شهادت امام موسی کاظم (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویى چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویى به کسى جمال خود را ننموده ‏اى و بینم همه جا به هر زبانى بود از تو گفت و گویى شکند اگر دل من به فداى چشم مستت سر خُم مِى سلامت شکند اگر سبویى همه موسم تفرّج به چمن روند و صحرا تو قدم به چشم من نِه، بنشین کنار جویى گر زحمتت افتد که نَهی پای به چشمم بگذار که من چشم به پایت بگذارم حیف از تو عزیزی که مَنت یار بخوانم لیکن چه کنم جز تو کسی یار ندارم

آغوش مرگ، سخت گرفته به بَر مرا کُنج قفس نمانده جز این مُشتِ پَر مرا در قتلگاهِ قَعرِ سیه چال روز و شب دیگر تفاوتی نکُند در نظر مرا در آرزوی دیدن معصومه بی قرار کرده فراقِ روی رضا خون جگر مرا پایِ نسیم را هم از اینجا بُریده اند تا از مدینه کَس نرساند خبر مرا زنجیرهایِ محکم و سنگین چه بی اَمان مجروح کرده اند ز پا تا به سر مرا وقتی نفس به سینه ی من تیر می کِشد ای مرگ پس به دیدن مادر ببر مرا از ساقِ پا شده جگرم تِکه تِکه تر غم دل شکسته، داغ شکسته کَمَر مرا زَهرم خورانده است به مَجلس به ضرب زور با دستِ بسته سِندی بیدادگر مرا تا هر زمان که خسته نگشته به قصد کُشت با تازیانه می زَنَد آن بَد سِیَر مرا چه می کشم ز بَد دَهَنی های این یهود آزار می دهد به خدا آنقَدَر مرا افطارِ روزه داریِ من ضرب سیلی است با نیشخَند می زَنَد او نیشتَر مرا تسکین نمی دهد کفن و دسته های گُل دَردی که داغِ نَعل زَده بر جگر مرا

تموم جسم تو سیاهه و خونی گناه تو چی بود که کُنج زندونی روزای تو مثل شبات شده تیره چند ساله که پاهات تو غل و زنجیره گوشه ی زندون شبانه روزش فقط دادند آزارش تو روزه بودی، غروبا می شد تازیونه افطارت باب الحوائج موسی بن جعفر، باب الحوائج آقا هنوز جای زنجیر رو دست و بازوته یه تخته ی پاره واسه تو تابوته موقع تشییعت عاشقاتون گریون شد آخرش آقا جسم تو گُل بارون بمیرم آقا برا تَنی که به زیر تیر و سنگه میون گودال کفن نداره سر لباسش جنگه غریب مادر حسین

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد در دام مانده باشد، صیاد رفته باشد یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر ساق شکسته ی او مرهم نمی پذیرد آه از دمی که کار از امداد رفته باشد یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر بر روی جِسر بغداد جسمش سه روز مانده این گوشه از غمش بر اجداد رفته باشد یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر

بی‌ فایده است انگار داد و فریاد من بال و پرم بسته است رفته صیاد من منی که چهارده سال تو سیاه چال بودم روزای آخر نیست هیچ کَسی یاد من می خونم هر شب "خلِّصنی یا رب" خونی که رو لبای عطشان منه اثر سیلی نگهبان منه بهونه ی شکنجه ی روز و شبم صدای یا هزار هزار جان منه خداحافظ رضا رضا رضا رضا

ای به زندان کرده خلوت با خدا موسی‌ بن ‌جعفر ای همه آزادگان را مقتدا موسی‌ بن‌ جعفر ای که در حبس بلا بودی به فرمان الهی هم قدر را هم قضا را رهنما موسی بن جعفر با نگاه نافذت ای موسی آل محمد شد عصا در دست موسی اژدها موسی بن جعفر کاظمینت از برای شیعیان و دوستانت هم مدینه، هم نجف، هم کربلا موسی بن جعفر این عجب نبود که کوه و دشت و صحرا و بیابان با تو گردد هم نوا و هم صدا موسی بن جعفر تا بود جانم به تن دست از ولایت برندارم کز ولادت با تو بودم آشنا موسی بن جعفر ناز بر فیض مسیحا می کنم جایی که باشد خاک درگاه تو بر دردم شفا موسی بن جعفر عضو عضوم گر ز هم گردد جدا صد بار بهتر کز تو یک لحظه دلم گردد جدا موسی بن جعفر تربت و صحن و سرای توست در شهر دل من هر دلی بر توست یک صحن و سرا موسی بن جعفر شُهرت باب ‌الحوائج در امامان را تو داری اِنس و جان آرند در کویت رجا موسی بن جعفر کل خلقت را دهی حاجت اگر آرند خلقت بر درت پیوسته روی التجا موسی بن جعفر

آسمان را به روی تخته ی در می بردند تاج سر بود که باید روی سر می بردند سر و سامان همه بی سر و بی سامان بود پا به یک سوی، سر از یک طرف آویزان بود او درست است که یک همدم و غمخوار نداشت بدنش روی دری بود که مسمار نداشت جگرش پاره شد اما به دل تشت نریخت عضو عضو بدنش هر طرف دشت نریخت بود زندانی و در مجلس اغیار نرفت همره اهل و عیالش سر بازار نرفت کنج زندان خبر از بزم مِی و جام نبود دخترش ثانیه ای در مَلا عام نبود

ای بر تو هر رسول مُکرم گریسته آدم گرفته تا خود خاتم گریسته اصلا پیمبران همگی جای خود حسین گفتند در غم تو خدا هم گریسته آری خدا هنوز نبودی برای تو در ابتدای سوره ی مریم گریسته ماهی در آب، وحش به هامون، مَلَک به عرش بر هر که ماجرای تو گفتم گریسته آن دم که صرف روضه شود جزء عمر نیست هرگز نمیرد آنکه دمادم گریسته ****** بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

آقای منه، پادشاه سر جدای منه آقای منه، مُریدم و مقتدای منه آقای منه، خون جاری تو رگای منه آقای منه، نفس منه هوای منه آقای منه، حقیقت ابتدای منه آقای منه، آرزوی منتهای منه آقای منه، ضامن هر ادعای منه آقای منه، قبولی سجده های منه آقای منه، امید روز جزای منه آقای منه، مدینه و کربلای منه آقای منه، صفای منه منای منه آقای منه، خاک حرمش شفای منه آقای منه، "یا من اسمه دوا"ی منه آقای منه، همیشه گره گشای منه آقای منه، اجابت هر دعای منه آقای منه، روزی رسون روزای منه آقای منه، قبله ی نماز شبای منه آقای منه، زیارت عاشورای منه آقای منه، "و طاعته غنا"ی منه آقای منه، "و سلاحه البکا"ی منه آقای منه، روح "سریع الرضا"ی منه آقای منه، نافله و ربنای منه آقای منه، حدیث شریف "کسا"ی منه آقای منه، غلامم و اون آقای منه

فناست غیر حسین، بقاست سیر حسین سلام ما به حبیب و بر زهیر حسین علی الدوام به خلق رسیده خیر حسین زبانزد است کرامات چشم گیر حسین خدا بهای حسین، همه فدای حسین خوش است جان بدهم به کربلای حسین سر مرا ببرید به پیش پای حسین نوشته اند مرا عبد سر به زیر حسین جنان تُراب حسین، فلک رکاب حسین سلام می دهم و رسد جواب حسین مدافع حرمم به انتخاب حسین مباد آنکه جدا گردم از مسیر حسین منم حقیر حسین، بهانه گیر حسین که از ازل شده ام شکار تیر حسین ندیده ام به خدا شَهی نظیر حسین و اوست حضرت ارباب و من اجیر حسین حسین امیر من است و منم فقیر حسین هزار یوسف مصری بود اسیر حسین خنده کنان می رود روز جزا در بهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین ای وای حسین، ای وای حسین مظلوم حسین، مهموم حسین محروم حسین، مظلوم حسین عطشان حسین، عریان حسین ایمان حسین، قرآن حسین جانان حسین، ای جان حسین دلبر حسین، برتر حسین صفدر حسین، سرور حسین بی سر حسین، ای وای حسین

حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را به خون نشانده دل دودمان آدم را غم تو موهبت کبریاست در دل من نمی دهم به سُرور بهشت این غم را غبار ماتم تو آبرو به من بخشید به عالمی ندهم این غبار ماتم را اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم هزار بار بمیرم نبینم آن دم را