ولادت امام محمد تقی (ع)، سید مهدی میرداماد

آسمان از سر خورشید تو خواب افتاده یا که از چهره ی این طفل نقاب افتاده بی گمان حافظ چشمان تو ابروی تو بود دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود عدد سائل این خانه زیاد است امروز شعر، وارد شده از باب جواد است امروز باز با لطف رضا کار من آسان شده است کاظمین دلم امروز خراسان شده است بنویسید که تقویم بهاری بشود روز او روز پسر نام گذاری بشود خالق از دفتر توحید جناس آورده جهل این قوم چرا چهره شناس آورده شک ندارم که از این حیله ی ابتر مانده روسپیدی ست که بر چهره ی کوثر مانده به رضا طعنه زدن جای تأسف دارد گرچه یعقوب شده، مژده ی یوسف دارد این جوان کیست که معنای قیامت شده است سند محکم اثبات امامت شده است این جوان کیست که سیمای پیمبر دارد بنویسید رضا هم علی اکبر دارد گندمی باشد اگر رخ، نمکش بیشتر است با پیمبر صفت مشترکش بیشتر است اهل بیت آینه ی بی مَثل قرآنند این جوان کیست که از خطبه ی او حیرانند

الا که روح خدا در تن امام رضایی کتاب وحی روی دامن امام رضایی بهار و باغ و گل و گلشن امام رضایی چراغ چشم و دل روشن امام رضایی جواد بیت امامت، شفیع روز قیامت خدا ز عرش رساند به کاظمین سلامت تو خود جوادی و جود است سائل حرم تو کریم تر ز کریم است سائل کرم تو به وقت بزل و عتاب ظرف عالم است کم تو هماره بر سر خلق است سایه ی عَلم تو تو هم امام هدایی، تو هم ولی خدایی تو هم امام حسینی، تو هم امام رضایی اگرچه دید به ظاهر به سن طفل صغیرت فتاد زاده ی اَکثَم به پا و گشت حقیرت به دانشت متحیر، به علم گشت فقیرت گرفت روشنی از پرتو سراج منیرت به منطق همگان خاتم سکوت نهادی به یک سوال جواب هزار مسئله دادی اگرچه وصف تو را با دو صد زبان نتوانم هزار بار شوم بی زبان گر از تو نخوانم خداست گواست که مهر شماست بسته به جانم عنایتی که قبولم کند امام زمانم چه بهتر این که همان منقبت سرای تو باشم تو در گشایی و من "میثم" سرای تو باشم

می خونم با اهل آسمون می خونم با اهل عالمین سلام پاره ی تن رضا سلام میوه ی دل حسین برای دو آقازاده دوباره دلم بیتابه یکی پسر سلطان و یکی پسر اربابه شاهی در طوس، شاهی کربلا گاهی مشهد میرم گاهی کربلا یا ابن الرضا یا ابن الحسین میارن ملائکه از بهشت، گل عاشقی سبد سبد می خونن تموم عاشقا، جوون امام رضا مدد همه چشما از اشک شوق، تو شب مراد پُر میشه اگه خالیه کشکولت، بگو یا جواد پُر میشه اسم ما شد احباب الجواد دل نیست اینجا رفته تا باب الجواد گاهی مشهد گاهی کربلا شاهی در طوس، شاهی کربلا گاهی مشهد میرم گاهی کربلا یا ابن الرضا یا ابن الحسین چه نوزادی و چه نوگلی یه شیش ماهه و یه عشق ناب می خنده تو آغوش حسین می خوابه رو دامن رباب دوباره دخیل می بندم به چوبه ی یک گهواره کمه یک دفعه می میرم برای نگاش صد باره گفته اون که اهل باوره دستای کوچیکش دست حیدره

یه کربلا یه کاظمین، باب المراد باب الحسین میاره فرشته آیینه و قرآن، مبارک ارباب مبارک سلطان فدای جوون امام رضا و شیش ماهه ی اباعبدالله یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله یا علی اکبر رضا یا علی اصغر حسین دلم ترانه خون شده، انگار رضا جوون شده جواد الائمه نام رو لبامه، ملیکه ی قم هم عاشق آقامه فدای جوون امام رضا و شیش ماهه ی اباعبدالله یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله یا علی اکبر رضا یا علی اصغر حسین یکی شبیه کوثره یکی شبیه حیدره عزیز رباب و امید یه دنیاس اراده کنه اون میشه یه پا عباس یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله یا علی اکبر رضا یا علی اصغر حسین