ولادت امام باقر (ع) حسن خلج

ای به سینه ات پنهان گنج های قرآنی علم را شکافنده با کلام نورانی مظهر جمال حق در لباس انسانی صد چو بو علی پیشت کودک دبستانی هم سپهر را محور هم وجود را بانی کنیه ات ابا جعفر خود محمّد ثانی آسمان دانش را آفتاب تابنده مشعل حقایق را منطقت خصم را پذیرفته با لب پر از خنده دوست خرّم و خندان دشمن از تو شرمنده خلق را خداوندی ای خدای را بنده نیست بنده ای چون تو با جلال ربّانی قدسیان به قصد قرب می برند نامت را عرشیان به شوق و شور سر کشند جامت را خسروان غلامانند سیّدی غلامت را وصف کرده در قرآن کبریا مقامت را جابر از سوی احمد آورد سلامت را چشم او شده روشن از عنایتت آنی ای غریب شهر خویش مثل جدّ مظلومت شد ز کودکی دائم خون به قلب مغمومت از حقوق خود کردند ظالمانه محرومیت روی زین زهرآلود خصم کرد مسمومت سوختند از داغت اهلبیت معصومت روزشان ز غم گردید همچو شام ظلمانی

تو ز کودکی دائم محنت و بلا دیدی با دو چشم معصومت ظلم بر ملا دیدی راه شام طی کردی دشت کربلا دیدی رأس جدّ خود را در طشتی از طلا دیدی زیر چوب بر لب داشت نغمه های قرآنی یا باقرالعلوم کلید دعا تویی

یا باقرالعلوم کلید دعا تویی آقای بی حرم ، حرم قلب ما تویی تاریخ را ورق زدم و دیدم از قضا هم سنگر سه ساله ی کرب و بلا تویی شلاق و زخم و سلسله از خاطرم نرفت شام و شراب و هلهله از خاطرم نرفت خیلی به اشک ماتم ما خنده شد ولی این نیشخند حمله از خاطرم نرفت بس کن رباب حرمله بیدار می شود سهمم دوباره خنده اغیار می شود بس کن رباب زخم گلو را نشان نده قنداقه نیست دست خودت را تکان نده ترسم که نیزه دار کمی جا به جا شود از روی نیزه رأس عزیزم جدا شود بس کن رباب سر به سر غم گذاشتی اصلا خیال کن که تو اصغر نداشتی