شب دوم محرم، حنیف طاهری

گفت با کرب و بلا کعبه من از تو برترم تو بیابانی و من بیت خدای اکبرم کربلا در پاسخش گفتا اگر تو خانه ای من همه خون خدا جوشد ز هر بام و درم کعبه گفتا مرد و زن بر گرد من آرد طواف من مطاف مسلمین از کِهتر و از مِهترم کربلا گفتا چه گویی هر شب آدینه من میزبان انبیا از اولین تا آخرم کعبه گفتا انبیا بر گرد من گردیده اند تو کجا و من کجا، تو دیگر و من دیگرم کربلا گفتا که روح انبیا را کعبه ای ست آن منم، زیرا مزار زاده ی پیغمبرم کعبه گفتا مرتضی در من به دنیا آمده این شرافت بس که من خود زادگاه حیدرم کربلا گفتا علی بوده سه شب مهمان تو من حسینش را گرفتم تا قیامت در برم کعبه گفتا من صفا و مروه دارم در کنار وصف اسماعیل باشد خاطرات هاجرم کربلا گفت این منم در خیمه گاه و قتلگاه سعی هفتاد و دو ثارالله را یاد آورم کعبه گفتا چاه زمزم را کنار من ببین سال ها و قرن ها جوشد ز دامان کوثرم کربلا گفتا که زمزم را چه با خون حسین زمزم تو آب و من خون خدا را ساغرم کعبه گفتا بوده "دَحو الارض" از دامان من من همانا بر تمام آفرینش محورم ناگهان از حق ندا آمد حرم خاموش باش تو کجا و کربلا هر چند هستی محترم هستی تو، خلقت تو از طفیل کربلاست چند می گویی که من از کربلا بالاترم کربلا دارد به کل آفرینش افتخار کربلا گوید که من عرش خدا را زیورم من مزار پاک هفتاد و دو ثاراللهی ام من هم آغوش ابالفضل و علی اکبرم مضجع العشاق فرموده علی نام مرا شاهدم این لاله ی سرخ شهادت پرورم اشک زهرا ریخته بر دامن گلزار من بوی جنت می وزد از لاله های پرپرم ذره ای از خاک من درد دو عالم را دواست خون ثارالله می جوشد ز هر نخل ترم اینکه می بوسند با هم انبیا و اولیا دست عباس است افتاده به خاک معبرم گرچه در قلبم فرات و دجله می جوشد مدام آب آب تشنگان افکنده بر جان آذرم در بغل دارم فرات و تا قیامت شرمگین از رباب و حنجر خشک علی اصغرم

کربلا از محضر زینب تکامل یافته از نسیم چادر زینب بوی گُل یافته این بیابان میزبان دسته دسته گُل شده آنقدر با کاروانِ گُل نشسته، گُل شده ما گلى داریم که از خاک و آب کربلاست شیردخت بوتراب، اُم التراب کربلاست کربلا دشت بلا، فرمانروایش زینب است کشتى اش خون خدا و ناخدایش زینب است رتبه اى دارد که دشمن اعترافش می کند رو به قبله می شود، کعبه طوافش می کند این که در محمل نشسته، فاطمه یا زینب است عالى اعلى على یا اینکه عُلیا زینب است مَحملش را همچنان بیت الحرام آورده اند عمه ی سادات را با احترام آورده اند زیر پایش را ملائک با مُژه جارو زدند شش برادر در کنار مَحملش زانو زدند عزتش را بین، کسى عزت ندیده این همه عصمتش را بین، کسى عصمت ندیده این همه او اگر خشمی کند، یکباره طوفان می شود لشگر کوفه ز جنگیدن پشیمان می شود هیجده تکبیرزن، شمشیرزن آورده است با خودش خواهر نه، زن نه، شیرزن آورده است از کنار مَحملش اصحاب یک یک می روند بهر عرض دست بوسى اش ملائک می روند و زمام ناقه اش در دست هاى جبرئیل لابلاى گریه می آید صداى جبرئیل اى عزیز عالم امکان، دو دنیا خوش آمدی زینبا اهلا و سهلا، مرحبا، خوش آمدى تو بزرگ کربلا هستى ولى پایین مَیا در همان محمل بمان، جان على پایین مَیا از سر شوق آمدى، یک روز با سر می روى با برادر آمدى و بى برادر می روى آخرش یک روز آواره از اینجا می روى آه با پیراهن پاره از اینجا می روی

همراه با کاروان، پشت سر سروران بیعت کن بگو یا حسین قربان تو جان این جهان هر روز ما عاشوراست، جبهه ی عشق کران تا کران آماده ی جهاد و رزمیم پشت سر صاحب الزمان برای او سر به کف بگیر، فدای او جان و آبرو قدم قدم تا حرم برو، نفس نفس یا حسین بگو راهت آغاز عشق، سرتاسر اعجاز عشق منظور هر دعای من، به سمت و سویت نماز عشق لبیک یا ثارالله، سلام ما از این راه دور پیام خون گلوی تو، یا مرگ یا عزت و غرور رسیده از حنجرت حسین به ما صدای آزادگی بدون مردن برای تو لطفی ندارد این زندگی برای او سر به کف بگیر، فدای او جان و آبرو قدم قدم تا حرم برو، نفس نفس یا حسین بگو ای کشتی نجات، آقا جانم فدات تنها نه فدای تو که سرم به قربان نوکرات گرفته دست ما را همیشه دست کریم تو سرم فدای سر تو و مدافعان حریم تو میان هر سجده ممکن است با خاک تو همسخن شدن خوشا لب تشنه رفتن و شبیه تو بی کفن شدن برای او سر به کف بگیر، فدای او جان و آبرو قدم قدم تا حرم برو، نفس نفس یا حسین بگو

جان دادن پای حسین ممات نیست، حیات است مردن در مسیر او فنا نیست، نجات است اللهم اجعل محیای محیا الحسین و مماتی ممات الحسین همه جان ها پس از او خوارتر از خار است شعار روی لب های ابالفضل علمدار است یا نفس من بعد الحسین هونی و بعده لا کنت ان تکونی نجات اهل کائنات حب حسین و حسن است شفاعت روز جزا به دست ارباب من است اللهم ارزقنی یوم الورود شفاعة الحسین، فی الدنیا زیارة الحسین ولای او مرا تا محشر آیین است شعار جون، غلام او، حمایت از شه دین است کیف یری الفُجار ضرب الاسود، بالسیف صلتا عن بنی محمد

بهترین رویای منی کربلا تو خواب شب های منی کربلا تو دین و دنیای منی کربلا حرم آقای منی کربلا حرم کربلا، حرم کربلا همیشه آرزوی من کربلا خاک تو آبروی من کربلا بهترین گفت و گوی من کربلا همیشه رو به روی من کربلا حرم کربلا، حرم کربلا درمون دردای منی کربلا علت اشکای منی کربلا عشق باصفای منی کربلا محشر و غوغای منی کربلا حرم کربلا، حرم کربلا

او گفت اینجاست در موج پر رنگ صدایش زنگ شترها بی صدا شد پای شترها ماند در راه، در کاروان خسته ناگاه موج هیاهویی به پا شد از خاک صحرا یک مشت برداشت آن وقت آرام تکرار کرد و گفته اش را اینجاست، اینجا رنج سفر کوتاه شد چون آخرین منزل همین جاست این خاک ما را می شناسد این آسمان، این خاک تب دار این وسعت دشت، در چشم هایش اشک لرزید آرام برگشت، هر کس نمی خواهد بماند هر کس نمی خواهد بمیرد، در چشم شب آسوده راه خویش گیرد شب یار او باد هر کس که می خواهد بماند، فردا صدای نیزه ها می پیچد اینجا فردای آن روز در چشم سرخ آسمان محشر به پا بود بر سینه ی دشت، بر خاک گلرنگی که نامش کربلا بود کربلا، کربلا، کربلا، کربلا

یا قتیل العبرات، یا اسیر الکُرُبات ابکی علی المحروم من ماء الفرات میون شعر محتشم، حروف گریه می کنه تموم روضه ی تو رو لهوف گریه می کنه یا لیتنا کنا معک، لبیک یا حسین قلبی لدیک، لبیک یا حسین لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین زینب کَس و کار حسین، ماه شب تار حسین زینب همه دلخوشی و آروم و قرار حسین ای مظهر جود و عطا، صدیقه ی کرب و بلا ایوب شده بنده ی تو ای صبر تو صبر خدا لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین ای آخر راه وفا، درس تو حجاب و حیا ای فاتح کوفه و شام، ای دختر شیر خدا عالم رو گرفت غم تو، ما زنده ی از دم تو هر کَس که حسینی شده هستش زیر پرچم تو لبیک، لبیک، لبیک، یا حسین

واویلا بکربلا، واویلا بکربلا ویلی علی المظلوم، ویلی علی العطشان خاکستر وجود مرا گر دهی به باد از اشتیاق رو به صفِ کربلا کنم

ای ماه شب تارم، من جز تو کی رو دارم از بین همه مردم دل بستم به تو یارم تو دلدار دل زهرایی، جانان حضرت مولایی هر جای زندگیمو دیدم، ردی هست از تو بس آقایی اربابم حسین اربابم تو هستی همه هستم، من که دل به تو بستم کاش باشه دم مرگم، تو دستای تو دستم می دونم که می مونی آقا تا آخر تو به پای نوکر جون میدم توی این هیئت ها، میذارم من رو پای تو سر اربابم حسین اربابم شب میشه با تو آقا هر روزِ من نوکر این عشق تو باهامه تا فردا توی محشر می کوبیم آخرش آقاجان مُهر عشقتو رو پیشونی ما حتی توی جنت جانا از عشق تو روضه می خونیم اربابم حسین اربابم