ولادت حضرت علی اکبر (ع) 98 - محمود کریمی

سرود - بسم خالق مجنون، بسم خالق لیلا خالق همه هستی، خالق تب مستی خالق دل شیدا خالق لطیفی که، آفریده مضمون را آنکه از سر لطفش، لطف کرده توفیقِ عاشقی به شاعر ها آفریدگار دل، آفریدگار جان،آفریدگار عشق عشق سائل و سلطان آفریدگار شر، آفریدگار شور، آفریدگار نور نورِ فوقِ کلِ نور، حی عالی اعلی خالقِ خدا رویان، خالقِ بلا جویان خالقِ علی گویان، خالقِ حسین گویان دلبران بی همتا بسم عشقِنا: اکّبــر، انکعاس پیغمبر روح نازلِ حیدر، مهرِ عاشقی گُستـر جان سِتانِ جان پرور، حُسن یوسفِ لیلا حُسن یوسفِ لیلا، آفتاب آل الله جلوه ی ولی الله، در مدارِ رویش: ماه مبداءِ من الله و، مقصدِ الی الله و راهِ روشنِ کوتاه، بی قرار دیدارش ساکنین بالاها مهتَرِ شهیدان و، مُرشدِ جوانان و جانِ قبله ی جان و، آسمانِ عرفان و کوهِ نور و ایمان و، خوش جلوس کرده بر شه نشینِ مَسنَد ها حضرت غزل اکبر، حضرت اجل اکبر صاحب علم سقا، صاحب کُتَل اکبر حضرت غزل اکبر، حضرت اجل اکبر هم تراز با ساقی، هست تا ابد باقی بوده از ازل اکبر، چشم های دل جویش آن لب خدا گویش، کندویِ عسل اکبر صاحب علم سقا، صاحب کتل اکبر برده ارثِ غیرت از فاتحِ جمل اکبر کیست او؟ هو الاحمد، کیست او؟ هو الزهرا کیست او؟ هو الحیدر، کیست او ؟ هو الاکبر شاهزاده ی والا، ای بهار زیبایی، شاهکارِ زیبایی گیسوانِ پُر چینَت، آبشارِ زیبایی ای قرار شاه دین، قلب عمه را تسکین ای بلند بالایی، که به طرز والایی کرده غارتِ آیین جلوه ی جمال تو، بوسه ای ز خال تو آرزوی حورالعین، صورت دل آرایت باغی از گل نسرین، لاله زار زیبایی دست خالقِ خلقت، وقتِ خلقتِ چشمت شاهِ مرتضی حشمت، شاه مرتضی مُکنت ماه فاطمی طینت، ماه فاطمی هیأت

سرود - مولا زاده باید خودش مولا باشه لیلا زاده باید خودش لیلا باشه حیدر زاده باید خودش حیدر باشه آقا زاده باید خودش آقا باشه اونکه ادب رو یاده عالم داده یعنی: علیِ اکبر آقا یعنی اربـــاب آقا زاده یعنـــی: علی اکبر آقا زاده ای؟ نه! تو خودت آقایی باید قلب مجنون، فقط شیدا باشه اونکه مرده باید دلش دریا باشه باید امیر مردم، خودش مردم باشه آقا زاده باید خودش آقا باشه بین تمام تاریخ، فوق العاده یعنی: علی اکبر آقا یعنی اربـــاب آقا زاده یعنــی: علی اکبر ارباب زاده ای؟ نه! تو خودت اربابی باید اذن عشق از، عالمِ بالا باشه زهرا زاده باید خودش زهــــرا باشه باید نوه ی حیدر مثه پیغمبر باشه آقا زاده باید خودش آقا باشه اونکه سرا به روی پاش افتاده یعنی: علی اکبر آقا یعنی اربـــاب آقا زاده یعنــی: علی اکبر مولا زاده ای؟ نه! تو خودت مولایی

سرود - تو بگو به گوش ثارالله، اَشهَدُ اَن لا اِلهَ اَلَا الله و مُحَمدً رسولُ الله، و عَلیً وَلیُ الله ای نور جمال پیغمبر، طلایه دار ساقی کوثر ای آرامشِ دلِ ارباب، مولانا علیٌ الاکبر ای که توی خونه ی حیدر می گردن به دور تو اصحاب، مولانا علیٌ الاکبر اللهم صل علی، علیٌ الاکبر ای سردار شرف مولا، پرچم دارِ نجفِ مولا آینه دارِ فـــاتحِ خیبر، مولانـــــــا علیٌ الاکبر ای محبوب عالم بالا، ای والیِ عالیِ اعلی ای معصومِ عصمت مادر، مولانـــــــا علیٌ الاکبر هم اسمی و هم مسمایی، آقا زاده ای و آقایی آقایِ رجـــال نام آمور، مولانـــــــا علیٌ الاکبر شمشیر امیر دلهایی، تکبیر نفیر هیجایی ای شیر دلاورِ لشکر، مولانـــــــا علیٌ الاکبر رمز انقلاب اربابی، ارباب زاده ای و اربابی اصحاب رهرو و تویی رهبر، مولانـــــــا علیٌ الاکبر استاد ثواب و آدابی، مهر و مهتری و مهتابی فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ، مولانـــــــا علیٌ الاکبر مشتاقی قلب عشاقی، وصف الحال عشق و مشتاقی می گُنجه مگر به صد دفتر؟!؟، مولانـــــــا علیٌ الاکبر