ولادت امام علی (ع)، حاج منصور ارضی

گرچه مولا همیشه بی مَثَل است نام او دلنشین تر از عسل است صد و ده بار ذکر یا حیدر بهترین ذکر، بهترین عمل است صحبت از ابروان یار شود قالب شعر غالبا غزل است روز آغاز زندگانی او چند روزی عقب تر از ازل است مشتریِ نگاه او خورشید در مَدارش عطارد و زُحَل است فتح احزاب و بدر، تفریحش دست گرمی جنگ او جمل است نه فقط دَر، علی که می آید کَندن قلعه نیز مُحتَمل است یا علی گفتم از پی یا هو وحده لا اله الا هو چون علی کیست بهترین باشد یا که مولی الموحدین باشد اولین حرف من علی بود و آخرین حرف من همین باشد بغض حیدر تمام کفر است و حُبّ حیدر تمام دین باشد از ازل بود و تا ابد هم هست آنچنان بود و اینچنین باشد بعد هر رکعتِ نمازِ علی دست هر سائلی نگین باشد دل شیران بِریزد آنجا که اسدُالله در کمین باشد ضرب شست علی چه ها کرده ست رزم عباس اگر که این باشد آسمان در طواف چشمانش ساکن اعتکاف چشمانش سوره ی نور و والضحی حیدر ربنا، ربنای ما حیدر هر چه گفتیم سر نماز، علی ست اِهدنا اِهدنا اِلی حیدر هر کسی از فضایلش دانست گفت این یا خداست یا حیدر آخر عرش تازه می بینی چقدر راه مانده تا حیدر نوح را او سوار کشتی کرد لطف دارد به انبیا حیدر به یقین در مصاف ها عباس قبل هر ضربه گفته یا حیدر دُرّ و گوهر علی، صدف کعبه می کند رو سوی نجف، کعبه سجده کرده ست بر خدای خودش یعنی افتاده او به پای خودش چه کسی جز خودش خبر دارد از شروعش، از ابتدای خودش "قل هو الله" خواندنش یعنی شرح کوتاه ماجرای خودش خلق، گرم طواف دور سرش او ولی یک کَرم ربنای خودش با علی حرف زد خدا، نشنید اُذُن الله جز صدای خودش شب معراج احمد آنجا رفت که خدا بود و مرتضای خودش آن خدایی که شاید آن بالا مرتضی را نشانده جای خودش مثل پروردگار خود، احد است ذکر ما دائما علی مدد است نقطه تحت "باء" بسم الله کل دین و رسول اکرم شد سگ اصحاب کهف روزی چند یاعلی گفت، کم کم آدم شد کمِ ما با علی زیاد که بود باز اما زیادتر هم شد نم نم دست او زمان وضو قطره قطره چکید و زمزم شد آه از این روزگار، از این دنیا دور دستش طناب محکم شد یار حیدر ز دست حیدر رفت سایه اش از سر علی کم شد فاطمه بود و ناله ها زدنش وسط کوچه بی هوا زدنش

نازد به خودش خدا که حیدر دارد دریای فضائلی مطهر دارد مانند علی نخواهد آمد والله صد بار اگر کعبه ترک بر دارد ************************** کار من نیست که بنشینم و املات کنم شان تو نیست که در دفترم انشات کنم عین توحید همین است که قبل از توبه باید اول برسم با تو مناجات کنم سالی یک بار من عاشق نشوم می میرم سالی یک بار اجازه بده لیلات کنم همه جا رفتم و دیدم که تو هستی همه جا تو کجا نیستی ای ماه که پیدات کنم پدر خاکی و ما بچه ی خاکی توایم حق بده تا همه را خاک کف پات کنم از تو ای پیر طریقت که سر راه منی آن قدر معجزه دیدم که مسیحات کنم تو همانی که خدا گفت که ربُّ الارضی سجده بر اَشهد اَن لایی الّات کنم

از دلم زنجیر عشق این و آن را باز کن من به پایان آمده کارم، خودت آغاز کن شوق وصل تو مرا کشته است بس کن ای حبیب با دلم بازی نکن این قدر، در را باز کن بی نیاز مطلقی اما ز باب عاشقی گفته ای من می خرم بنده برایم ناز کن من صدایم در نمی آید خجالت می کشم در مناجاتت مرا داود خوش آواز کن هر شبم بی ذکر و یادت طی شد و عمرم گذشت پس بیا و امشبم را یک شب ممتاز کن من جوانی کرده ام آخر سرم خورده به سنگ با دو دست رحمتت قدری سرم را ناز کن معجزه می خواهد آخر این دل آلوده ام با ولای مرتضی در سینه ام اعجاز کن "یا قدیم المن و الرحمة" به مولانا حسین جلوه ی رحمانیت را باز هم ابراز کن سینه زن گیرم که بالت را شکسته معصیت یک حسین از دل بگو تا کربلا پروازکن

امشب که بهاره و شب میلاده بیش از همه خاتم النبیین شاده با اومدن علی خداوند علی دوماد و براری به محمد داده علی مرتضی تا چشم وا کرد خدا فرمانروایی را به او داد به رای حل رنج و درد مردم خدا مشکل گشایی را به او داد به قلب خوش نظر بنمود دادار پس آنگاه دل ربایی را به او داد چون دیدش دلربا و مهربونه حسین کربلایی را به او داد

خواستم عشق را نظاره کنم چشمها را پر از ستاره کنم خواستم تا که از شب شعرم قطعه ای نذر جشنواره کنم عشق فرمود نذر نام علی صد و ده بار استخاره کنم گرچه شعری قشنگ می خواهم بیشتر به علی اشاره کنم هر صفا با علی صفا دارد هر کسی با علی خدا دارد چه کسی جز امام اول ما پسرش شهر کربلا دارد چه کسی جز امام اول ما دور خود این قدر گدا دارد هر چه دارد، مسیح مریم از خاک نعلین مرتضی دارد آیت والی الولی مددی صد و ده بار یا علی مددی صاحب رودخانه ی کوثر دست پرورده اش بود بوذر اون که در لابه لای جنگ احد با نود زخم می کند محشر اون بزرگی که کار کوچک او کندن چهارچوبه ی خیبر ذکر هر پهلوون به میدان ها اسدالله یا علی حیدر

زیر نور عرش رحمان دل شده ذوب تعالی ای گدایان مژده مژده آمده مولی الموالی جشن عید ساقی کوثر شد فاطمه بنت اسد مادر شد یا علی یا مرتضی یا حیدر خاک نعلین علی شد آبروی اهل محشر من کی اَم وقتی که باشد عاشقش زهرای اطهر فاطمه در روی غم می بندد مرتضی تا بر رویش می خندد یا علی یا مرتضی یا حیدر من اَر به قبله رو کنم به عشق روی او کنم اقامه ی صلاة را به گفتگوی او کنم

توحید که لا اله الا الله است شرطش به خدا علی ولی الله است اسماء دوازده امام معصوم توضیح محمدا رسول الله است سرداری کائنات زیبنده ی اوست مهر فلَک از جبین تابنده ی اوست در وصف علی بس که بود دست خدا در وصف خدا بس که علی بنده ی اوست وقتی که بود فخر خدا را به علی هر کَس به کَسی نازد و زهرا به علی غم نیست ز لغزیدن پا روی صراط هر کَس به کَسی تکیه کند ما به علی

وا نشد جبریل اگر سمت نجف بال و پرش بهتر آنکه بر زمین جاری شود خاکسترش خوش به حال آن کبوتر بچه ای که تا سحر می برد از صحن ایوانش به صحن دیگرش داستان سنگ و زر یعنى که ما و فضه اش قصه ی شاه و گدا یعنى که ما و قنبرش در مقام آخریت بود، دیدند اولش در مقام اولیت بود، دیدند آخرش خاک را گِل می کند، گل را خلائق می کند نیست هر که خلق مولا خاک عالم بر سرش آرزوى مرگ کردن چاره ى کارش بود سائلی که دست خالى می رود از محضرش چهارده قرن است دارد رزق ما را می دهد با همان یک مرتبه بخشیدن انگشترش آه ظلمت آه ظلمت آه ظلمت می شود واى اگر خورشید را روزى براند از درش مرتضى یعنى قسیم النار والجنة، ولى هست معیارش در این تقسیم حب همسرش تازه کعبه آبرویی یافت و قیمت گرفت همچنانی که صدف قیمت گرفت از گوهرش از در کعبه نرفت و بر در کعبه نرفت چون که باید بعد از این کعبه بیاید بر درش خاک یا خاکسترش کن مصحفی را که در آن آیه ی "الیوم اکملت" نباشد محورش مبعث ختم رسل ترویج حب حیدر است تا دهد نشر ولایت، حق کند پیغمبرش به خودش که جای خود، حتی به خاک پاش هم هر کسی شک می کند، شک می کنم به مادرش کوردل ها احمقند، احمق چه می فهمد علی جان احمد بود که خوابید بین بسترش جز علی و فاطمه دیگر ندیده روزگار اینقدر شرمنده باشد همسری از همسرش