8 ربیع الاول شهادت امام حسن عسکری (ع)، محمدرضا بذری

دست های خالی از ما و عطایش با شما آمدن تا سفره با ما و سخایش با شما عاشق و معشوق هر کس کار خود را می کند شاعری کردن ز ما، زلف رهایش با شما از ازل تا روز آخر پای پرچم ماندنم‌ ابتدایش با تو بود و انتهایش با شما سینه ها ملکِ تو شد یابن الحسن، آباد کن سرزمین دل زِ ما، طرحِ بنایش با شما بین ما و بین رب پرده دری هایی شده رَبَّنا گفتن ز ما، إغْفِرْ لَنایش با شما بی رضای تو گناه هیچ کس بخشیده نیست آه از ما، توبه از ما و رضایش با شما اذن گریه کردن بر فاطمه با مجتباست روزی سینه زنی در روضه هایش با شما همسرش را زد ولی تکلیف حیدر صبر بود پس جزای سیلی و نارِ جفایش با شما جان فدا کردن میان لشکرت با نوکران بستن سربند زرد مرتضایش با شما شاعر : محمد جواد شیرازی

آنکه بر محضر شما نرسد مطمئنا که تا خدا نرسد بهتر است اینکه زیر خاک رود آن سری که به سامرا نرسد عطرِ سرداب را نفهمیده آنکه بر “سُرَّ مَن رَا …نرسد چشم برخاکِ آن اگر بکشیم آسمان هم به گرد ما نرسد سامرا رفته ها به من گفتند هیچ جایی به کربلا نرسد با حسینیم با حسن هستیم ما گدای دوتا حسن هستیم نام ما را که از قدیم نوشت از گدایان این حریم نوشت تا خدا حال و روز ما را دید بعدِ نام حسن کریم نوشت تا که پیش تو درد دل کردیم نام ما را خدا کلیم نوشت رفته بودیم مشهد و آقا باز هم روزی عظیم نوشت سامرا واجبیم امام رضا نه کبوتر که یا کریم نوشت با حسینیم با حسن هستیم ماگدای دوتا حسن هستیم این طرف صحن صاحب کرم است آن طرف یک غریب بی حرم است این طرف هرچه هست زائر هست آن طرف بی چراغ بی علم است این طرف احترام می بینی آن طرف ناسزا که دم به دم است سامرا شد خراب فهمیدم چقدر روضه ها شبیه هم است مادری اند هر دوتا آقا موسپید است هر که غرق غم است پیش هر دو به گریه می شنوی روضه ی پهلویی که محترم است باحسینیم با حسن هستیم ما گدای دو تا حسن هستیم کاش پلکت کمی تکان بخورد به زمین ورنه آسمان بخورد پسرت آمده است تا جگرت زخم کمتر از این و آن بخورد ظرف آبی به دستهایش تا پدر آبی نفس زنان بخورد می خورد ظرف هی به دندانت چه کند آب نیمه جان بخورد خوب شد کودکت ندیده لبت ضرب از چوب خیزران بخورد روی پیشانی ات فقط چین است آه اگر سنگ بی امان بخورد عمه مانده است زیر هر ضربه که مبادا به دختران بخورد دختران تشنه اند و با خنده لقمه ی خویش را سنان بخورد با حسینیم با حسن هستیم ما گدای دوتا حسن هستیم شاعر: حسن لطفی

السلام علیک ایها العسکری نوکرا تو آقا سامرا می بری شب شهادت جایی جز حرم نمی رم پیرهن سیاهمو از دست مادرت می گیرم فلیبک الباکون و یزج الجاذون بارون می باریم با اشکای آقامون آجرک الله، بقیه الله السلام علیک ایها العسکری خسته و بی رمق، لحظه ی آخری کنار بستر باباست، بی قرار و آرام یتیم شدن هنوز خیلی زوده واسه آقام .... غریب آقامون دلای آماده، دلای سرگردون آجرک الله، بقیه الله السلام علیک ایها العسکری روضه خونی برا خواهر و مادری چقدر توی دل قاتل کینه ی حسینه جلوی چشم زهرا رو سینه ی حسینه یه خواهری داره، می بینه از بالا برادرش مونده، به زیر دست و پا آجرک الله، بقیه الله