ولادت حضرت علی اکبر (ع) 91 - میثم مطیعی و امیر عباسی

مدح - ماه عشق است ماه عشاق است ماه دل های مست و مشتاق است در میخانه‌ی کرم شد باز الدخیل این حریم ِ رزاق است ریزه خوارش فقط نه اهل زمین جرعه نوشش تمام آفاق است بی حساب است فضل این ساقی شب جود و سخا و انفاق است بین دلهای بیدلان امشب با سر زلف یار میثاق است شب زلف مجعدش ?والّیل? صبح چشمش به عالم اشراق است قبره فی قلوب من والاه حرمش قبله گاه عشاق است ماه شعبان رسید! ماه سه ماه کربلا می رویم! بسم الله السلام ای پناه مُلک و مکان در ید قدرتت عنان جهان رفته قنداقه ات به عرش خدا تشنة پای بوسی‌ات همگان در طوافت قیامتی شده است می ‌رسد هر فرشته با هیجان پر قنداقة تو می‌ بخشد پر و بالی به فطرس نگران از سر زلف عنبر افشانت سدرة المنتهی گرفته ضمان عطر و بوی ملیح پیرهنت مانده در خاطر نسیم جنان بوسیده می چیند از لب تو رسول رحمت واسعه گشوده دهان از سر انگشت پاک مصطفوی جرعه جرعه بنوش شیرة جان خواند جدت ?حسینُ منّی? را ?وَ أنا مِن حسین? را تو بخوان با تو جود و شجاعت نبوی‌ست ای شکوه حماسه های عیان در نمازت شبیه فاطمه ای بین میدان علی ست جلوه کنان چشم‌های تو مرز خوف و رجاست قَهر و مِهر تو آتش است و امان رحمت محض! یا ابا الأیتام! پدری کن برای عالمیان ای که آقائی تو بی حد است باز ما را به کربلا برسان شب جمعه شمیم سیب حرم منتشر می شود کران به کران روضه هایت بهشت اهل ولاست چشم ما چشمه های کوثر آن ?وَ مِنَ الماءِ کُلُّ شَیءٍ حَیّ? اشک ها از غمت همیشه روان السلام ای شهید روز دهم السلام ای امام تشنه لبان تا ابد در فراز پرچم توست خون سرخت همیشه در جَرَیان کربلای تو از ازل بوده‌ مبدأ حرکت زمین و زمان شب سوم رسیده‌ای، ای ماه السلام علیک ثارالله السلام ای نگین عرش برین ماه بالا بلند ام بنین گره از گیسوان خود مگشا هر سر موی توست حبل متین جذبه های نگاه هاشمی ات ماه را می کشد به سوی زمین عبد صالح! مواسی لله! پدر فضل! روح حق و یقین! به حضورت گشوده دست، فلک به قدوم تو سوده عرش، جبین وقت هوهوی ذوالفقار علی ست به روی مرکب حماسه نشین می شود با اشارة‌ تو دو نیم هر کسی آید از یسار و یمین زینبت ?إن یکاد? می خواند آسمان محو هیبت تو ! ببین شاعر: یوسف رحیمی

مولودی - عباسی - این حسن نبی است یا رخ اوست این تیغ علی است یا دو ابروست ؟ این رشته جان ماست یا زلف این سلسله دل است یا موست ؟ این ملک است یا هو الحق این یک بشر است یا هو الهوست ؟ زیبائی انبیا خلاصه در مصحف روی ان خدا روست رویش همه را چراغ ایمان کویش همه را بهشت مینوست گلبوسه باب بر ، جبینش هر چیز به جای خویش نیکوست تنها نه علی اکبری تو زهرا و حسین و حیدری تو

دکلمه - هر جا سخن از خاک دری هست، سری هست هر جا تب عشق است، دل در به دری هست دیروز گدایان همه دنبال تو بودند هر جا که شلوغ است یقیناً خبری هست اجداد من از دیر زمان عاشق عشقند دیدید که در طینت ما هم هنری هست بازار مرا با قدمت گرم نکردی یک چند غلامی که بیایی ببری هست در غیبت شه روی به شهزاده می آرند صد شکر که در خانه ی آقا، پسری هست هر جا قد و بالای رشیدی ست، یقیناً دنبال سرش نیم نگاه پدری هست