وفات حضرت خدیجه (س)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

دلتنگی غروب همه روزهای من کِی می رسد به صحن حضورت صدای من دیگر دلم برای شما پَر نمی زند برگرد و بال تازه بیاور برای من عمرم اگرچه می گذرد دلخوشم به این نزدیک تر شده است به تو لحظه های من غیر از ضرر برای تو چیزی نداشتم حتی نیامده ست به کارَت دعای من اشکت اگر به نامه ی اعمال من نبود بخشش نبود شامل "یا ربنا"ی من یک روز محض خاطر این چند قطره اشک وا می شود به خیمه ی سبز تو پای من یک شب میان سینه زدن ها و اشک ها مهری بزن به نامه ی کرب و بلای من

دلم می خواست امشب اشک، چشمم را خبر می کرد دلم می خواست دستم خاک عالم را به سر می کرد دلم می خواست پایم امشب از ماندن حذر می کرد به قبرستان دلگیر ابوطالب سفر می کرد دلم می خواست خیس از گریه های ابرها باشم دلم می خواست امشب زائر آن قبرها باشم بهشتی باز هم از جنس خاکی نازنین آنجاست مزار پاره های قلب ختم المرسلین آنجاست یقینا قطعه ای از جنت حق در زمین آنجاست چرا که مرقد خاکی اُم المومنین آنجاست شدم سرمست از شهدی که شیرین کرد کامم را به بانویم خدیجه عرض کردم تا سلامم را سلام ای مادر اسلام، ای خانوم، ای بانو سلام ای بی قرارت چهارده معصوم، ای بانو سلام ای سنگ خارا در کَفَت چون موم، ای بانو سلام ای مظهر یا حی و یا قیوم، ای بانو تو حیی، زنده خواهی ماند تا وقتی که دین زنده است تو قیومی و با تو پرچم اسلام پاینده است قدم هایت ندیده هیچگاه از پا نشستن را نکردی صرف ای صحیح فعل شکستن را چگونه می توان فهمید اینسان چشم بستن را به سودای یتیم مکه از دنیا گسستن را برای تاجری چون تو که در مکه سرآمد بود همه دیدند که سرمایه ات عشق محمد بود الا ای "کاشف الکرب" پیمبر سیب لبخندت سلامت داده جبرائیل از سوی خداوندت به جنت، هاجر و حوا و مریم آرزومندت تو را کافی ست بشناسیم از اوصاف فرزندت جز اینکه خواجه ی لولاک، احمد، همسرت باشد گواه عصمتت این بس که زهرا دخترت باشد

الا ای یاد تو آرامش پیغمبر مکه الا ای تربت تو قبله گاه دیگر مکه الا ای سایه ی دست کریمت بر سر مکه یتیمان تو از راه آمدند ای مادر مکه قرار دل، دلم را عاری از هر بی قراری کن کریمه باز مهمان آمده، پس سفره داری کن میان بستر افتادی و باری مانده بر دوشت پُر از فریاد بی تابی ست بر لب های خاموشت صدای گریه ای گویا طنین افکنده در گوشت ببین زهراست که بی تاب افتاده در آغوشت نگاهت حس تلخ لحظه های واپسین دارد وصیت هایت امشب حرف هایی آتشین دارد گمانم در نگاه دخترت آزار می بینی و داری خانه ای با آتش بسیار می بینی کسی را آشنا بین در و دیوار می بینی میان پهلوی گُل، تیزی یک خار می بینی ببین که دست های تازیانه می رود سویش همین که دخترت افتاد، در افتاد بر رویش

نگاهم ابر بارونه، چشام از غصه می باره برای مادر زهرا همه عالم عزاداره برای اُم مومنین، خون دل اهل عالمه اشک خدا جاری شده، با گریه های فاطمه الهی طفلی نبیه که مادرش تو بستره دیگه شب بی کَسی فاطمه و پیمبره یا اُم المومنین فدای دخترت صدای ناله زهرا داره عرشو می لرزونه پیمبر سینه می کوبه، علی هم روضه می خونه تو لحظه های آخرش، دلواپس دخترشه میگه الهی نبینم که صورتت کبود بشه روزی رو دارم می بینم که پیش چشم حسنت یه عده بی حیا میان تو کوچه ها می زننت یا اُم المومنین فدای دخترت **** از همسرت جای کفن پیراهنش را می خواستی اما چرا با شرمگینی ای وای از آن پیکری که بی کفن ماند وقتی که می کردند با نِی لاله چینی

اگه چشمام پر اشکه، اگه قلبم پریشونه بدون ارباب که این نوکر بدون تو نمی تونه یقین دارم که بی شما روز و شبم حروم می شه اگه نیام به کربلا برام گرون تموم می شه تو شبای ماه رمضون بین مناجات و دعا تموم حاجتم شده زیارت کرب و بلا اللهم ارزقنا زیارة الحسین اللهم ارزقنا شفاعة الحسین دلم با تو گره خورده، محاله این گره واشه رفیق باید تا پای جون بازم پای رفیق باشه یه قطره اشک روضه هات، آتیشو خاموش می کنه کی گفته محشر آقامون، ما رو فراموش می کنه تو اون دیار بی کسی می دونه این دل چی می خواد اونقده خوب و باوفاست، دنبال نوکرش میاد اللهم ارزقنا زیارة الحسین اللهم ارزقنا شفاعة الحسین تو صاحبخونه، منم عمری سر سفره ت شدم مهمون که امسال روزی ما رو دادی دست شهیدامون اگر که سینه می زنیم، اگر به زیر عَلَمیم مدیون خون همه ی مدافعان حرمیم سلام زهرا و علی به عاشقان زینبت منو ببر به زمره ی فداییان زینبت اللهم ارزقنا زیارة الحسین اللهم ارزقنا شفاعة الحسین