ولادت حضرت علی اکبر (ع)، محمود کریمی و حسین سیب سرخی

بسم خالق مجنون، بسم خالق لیلا خالق همه هستی، خالق تب مستی، خالق دل شیدا خالق لطیفی که آفریده مضمون را آنکه از سر لطفش، لطف کرده توفیقِ عاشقی به شاعرها آفریدگار دل، آفریدگار جان، آفریدگار عشق، عشق سائل و سلطان آفریدگار شر، آفریدگار شور، آفریدگار نور نورِ فوقِ کلِ نور، حی عالی اعلی خالقِ خدارویان، خالقِ بلاجویان خالقِ علی گویان، خالقِ حسن گویان، دلبران بی همتا بسم عشقِنا اکبر، انکعاس پیغمبر، روح نازلِ حیدر، مهرِ عاشقی گُستر جان سِتانِ جان پرور، حُسن یوسفِ لیلا حُسن یوسفِ لیلا، آفتاب آل الله جلوه ی ولی الله، در مدارِ رویَش ماه مبداءِ من الله و مقصدِ الی الله و راهِ روشنِ کوتاه بی قرار دیدارش ساکنین بالاها مهتَرِ شهیدان و مُرشدِ جوانان و جانِ قبله ی جان و آسمانِ عرفان و کوهِ نور و ایمان و خوش جلوس کرده بر شه نشینِ مَسنَد ها حضرت غزل اکبر، حضرت اجل اکبر صاحب عَلَم سقا، صاحب کُتَل اکبر حضرت غزل اکبر، حضرت اجل اکبر هم تراز با ساقی، هست تا ابد باقی، بوده از ازل اکبر چشم های دل جویش، آن لب خداگویش، کندویِ عسل اکبر صاحب عَلَم سقا، صاحب کُتل اکبر برده ارثِ غیرت از فاتحِ جمل اکبر کیست او هو الاحمد، کیست او هو الزهرا کیست او هو الحیدر، کیست او هو الاکبر، شاهزاده ی والا ای بهار زیبایی، شاهکارِ زیبایی، گیسوانِ پُر چینَت آبشارِ زیبایی ای قرار شاه دین، قلب عمه را تسکین ای بلند بالایی، که به طرز والایی کرده غارتِ آیین جلوه ی جمال تو، بوسه ای ز خال تو آرزوی حورالعین صورت دل آرایت باغی از گل نسرین، لاله زار زیبایی دست خالقِ خلقت، وقتِ خلقتِ چشمت شاهِ مرتضی حشمت، شاه مرتضی مُکنت ماه فاطمی طینت، ماه فاطمی هیأت ای محمدی صورت، ای محمدی سیرت ای محمدی خلقت، ای محمدی شوکت ای محمدی صولت، شاعرانه خلقت کرد با شکار زیبایی

ای سروده ی ذاتِ حی سرمد یکتا ای موذن بابا، روح باطنِ بابا عشقِ بَیِّن بابا، ای مُبُیِّن بابا ای غزل غزل چشمت، آیه های "اعطینا" ای دلاور عمه، عکس مادر عمه شکل دیگر عمه، ناز، دلبر عمه دست تو گره بند پای معجر عمه چشم تو نگهبانِ دیده ی تر عمه قهر آتش خشمت، ترجُمانِ "اهلکنا" ای دلیر شیر افکن، برده زهره از دشمن با صدای کوبنده، ضربه های توفنده، حمله های برق آسا لایق امامت تو، لایقِ زعامت تو دست باکرامت تو، قامتِ قیامت تو، حُسن پنج تن یک جا بی قرار نامت من، تشنه ی کلامت من مرده ی مرامت من، شاهی و غلامت من، فانیِ مقامت من عاجزم ز فهمیدن یا تو را پرستیدن یا دمی تو را دیدن آسمان کجا و این خاک تیره واویلا ما تبسم غمگین، ما توسلِ مسکین ما دعایِ سرگردان، تو اجابتِ آمین ما اسیر دردیم و ما دچار داغی تلخ تو کرامت دیرین، دست گیری ات شیرین قلب سوره ی یاسین یا کریم "اکرِمنا"، ما همه گرفتار و دردهایِ ناچار و خسته جان و بی تابیم یا خموده یا خوابیم ما اسیر گردابیم، "یا علی ادرکنا" تو حقیقت عشق و عشق زاده ای الحق ما توسل مضطر، ما ارادتِ یک سر تو سیادتِ مطلق، ما بنایِ فرسوده ما گناه آلوده، ما دعای بیهوده تو زلالیِ کوثر، با دمت "فَطَهِرنا" جای دارد آقا جان، شادمانه و خندان با طلوع زیبایَت، در پیِ قدم هایت گل کند در این محفل، شورِ بانگِ جاءالحق تا دهد به ما عیدی، چشم روشنی لیلا، "یا علی ادرکنا" من فقیر چشم تو، من اسیر چشم تو من حقیر چشم تو، من اجیر چشم تو در مسیر چشم تو، پایِ تیر چشمِ تو کاش می شدم مثلِ کشته های بی پیکر می زدم به خون پرپر، زخمی از غمت بی سر می شدم به تو ملحق این همه تمنا را، این همه تقاضا را، از غلام خود یارا کن قبول "بالزهراء" بی دلم طرب دارم، مِی نخورده تب دارم یا علی به لب دارم، از دم تو دلدارم حال پر هیاهویِ دیگری طلب دارم مستِ مستم و شورِ مولدِ رجب دارم سیدی علی اکبر، سیدی علی مولا یا علی علی اکبر، یا علی علی مولا "یا علی ادرکنا"

مولازاده باید خودش مولا باشه لیلازاده باید خودش لیلا باشه حیدرزاده باید خودش حیدر باشه آقازاده باید خودش آقا باشه اون که ادب رو یاد عالم داده یعنی علیِ اکبر آقا یعنی ارباب، آقازاده یعنی علی اکبر آقازاده ای نه، تو خودت آقایی باید قلب مجنون فقط شیدا باشه اون که مَرده باید دلش دریا باشه باید امیر مردم خودش مردم باشه آقازاده باید خودش آقا باشه بین تموم تاریخ، فوق العاده یعنی علی اکبر آقا یعنی ارباب، آقازاده یعنی علی اکبر ارباب زاده ای نه، تو خودت اربابی باید اذن عشق از عالمِ بالا باشه زهرازاده باید خودش زهرا باشه باید نوه ی حیدر مثل پیغمبر باشه آقازاده باید خودش آقا باشه اون که سرا به روی پاش افتاده یعنی علی اکبر آقا یعنی ارباب، آقازاده یعنی علی اکبر مولازاده ای نه، تو خودت مولایی

تو بگو به گوش ثارالله، اَشهَدُ اَن لا اِلهَ اِلّا الله و مُحَمداً رسولُ الله و عَلیاً وَلیُ الله ای نور جمال پیغمبر، طلایه دار ساقی کوثر ای آرامشِ دلِ ارباب، مولانا علیٌ الاکبر ای که توی خونه ی حیدر می گردن به دور تو اصحاب، مولانا علیٌ الاکبر اللهم صل علی علیٌ الاکبر ای سردار شرف مولا، پرچم دارِ نجفِ مولا آینه دارِ فاتحِ خیبر، مولانا علیٌ الاکبر ای محبوب عالم بالا، ای والیِ عالیِ اعلی ای معصومِ عصمت مادر، مولانا علیٌ الاکبر هم اسمی و هم مسمایی، آقازاده ای و آقایی آقایِ رجال نام آور، مولانا علیٌ الاکبر شمشیر امیر دلهایی، تکبیر نفیر هیجایی ای شیر دلاورِ لشگر، مولانا علیٌ الاکبر رمز انقلاب اصحابی، ارباب زاده ای و اربابی اصحاب رهرو و تویی رهبر، مولانا علیٌ الاکبر استاد ثواب و آدابی، مهر و مهتری و مهتابی "فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انحَر"، مولانا علیٌ الاکبر مشتاقی قلب عشاقی، وصف الحال عشق و مشتاقی می گُنجه مگر به صد دفتر، مولانا علیٌ الاکبر

خوش قد و بالا، جَوونِ لیلا دلبر بابا، جَوونِ لیلا عالیِ اعلا، جَوونِ لیلا شبه پیغمبری علی اکبر ثانیِ حیدری علی اکبر این دلای خرابِ حسینو تا حرم می بری علی اکبر سرور رشید و امید شاه، ماشاءالله اومده یه قُرصِ کامل ماه، ماشاءالله علی، علی اکبر صاحب شوکت، جَوون لیلا وارث عزت، جَوونِ لیلا آخرِ غیرت، جَوونِ لیلا مرد نام آوری علی اکبر تو یَلِ لشگری علی اکبر تویِ مردی و غیرت و ایثار تو فقط رهبری علی اکبر با ضربه های گاه و بیگاه، ماشاءالله از نهاد دشمن بلند شد آه، ماشاءالله علی، علی اکبر ای تَبِ دریا، علیِ اکبر روحِ مُصَفّا، علیِ اکبر شاگردِ سقا، علیِ اکبر وارثِ ذوالفقار علی اکبر ای تو زهرا تبار علی اکبر من کویرم، تویی تو بهارم رو کویرم ببار علی اکبر خرابم کن از این سبوی ناب، جانِ ارباب گداهای میخونه تو دریاب، جانِ ارباب علی، علی اکبر خَلقاً خُلقاً مثل پیغمبر روحاً جسماً ثانی حیدر جمع حیدر با محمد تو آقازاده یا علی اکبر ای جان جانانم، ای روح و ریحانم، علی جانم ای نور شب تارم، ای ماه پنهانم، علی جانم صفا علی اکبر، وفا علی اکبر تویی تو حیدر کرب و بلا علی اکبر دریای نور و احساسه هم دُر و گوهر و الماسه فرزند ارشد ارباب و شاگرد اول عباسه با تو سرگردونم، از عشقت حیرونم علی جانم تنها تو لیلایی، پای تو می مونم علی جانم دخیل نگاتم، تویی پسر شاه تو هستی نوه ی گل علی ولی الله صفا علی اکبر، وفا علی اکبر تویی تو حیدر کرب و بلا علی اکبر نام حسین و کرب و بلا هر دو دلرباست نام علی اکبر از آن دلرباتر است