وفات حضرت خدیجه (س) 93 - مجید بنی فاطمه، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

روضه و مناجات - محمدرضا طاهری - بارانی و به آمدنت دل امیدوار بر کشتی نجات تو ساحل امیدوار هر آن که چشم مانده به راه تو منتظر هر آنچه پا به شوق تو در گل امیدوار هستند یارهای تو در خاک و در حیات با تیغ های کرده حمایل امیدوار از بس که غافلیم شدیم از تو نا امید اما به لطف مردم غافل امیدوار یا ایها العزیز تَصَدَّق که بر رهت افتاده دست خالی سائل امیدوار دست مرا به پای تو خواهد رساند اشک چون زارعی که هست به حاصل امیدوار یک روز روضه خوان حضور تو می شوم هستم شبیه دعبل و مقبل امیدوار ای مرد انتقام نوشتند میرسی هستیم ما به حرف مقاتل امیدوار

روضه - گذر لحظه ها چه جان فرساست اشک بر گونه ی رسول الله ست پا به قبله خدیجه ی کبری ست لحظه ی مرگ مادر زهراست بغض کرده به ذکر وا اماه ست به خدا مرگ مادری سخت است پیش چشمان دختری سخت است آسمان بسته حجله ی غم آه نکند چاره هیچ مرهم آه وای ازین غربت مجسم آه نفسش گشته نا منظم آه واشود تا نگاهش از هم آه در برش غمزده رسول الله به زبان آمده رسول الله مهربان دلبرم مرو باشد؟ همه بال و پرم مرو باشد؟ خسته ام مضطرم مرو باشد؟ یاورم از برم مرو باشد؟ مادر دخترم مرو باشد؟ وقت بی مادری زهرا نیست خانه ام آه رو به ویرانی ست فخر پروردگار من بودی مایه ی افتخار من بودی سوره ی اقتدار من بودی خوشی من قرار من بودی روز سختی کنار من بودی مرهم زخم جنگ ها گشتی سپرم زیر سنگ ها گشتی گوشه ی شعب غصه ها بانو تکیه گاه گره گشا بانو دگر افتاده ای ز پا بانو بی کسم می روی کجا بانو ناگهان چشم خویش را بانو باز کرده ز آشنایی گفت با نفس های غم فزایی گفت جان به پای تو رو نما کردم به نماز تو اقتدا کردم چادرم پهن در حرا کردم هستی ام هدیه ی خدا کردم دین خود را به دین ادا کردم؟ ای رسول خدا حلالم کن آخرین لحظه ها حلالم کن وقت رفتن ز گریه سرشارم مثل ابر بهار می بارم غصه ای می دهد بس آزارم دختر چهار ساله ای دارم به تو حورای خویش بسپارم بعد من بی قرار می گردد به یتیمی دچار می گردد بین غم های بی عدد آقا خم به ابرو نیاورد آقا حرمتش آه نشکند آقا نشنود طعنه حرف بد آقا نخورد زیر پا لگد آقا دارم امید محترم باشد جان تو جان دخترم باشد؟

روضه - مجید بنی فاطمه - باران به پای ساقه ی خشکم دگر مریز از برگ و بر فتاده دگر شاخسار من بر درب خانه چشم کبودت سپید شد دلواپس غریبی من غمگسار من اندازه ی کفن به کفم نیست درهمی بین از کجا کشیده کجا ختم کار من جای کفن عبای پیمبر مرا بس است بوی بهشت می وزد از رخت یار من خیلی دلم گرفته عروست نکرده ام ای یاس چهار ساله ی من خانه دار من یک جفت گوشواره ی من هدیه ام به تو وقت عروس گشتن تو یادگار من بابا کفن برای من آورده فاطمه بس کن که محتضر شدی از احتضار من خواهم وصیتی بکنم پیراهن بباف بر بی کفن ترین پسر از تبار من

زمینه - حسین طاهری - پیشم بازم بمونی ای کاش چشاتو واکن فکر زهرا باش بعد از این زهرا میبینه چشم بارونیمو وقتی نیستی کی می بنده زخم پیشونیمو داری میری و من پریشونم نرو از پیشم خانوم خونه م زوده زهرا بشه بی مادر چی بگم آخه از دیوار و در نیستی همراهش ببینی غصه و دردشو می برن با دست بسته تو کوچه مردشو جلوی حسن توی کوچه ها میخوره گلت سیلی بی هوا