ایام شهادت امیرالمؤمنین، امام علی (ع) شب بیست و سوم ماه رمضان 98 - میثم مطیعی

مناجات - سرشکیته پیش معبود اومدم شنیدم می بخشی و زود اومدم تو نگو به من برا چی اومدی در خونه ی تو وا بود اومدم می دونم برا تو محرم نشدم جلوی گناها محکم نشدم به خودت قسم که حسرت می خوردم شب قدرم اومد آدم نشدم نفس سرکش منو ازم بگیر بدی های منو با کرم بگیر شب قدره بهتر از هزار شبه همه ی گناهامو قلم بگیر تو قرار نیست منو آواره کنی میشه پرونده مونو پاره کنی اگه امشبم نبخشی چه کنم نمی خوای که منو بیچاره کنی حال شیعه ها رو گفتم به علی چشم ما همیشه روشن به علی یه قسم می دم که رد خور نداره به علی به علی به علی می تونی عوض کنی حال منو ندیده بگیری احوال منو بالحسین بالحسین با حسین بنویس تقدیر امسال منو خدا جون برام زیارت بنویس زندگی با سعادت بنویس قسمت می دم به زینب ای خدا توی تقدیرم شهادت بنویس

مناجات و روضه - شب های قدره، بی قرارم اما هنوز امیدوارم برگشته ام با روسیاهی حال و هوای توبه دارم شرمنده ام از آنچه بودم شرمنده ام از آنچه کردم فرصت بده تا اشک, تا آه فرصت بده, لبریز دردم ماه ضیافت هست و افسوس از دست دادم لحظه ها را عطر اذان و ربنا را فیض سحر, شور دعا را شب های قبل از دست رفتند من مانده ام با رو سیاهی گریه امانم را بریده اغفر ذنوبی یا الهی آهنگ اشک من گواه است شور و نوا را دوست دارم از من نگیری روضه ها را من کربلا را دوست دارم من عاشقم, عاشق ترم کن من آتشم خاکسترم کن کرب و بلای من همین جاست در روضه هایش پرپرم کن با روضه ی جانسوز اکبر وقتی که گردید اربا اربا وقتی جوانان آمدند و وقتی عبا آورد بابا یا روضه ی یک نامه دارم با من مدارا کن عمو جان این هم رضایت نامه حالا اذنم بده تا سوی میدان یا روضه ی جانسوز آب و دلهای از غصه کباب و بی تابی گهواره و مشک بر دست ها طفل رباب و یا روضه ی تیر سه شعبه وقتی که آمد سوی اصغر دیدند روی دست بابا شد غنچه ای نشکفته پرپر یا روضه ی سقای عطشان وقتی که مشکش دست و پا زد آنجا که می افتاد از اسب وقتی برادر را صدا زد یا روضه ی دیدار آخر وقت وداع خواهر برادر بوسید زیر حنجرش را طبق وصیت های مادر یا روضه ی گودال ای وای دیگر نمی گویم چها شد تنها اشاره می کنم آه کرب و بلا, کرب و بلا شد یا روضه ی شام غریبان بعد از هجوم و غارت و دود با کاروانی از اسیران سرها به روی نیزه ها بود یا روضه ی طفل سه ساله آن شب که گم شد در بیابان وقتی میان خارها بود وقتی صدا می زد پدرجان یا روضه ی دروازهء شام سنگی رسید از هر سر بام بالای نی قرآن سری خواند ای وای دل الشام الشام پر می کشد مرغ دل من از کربلا سوی خراسان یک السلام آورده ام از آقای عطشان سوی سلطان شاعر : فاطمه نانی زاد

زمزمه - پس از این همه سال، یه ابرو شکسته شده میهمان، یه پهلو شکسته به هم میرسن باز دو تا آینه، آه که زخم غریبی روی چهره شونه چه درد دلایی با هم دارن مشب چه درد دلا هم نگفته میمونه سلام ای تو ماه تمامم، سلام ای جواب سلامم رسیدن به تو میده از نو، التیامم سلام ای شب قدر!، شب قدر حیدر! سلام ای گل یاس!، گل یاس پرپر! نموندی ببینی که من با چه بغضی از اون کوچه رد میشدم این همه سال همش پیش چشمم نگاه تو بود ای پرستوی مجروح خونین پر و بال! سلام ای تو ماه تمامم، سلام ای جواب سلامم رسیدن به تو میده از نو، التیامم خداحافظ عشق، دل بیقرارم، علی جان تو رو به، خدا می سپارم حلالم کن آقا، چقدر گریه کردم، چقدر این دو ماه زحمتت داده زهرا حلالم کن آقا، که کاری نکردم، چقدر حرف شنیدی از این اهل‌ دنیا حلالش کن این بستری رو، حلالش کن این قد کمونو، حلالش کن این خسته حالِ نیمه جونو

زمینه - این شب قدرِ آخر شب سرنوشته توی پرونده‌ی من خدا چی نوشته ای خدا سهم من "آتیشه یا بهشته" این‌همه شب درِ خونه‌ت زانو زدم به تو و لطف و بزرگیت من رو زدم خونه‌ی دلم رو آب و جارو زدم می‌بینی که غرق استغفارم اگه نبخشی منو بیچاره‌م خدا به‌جز لطف تو چی دارم؟ یاالله ?الله الله بِعلی ولی‌الله بِحسین ثارالله، اغفِرلَنا ذنوبنا? ?یا علیماً بِضُرّی? ببین بی‌پناهم ?یا خبیراً بِفقری? ببین غرقِ آهم سر به زیر اومدم "تا کنی سر به راهم" قطره بودم و میخواستم، دریا بشم شب احیا اومدم تا، احیا بشم اومدم بنده‌ی خوب مولا بشم شبای احیا چقد شیرینه چقد مناجات به دل می‌شینه عبادت تو برام تسکینه، یاالله ?الله الله بِعلی ولی الله بِحسین ثارالله ، اغفرلنا ذنوبنا? یا الهی امیری و نعم‌الامیرم امشبو اومدم از خودم قول بگیرم من از آغوش تو "جای دیگه نمیرم" مگه مهربون‌تر از تو پیدا میشه؟ مگه جز تو کسی واسه‌م مولا میشه؟ گره‌های بسته‌ اینجا زود وا میشه میخوام درِ خونه‌ی تو باشم نذار که آواره و تنها شم نذار گرفتارِ این دنیا شم، یاالله الله الله بِعلی ولی‌الله بِحسین ثارالله، اغفِرلَنا ذنوبنا آخرین فرصته و نذار دست روی دست بهتر از اسم زهرا مگر که قسم هست زود نجاتت میده "از توی راهِ بن‌بست" فاطمه تا دمِ آخر فکر تو بود دعا کرده واسِ‌تو با دست کبود حتی بین شعله‌های آتیش و دود رفیق! خودت خوب اینو می‌دونی بخاطرِ این چشِ بارونی به حضرت فاطمه مدیونی، مدیونی ?الله الله به دعای زهرا، به نوای زهرا، اغفِرلَنا ذنوبنا?باز درِ رحمتت رو به این بنده وا شد درد آوردم درِ خون? تو دوا شد تا که گفتم ?حسین? "حاجت من روا شد" به هوای حرم یار، بی‌تاب شدم خواب گنبد رو که دیدم، بی‌خواب شدم مست عطر سیب صحن ارباب شدم به نیم‌نگاه شما محتاجم به اشک و آه و دعا محتاجم همیشه به کربلا محتاجم، یاالله الله الله بِعلی ولی الله شاعر : حمید رمی

شور - حسین وای وای وای وای غریب مادر ای جان خواهر بدون تو زینب می میره خورشید بی سر بریده حنجر بدون تو زینب می میره حسین وای وای وای مهپاره ی من ای چاره ی من بی تو بیچاره می شه زینب بعد تو تنها در بین صحرا دیگه آواره می شه زینب حلقت بریدند موتو کشیدند روی سینه ی تو نشستند آقا سرت کو انگشترت کو دل مادرت و شکستند