ایام شهادت امیرالمؤمنین، امام علی (ع) -شب بیست و یکم ماه رمضان 98 - سید مجید بنی فاطمه

مناجات - تقصیر سیاهی های دلمه اگه اشکم دیگه جاری نمیشه واسه هرکس که پشیمون اومده در خونه ی تو بازه همیشه شب قدره اومدم صدات کنم شب قدره اومدم نگام کنی تو خودت گفتی بیا من اومدم تا یه فکری واسه غصه هام کنی سایه ی سرم فقط تویی خدا اگه قران رو میذارم رو سرم پیش تو بی ابرو شدم ولی دارم اسم اهل بیت می برم به علی الهی العفو با الحجه الهی العفو با الحسین الهی العفو به فاطمه الهی العفو خدایا پشیمونم هنوز مثل قلدرها دارم حرف میزنم حرف زدن ها و اومدنام رنگ و بوی پشیمونی نداره خودت گفتی توبه شکستی بیا هر آنچه هستی بیا انقدر گناه گرفته قلبم رو شبیه قدیما عاشق نمی شم گاهی وقتا با خودم فکر می کنم دیگه اون نوکر سابق نمی شم چرا داد نزنم ای مردم بدونید من خدامو دوسش دارم ای مردم ای ملائکه بدونین من بی دعوت نیومدم اونی که یه عمره دور بوده ازت حالا با دل بی قراری اومده شب قدری با یه عالمه گناه دیگه بنده ی فراری اومده خوبی دیدم و بدی دیدی فقط من بدم اره ولی من رو ببخش قسمت میدم به اسم اعظمت تو رو به جان علی منو ببخش

روضه

روضه و مناجات - دیگه از قفس داره رها می شه بهترین لحظه ی حیدر امشبه هر کسی یه جوری دلتنگه ولی غم آسمون رو قلب زینبه

روضه - زانوی غم بغل کرده حسین داره خون میباره از چشم حسن پشت در بازم شلوغ شده ولی یتیما با کاسه شیر اومدن داره میره اما انگاری هنوز نگرانی تو چشای حیدره واسه یتیما دیگه بعد از این نمیتونه نون و خرما ببره این همه به فاطمه رسیدن و از خدا می خواست و آخرم رسید کار این دنیای نامرد و ببین شبای آخر حیدرم رسید دیگه طاقتش داره تموم می شه دیگه صبر مرتضی سر اومده این سر شکسته که جای خودش یه میخ در علی رو زمین زده دود کینه ها به آسمون می رفت نفس فاطمه پشت در برید دستاشو بسته بودن می بردنش که عباشو روی فاطمه کشید مادر خونه تو شعله ها می سوخت مگه می شه آدم آروم بگیره صحبت آتیش که می شه عاقبت یه سر روضه به کربلا می ره یه صدایی تو بیابونا پیچید عمه جون بال و پرم سوخته ببین آتیش خیمه گرفت به معجرم عمه موهای سرم سوخته ببین

زمینه - صدای اذون که میاد من هم میشم راحت از دست این غمها خداحافظ ای مردم کوفه خداحافظ ای بی وفا دنیا دلم خونه کی مثل من مگه غم دیده مگه درد دل منو کسی فهمیده دارم میرم که بوی فاطمه پیچیده خداحافظ ای بی وفا دنیا سلام ای تنها یار من زهرا من اون روزی مردم که تو کوچه گلم پیش چشمم زمین افتاد همون روز که خونم تو اتیش سوخت همون روزی بود که علی جون داد تا اون روزا ندیده بود کسی اشکامو همین دنیا گرفت ازم همه دنیامو همین خوبه که میبینم بازم زهرامو خداحافظ ای بی وفا دنیا سلام ای تنها یار من زهرا من اون روزی مردم که تو خونه دیدم فاطمه دست به دیواره همون روزی که رو گرفت از من دیدم رد خون روی مسماره دارم میرم اما دم اخر کسی نیست دیگه مثل من باشه من اون روزی مردم که فهمیدم حسینم باید بی کفن باشه لب گودال رسیده زینب اما دیره ته گودال صدای اخرین تکبیره روی سینه یکی نشسته با شمشیره خداحافظ تا روز عاشورا سر تو روی دامن زهرا خداحافظ ای بی وفا دنیا سلام ای تنها یار من زهرا

تک - حیدر حیدر حیدر ها علی بشر کیف بشر ربه فیه تجلی و ظهر بود در محفل ارباب نظر نقل شیرین تری از نقل و شکر می شمردند یکایک چو گوهر مدحت صاحب شمشیر دو سر که بشر میشود این گونه مگر ها علی بشر کیف بشر حیدر حیدر حیدر