شهادت امیرالمومنین امام علی (ع)، بیست و یکم ماه رمضان، محمود کریمی و محمدرضا طاهری

خانه ویران شده ام غُصه ی بابا سخت است حرف دیگر بزن امشب، غم فردا سخت است دیدن روی تو و لخته ی خون ها سخت است سوختم از نَفَسَت، سوختن اما سخت است باز هم روضه نخوان روضه ی زهرا سخت است شعله های نَفَس شعله وَرَت جمع نشد زهرِ این تیغ چه کرده، جگرت جمع نشد لکه خون های روی بال و پَرَت جمع نشد بسته ام روسری ام را به سَرَت، جمع نشد زخمِ پیشانی تو وقت تماشا سخت است آه ای چشمِ به خون شسته تو بیدار بمان حرف ناگفته بگو، پیش پرستار بمان پشتِ در بودم و گُفتی به علمدار بمان گرچه بی دست ولی آب نگهدار بمان از سر و رو به زمین خوردن سقا سخت است دمِ آخر شده ای کوکب اِقبال مَرو روضه ی باز مخوان، این همه از حال مَرو سَرِ آن پیکر اُفتاده ی پامال مَرو جانِ بابا جگرم سوخت به گودال مَرو *** منم و دیدنِ او لحظه ی اُفتادنِ او منم و ضربه ی سرنیزه به روی تنِ او وقت ضربه زدن و خم شدنِ دشمن او منم و کُندی خنجر به رویِ گردنِ او

یه اسمی کلید بهشت خداست که برده همه عالمو زیر دِین به سمت خدا با تمام وجود بگو یا حسین، یا حسین، یا حسین میرم پیش ماهی که اهل حرم توی سختی حاجت می گیرن ازش همه تشنه لب ها صداش می زنن میگن العطش، العطش، العطش اونی که توی خیمه ی سوخته با اشکای زینب می گیره وضو زیر بارون تازیانه همه میگه ای عمو، ای عمو، ای عمو یکی شون با گریه به دشمن میگه نزن دیگه طاقت نداره تنم یکی با پر شعله ور می دوه میگه دامنم، دامنم، دامنم یکی میگه گوشواره هام مال تو بزار روسریم باشه روی سرم یکی می بره دستشو روی سر میگه چادرم، چادرم، چادرم یکی روی خاک بیابون همه ش زمین می خوره با تن ناتوان توی این پریشونی اهل حرم میگن عمه جان، عمه جان، عمه جان خودش توی گودال دق می کنه برای سری که شد از تن جدا می گیره تن بی سرو تو بغل میگه ای خدا، ای خدا، ای خدا

غم دل تمومی نداره، اگه گریه بی اختیاره یکی چادر فاطمه م رو بیاره رو چشمام بذاره ای عزیزای زهرا سر بذارید رو سینه م بوی یاس اومده یا من دوباره مدینه م اشکامو پاک کنید تا فاطمه م رو ببینم من رفتم ای دنیا یادت باشه مرگ حیدر از داغ زهراشه اون خونه، اون کوچه، سر جاشه ببینید که یارم رسیده ولی باز ازم رو گرفته یه دستو گرفته به دستم، یه دستو به پهلو گرفته تا رسیدی عزیزم غصه آخر منو کشت یاد پرپر زدن هات بین بستر منو کشت زخم این سر بهونه ست، میخ اون در منو کشت ای دردا، ای غم ها خداحافظ ای کوفه، ای دنیا خداحافظ من رفتم با زهرا خداحافظ من رفتم ای دنیا یادت باشه مرگ حیدر از داغ زهراشه اون خونه، اون کوچه، سر جاشه وصی منی تو حسن جان، کمک کن یتیما رو هر شب سپردم حرم رو به عباس، سپردم حسینو به زینب باز یه روزی میشه جمع جمعمون بین گودال لحظه ای که حسین از تشنگی میره از حال بر می گرده به سمت خیمه ها اسب خون یال یا مظلوم، یا عریان حسین من ای تشنه، ای عطشان حسین من ای عشق و ای جانان حسین من ای صید دست و پا زده در خون حسین من ای کشته ی فتاده به هامون حسین من

سیدی مولا علی من لی غیرک یا علی اسدالله علی، ولی الله علی، یا حیدر محول الاحوالم، یه کاری کن امسالم زیارت نجف باشه تو نامه ی اعمالم اینه ذکر زائرای اربعین "یا علی مولا امیرالمومنین" سیدی مولا علی من لی غیرک یا علی اسدالله علی، ولی الله علی، یا حیدر ستاره ی اقبالم، یه کاری کن امسالم گریه برا حسین باشه تو نامه ی اعمالم شد صراط مستقیم راه نجف، دست ما و دامن شاه نجف اسدالله علی، ولی الله علی، یا حیدر

پیچیده در زمین و آسمان ندا حیدر، حیدر "تهدّمَت والله اَرکان الهُدی" حیدر، حیدر دلخسته از روزگار بی زهرایی حیدر، حیدر تنهایی تهنایی تنهایی تنهایی حیدر، حیدر پیشانی سکان آسمان شکست حیدر، حیدر پناه بی کَسان و یتیمان شکست حیدر، حیدر فرق دلیر روزه های رمضان شکست حیدر، حیدر نماز حیدر شکست و قلب قرآن شکست حیدر، حیدر با برق چشمش دل را بیت النور کند حیدر، حیدر با برق شمشیرش باطل را کور کند حیدر، حیدر با یک اشاره بلاها را از ما دور کند حیدر، حیدر جان می دهیم تا ما را با قنبر محشور کند حیدر، حیدر در دست هر بهشتی امان نامه است حیدر، حیدر می گردد نُه فلک دور عمامه اش حیدر، حیدر ارض و سماوات بسته به یک نخ از جامه اش حیدر، حیدر لیل و نهار است با هر اذان و اقامه اش حیدر، حیدر می گیرد از مولا خورشید و ماه مدد حیدر، حیدر الا شاهنشاه ماسوی الله مدد حیدر، حیدر عالم بالا می گیرد از یدالله مدد حیدر، حیدر قرآن می گیرد از نقطه ی بسم الله مدد حیدر، حیدر

حیدر حیدر اول و آخر حیدر حیدر حیدر ساقی کوثر حیدر حیدر حیدر ای مظلوم فاتح حیدر حیدر فاتح خیبر حیدر افتادی در بستر زهرا بابا چشمات از اشکت شده دریا بابا من می بینم چه بغضی تو صداته یا زهرا داری روی لب ها بابا قربون دستای لرزونت بابا پر خونه زلف پریشونت بابا اشکاتو پاک کن مگه زینب مُرده قربون چشمای گریونت بابا حیدر، حیدر، حیدر، حیدر سربند زردت شده همرنگ روت رد خون خشکه روی گوشه ی ابروت اما انگار رفته دلت اونجا که شب بود و تنهایی و غربت و تابوت می ریزه آب رَوون اسماء ای وای روی جسم بی جون زهرا ای وای نیمه ی شب تاریک تاریک تاریک حیدر مونده تنهای تنها ای وای حیدر، حیدر، حیدر، حیدر دنیا آباده صدقه سر حیدر عالم خاک محضر قنبر حیدر هم امشب دست همه مون رو می گیره هم روز محشر ما رو می بره حیدر ای جان دل ها علی مولا مولا شاه مردان یا علی مولا مولا برگه ی بندگی و آزادیمو امشب کن امضا علی مولا مولا

حبل المتین علی، سلطانِ دین علی ای شعله ی شدید بر ناکثین علی شمشیر قسطِ حق بر قاسطین علی طوفان صاعقه بر مارقین علی تنها تویی امیر بر مومنین علی مظلومِ اولی، پیروزِ آخری علی یا سیدالوصیین یا علی یا علی علی علی ای عشق خاص و عام، ای اولین امام ای جرات و جَنم، شمشیرِ بی نیام ای مجتهدترین در خطبه و کلام ای مروه و صفا، ای مسجدالحرام شد ذکر ما فقط یا علی والسلام یا سیدالوصیین یا علی یا علی علی علی معصومِ مستجاب، محبوب مستطاب با جلوه ات شود بتخانه ها خراب منظومه ی شرف، مجموعه ی ثواب در سینه ام حرم داری ای عالیجناب جانم سرشته از خاکِ ابوتراب یا سیدالوصیین یا علی یا علی علی علی ای دُرِ در صدف، منظومه ی شرف ای بهترین وصی بر حضرت سلف جز تو کسی نشد با خَصم دین طرف امشب بیا بگیر جانِ مرا به کف یا مرتضی علی شاهنشهِ نجف یا سیدالوصیین یا علی یا علی علی علی مسطور کبریا، مامور انّما با اسم اعظمت دردم شده دوا مولا ابالحسن ما را سوا نوا عشق حسین تو در روح و جان ما یا حضرت حسین، یا شاه کربلا یا بن سیدالوصیین یا حسین یا حسین حسین حسین

در نظربازی ما بی خبران حیرانند من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا ما همه بنده و این قوم خداوندانند جلوه گاه رُخ او دیده ی من تنها نیست ماه و خورشید همین آینه می گردانند رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کَس گویا ولی شناسان رفتند از این ولایت در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست خار و خاشاک زمین منزل و ماوای تو نیست ای ماه من به نیزه ی اعداء چه می کنی آغوش ماست جای تو، آنجا چه می کنی دیشب به یاد روی تو بودم ندا رسید او پیش مادر است تو تنها چه می کنی

این روزا دم غروب دریا میشه چشام باز عطش می گیرم و باز میرم کربلا تا آب می بینم برای تو غصه م می گیره افطار که میشه آسمونا رو غم می گیره ماه رمضون بساط روضه ها گرمه حسین سینه زنِ تو دوباره زیر لب دم می گیره افطارها به کام دلم زهر می شود ارباب ما گرسنه و تشنه شهید شد

مسلمانان حسین مادر ندارد غریب است و کَسی در بر ندارد اگر کشتند چرا آبت ندادند چرا زان دُر نایابت ندادند چرا عمامه ای بر سر نداری چرا انگشت و انگشتر نداری نگو عمامه ای بر سر نداری چرا زینب به سر معجر نداری