شهادت امام علی النقی (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

دردی ست مرا که در پی درمان است داغی ست مرا که حاصل هجران است در حسرت روز وصل هستم اما گویا شب انتظار بی پایان است از بغض گلوگیر صدایم پیداست ابری ست دلم منتظر باران است یک سال دوباره بی تو رفت و امسال خورشید ظهور باز هم پنهان است جانم به فدات گرچه خود می دانم بی قدرترین دار و ندارم جان است ای خانه ات آباد دلم خانه ی توست هر چند که در نبود تو ویران است ای صاحب روضه، روضه ی امشب ما در سامره خانه ی شما مهمان است چشمان تو همیشه گریان است و بابای غریب تو مصیبت خوان است با نام حسین دل ربودن از تو ای زاده ی زهرا چقدر آسان است

بالاتری ز مدح و ثنا ایها النقی ابن الرضای دوم ما ایها النقی با حبّ تو عبادت ما عین بندگی ست هادی آل فاطمه یا ایها النقی دارم ولی شناسی خود را ز نور تو مولای من، ولی خدا ایها النقی با آن تفاوت نقوی یک نگاه کن پاکیزه کن وجود مرا ایها النقی با صد امید همچو گدایان سامرا پر می کشیم سوی شما ایها النقی بخشنده تر ز حاتم طایی تویی تویی مسکین ترم ز هر چه گدا ایها النقی من هر چه خواستم تو عنایت نموده ای یک حاجتم نگشته روا ایها النقی گردد جوانی ام همه ترویج مکتبت جانم شود فدای تو یا ایها النقی باید برای غربت تو بی امان گریست با ناله های حضرت صاحب زمان گریست

شرمنده از قدوم تو چشمان جاده بود دشمن سواره آمد و پایت پیاده بود آن ناخن شکسته و آن کاروانسرا توهین به ساحت تو برایش چه ساده بود بارانی است از غم تو چشم سامرا با دیدن تو اشک ملک بی اراده بود وقتی که آسمان ز غمت سینه ‌چاک شد دیدی که عرش سر روی زانو نهاده بود زهر ستم چه با جگر پاره پاره کرد دیگر نفس نفس به شماره فتاده بود شکر خدا که دشمن تو خیزران نداشت هر چند دل شکسته از آن بزم باده بود آقا بیا و با دل غرق به خون بخوان از آن سه ساله ای که پدر از دست داده بود جانش رسید بر لبش از ضربه های چوب وقتی کنار طشت طلا ایستاده بود

بمیرم که اشک چشاتو ندیدند تو رو مثل حیدر تو کوچه کشیدند ولی خوب می دونی، در خونه تونو آقا هیچ کسی با لگد وا نکرده کسی ناله های زنی رو تو آتیش پیش چشم شوهر تماشا نکرده میگن دور زهرا تو کوچه یه مشت نانجیب حلقه بستند میگن حرمتش رو با ضربه پا شکستند دل بی قرارت اسیر عذابه پریشون داغ یک بزم شرابه مگه میشه بزم شرابو ببینی ولی یاد غم های ارباب نیفتی مگه میشه از کام خشکش بخونی ولی یاد چند قطره ی آب نیفتی صدای کمک خواستنش رو همه توی گودال شنیدند حسینو با لب های تشنه سر بریدند

یه عتبات و یه بغض توی دل زائرا خاطره های قشنگ از نجف و کربلا مشهد و قم جلوه کرد توی حرم کاظمین بقیعو حس میشه کرد تو غروب سامرا چه حالی عجیبی داره غربت شبهای سامرا می گیره هوا با چشم بارونی همه نوکرا می پیچه یه ناله که شنیده میشه شبِ جمعه ها صدای یه مادر که می خونه غریبونه بی صدا سینه زن های حسین، گریه کن های حسن کشته شد ابن الرضا، تشنه لب دور از وطن یا علی بن محمد، یا علی بن محمد من پسر فاطمه هادی این اُمتم امام شهر بلام شکسته شد حرمتم پای پیاده یه کوه غصه روی شونه مه از نفس افتادم و قصه ایه غربتم با روضه ی غم هام زنده شد غم غربت بوتراب با دستای بسته بردنم توی کوچه ها با عذاب دلم رو شکستند ولی ناموس من که سیلی نخورد زدند مادرم رو جلو چشم علی همه بی حساب کوچه داغ مادرو رو دل حیدر گذاشت چهل نفر نامرد و یک زن که بار شیشه داشت وای من ای وای من قصه ی ظهر عطش دلمو کرده کباب خون چشمای من و آه منه بی جواب این دم آخر دلم خونه برا کربلا مُردم و زنده شدم به یاد طشت و شراب لا یوم کیومک، روزی نیست مثل شام بعد کربلا انگاری می دیدم عمه زینبو بین حرامیا منو می سوزونه روز و شب دم روضه ی طشت زر جای بوسه ی چوب روی لبهای قاریِ سر جدا یاد اون بزم حرام، جاریه خون از چشام داغ سامرّا کجا، عمه ی سادات و شام وای حسین تشنه لب، وای حسین تشنه لب

ای کعبه ی دل کوی تو یا حضرت هادی وی قبله ی جان روی تو یا حضرت هادی ای چشم همه سوی تو یا حضرت هادی ای خلق ثناگوی تو یا حضرت هادی آیینه ی اجلال نبی کیست تویی تو چهارم علی از آل نبی کیست تویی تو تو اختر برج نبوی شمس هدایی ماه علوی آینه ی حُسن خدایی فرمانده ی ملک قدر و جیش قضایی آری تو علی بن جواد بن رضایی یا حضرت هادی، یا حضرت هادی ارواح رسل روح ولایت ز تو دارند خوبان جهان نور هدایت ز تو دارند تو جانی و در کالبد کل وجودی تو وجه خدا آینه ی غیب و شهودی تو نیّت و تکبیر و قیامی و قعودی تو رابطه ی خلق و خداوند ودودی از فیض تو منّت به سر خلق نهادند با مهر تو دادند به ما آنچه که دادند یا حضرت هادی، یا حضرت هادی از سامره خیزد به فلک نورحقایق دل ها به طواف حرم قدس تو شایق مرهون تو روز و شب و ساعات و دقایق روزی خور خان کَرَمت جمله خلایق مدح تو ندای حق و جبریل منادی نام تو علی کنیه ی زیبای تو هادی یا حضرت هادی، یا حضرت هادی

شده ام بر آن که پری زنم به هوات یا علی النقی سفری کنم و سری زنم به سرات یا علی النقی به هوات تازه کنم نفس، به سرات آیم از این قفس برسم به مأمن آسمانِ رهات یا علی النقی هله ای قلم تو شروع کن، ز درون درآ و طلوع کن بنویس سردر مشق های سیات یا علی النقی بنویس دست مِداحتم نرسد به عرش فضائلت شود آب های جهان اگر که دوات یا علی النقی بنویس اوج کدام دم برسد به وسعت آن قلم که دمیده جامعه ای بدان جلوات یا علی النقی تو همان تجلّی ایزدی که به شکل بنده درآمدی و سروده ای غزل از زبان خدات یا علی النقی و به استناد زیارتت، تو و اهل بیت نبوتت شده اید رب جلی ولی به صفات یا علی النقی ز عدم وجود درست کن، ز نبود بود درست کن و به شیر جان بده با مسیح نگات یا علی النقی منم آشنای قدیم تو، ز دیار عبدالعظیم تو که سلام می دهمت به شوقِ لقات یا علی النقی نبُوَد به بودن تو غمم، به خدا که حُرِ جهنمم که گرفته ام به وِلات برگِ برات یا علی النقی بگذار کعبه ی سامرا قدمی طواف کنم تو را سر خویش را بزنم به کویِ منات یا علی النقی

بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی وَ أَخیهِ أَسَدِ اللهِ مُسَمّی بِعَلی وَ بِزَهراءَ بَتولٍ وَ بِأُمٍّ وَلَدَتها وَ بِسَبطَیهِ وَ شِبلَیهِ هُما نَجلَا زَکیٍّ وَ بِسَجّادِ وَ بِالباقِرِ وَ الصّادِقِ حَقّا وَ بِموسی وَ عَلیٍّ وَ تَقیٍّ وَ نَقی وَ بِذِی العَسکَرِ وَ الحُجَّةِ القائِمِ بِالحَق أَلَّذی یَضرِبُ بِالسَّیفِ بِحُکمٍ أَزَلی

سال نو خوبه اگه با تو شروع بشه حسین حالمو ببین چشای من پر از خواهشه حسین اتفاقی نیست اگه ایل و تبارم عاشقن اتفاقی نیست عشق تو دلارو می کشه حسین حول حالنا دل تنگ حَرمتم باوفا حول حالنا امسال دیگه ببرم کربلا حول حالنا حول حالنا رزق سالمون با پسر زهراست سالی که نکوست از بهارش پیداست حسین جان حسین جان همیشه بوده در خونه ی کریم برو بیا هر چی که دارم صدقه سر کریماست به خدا یه رفیق دارم که یه تار مو ش می ارزه به جهان یه رفیق دارم که بهش میگم آقام امام رضا حول حالنا قلبم برای حرم می زنه حول حالنا مشهد خونه ی امید منه حول حالنا حول حالنا ماه و سال من روزیش از اون آقاست سالی که نکوست از بهارش پیداست حسین جان حسین جان

زیر پرچم ابالفضل عمریه سینه زنم ولی این سینه زنیمو زیر دِین حسنم اشکام امانت باشه آقا برای قبرم پس کی تو رو می بینم دیگه سر اومد صبرم طنین ناله های نوکرایی که رفتند بعضی شبا تو روضه ها صداش می پیچه اون رفیق شهید من که آخر پر زد بعضی شبا صدای گریه هاش می پیچه حسین جان حسین جان غیر تو کسی ندارم که بهش تکیه کنم جونمو کنار گذاشتم که بهت هدیه کنم کاشکی دم جون دادن باشی کنارم آقا تا من بیفتم رو پات سر بر ندارم آقا سلام من به بهترین امیر عالم سلام نوکرت به تو شهید بی سر سلام من به زخمای تن تو آقا الهی من فدات بشم غریب مادر تو که باشی دلم دیگه نمی لرزه همین گریه به لبخند تو می ارزه دوسِت دارم، همه دارایی ام اینه دلم میره، ضریحت رو که می بینه حسین جانم بزار سایه ات همیشه رو سرم باشه قرار ما شب جمعه حرم باشه حرم گفتم، هوای کربلا کردم فدایی تم فقط دور تو می گردم تو تاریکی قبر من تویی مهتاب تلاش من این بود نگام کنی ارباب به خاطر مادر بیا منو دریاب