شهادت امام علی النقی (ع) حسن خلج

گرفته جان نفسم در ثنای حضرت هادی دُر سخن بفشانم به پای حضرت هادی زدست رفته شکیبم خدا کند که نصیبم شود زیارت صحن و سرای حضرت هادی درندگان زمین التجا برند به سویش پرندگان هوا در هوای حضرت هادی

درندگان زمین التجا برند به سویش پرندگان هوا در هوای حضرت هادی دهد به روح لطیف ملک، صفا و طراوات ملاحت سخن دلربای حضرت هادی به خاک، عطر بهشتی پراکند اگر آید نسیمی از طرف سامرای حضرت هادی مرا رضایت ابن الرّضا خوش است که دانم بود رضای خدا در رضای حضرت هادی هزار بار به هر لحظه لعن بر متوکّل که بود در پی جور و جفای حضرت هادی به زور خواند به بزم شراب حجّت حق را نکرد شرم و حیا از خدای حضرت هادی

مرد خدا و این همه تحقیر وای من بزم شراب و آیه تطهیر وای من هر چند بین راه شما را کشید و برد اما دست کسی به روی گل دخترت نخورد

شام و شراب و هلهله از خاطرم نرفت خیلی به اشک ماتم ما خنده شد ولی آن نیـــــــــــشخند حرمله از خاطرم نرفت میان تشت زر خونین گلی بود کنارش داغدیده بلبلی بود چه بلبل بلبل شیرین زبانی نه او را لاله ای نی آشیانی ز دست کین پر و بالش شکسته غبار غم به رخسارش نشسته دوباره مرغ روحم هوای کربلا کرد شکسته ام را اسیر و مبتلا کرد ز سر گذشته اشکم به لب رسیده جانم که هر چه کرده با من فراق کربلا کرد