسین قاتل چرا با پا کرده توی گودی پشت و روت مگه یادم می ره زندگی مو چه زیر و رو کرد مگه یادم می ره نیزه شو تو پهلوت فرو کرد

روضه - محمد رستمی