28 صفر شهادت امام حسن مجتبی (ع)، حنیف طاهری

الا حضرت دلبر که دلم را تو ربودی الا حضرت ساقی که مرا مست نمودی جهان خیمه لطفست و تو بر خیمه عمودی تو آن حضرت لطف و کَرَم و رافت و جودی که بر خیل گدایان درت راه گشودی از آن روز از آن حالت مرموز که با آن دل پر سوز که تنها میان غم دنیا دل خسته ی من بود و تو بودی به روی دلم آغوش گشودی شد از فیض تو غوغا ز چشمان تو دیدم فتحاً لک فتحاً و مبینا به نام تو گشودم لب و دیدم که چه ها شد چه شوری به دل زار به پا شد نوایی صدایی ز حلقوم خدایی مرا سوی خودش خواند دلم ماند تپش دار شده مست ز شوق نگه یار چه حالیست ورا لحظه ی دیدار به روی تو گشودم دل و دیدم که چه ها شد ز یک نیم نگاه نمکینت در میکده وا شد همه درد، همه غم ز شوق نگه یار دوا شد ز لطفت دل حسرت زده ام عرش خدا شد صفا شد ز سودای دو عالم دل مست رها شد همه صلح و صفا شد دلم نوحه گر خون خدا شد زمین مست زمان مست خُم باده دمان مست به حلقه ی همه مستان جهان مست دل از شوق حضورت بشد از دست از آن باده چشیدم دگر جام می و باده و میخانه ندیدم به تن جامه ی صد وصله دریدم هزار عربده از عشق کشیدم که از خویش به یُمن نمی از باده ی وصل تو رهیدم از آن روز که عشقت، که شوقت،که نامت شده ورد شب و روزِ غلامت از آن لحظه شدم کفتر بامت خرابم ببین چشم پر آبم نشستم سر راهت که شاید گذرت افتد از این راه و دهم مست سلامت دهی خنده کنان باز جوابم حسن دار و ندار منی ای قبله ی عالم ز شوقت نرود چشم به خوابی که شاید ببینم رخ ماه تو به خوابم حسن دار و ندار منی ای شاه دو عالم ز تو بر پاست محرم الا توبه آدم الا نور دل حضرت خاتم به ملک دل من جز تو شهی نیست مهی نیست، رهی نیست، کریما، عظیما، رحیما بزن خنجر خون ریز بریز از دل من خون نما دشت ز خون دل این غم زده هامون به خون گر بکُشد شاه غلامی به پایش گنهی نیست ز شوق تو طربناک بخوانم، بر این درگه پر فیض بمانم که حسن دار و ندار منی ای قبله ی عالم شاعر: حامد اهور

منم عاشقم، تو خیل عاشقاش منم زائرم، تو جمع زائراش پیر و جوان و بچه ی کوچیک از زن و مردند عازم کربلا همه عاشقا چیاده، دل بیا بزن به جاده تا کربلا زمزمه کن رجز ابن جناده أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاْمیرُی سُرُورُ فُؤادِ الْبَشیرِ النَّذیرِی لَهُ طَلْعَةٌ مِثْلُ شَمْسِ الضُّحى لَهُ غُرَّةٌ مِثْلُ بَدْر مُنیری أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاْمیرُی دلو می بره مسیر کربلاش دلو میشکنه صفای زائراش از همه دین و از همه مذهب عاشق و مبتلاش تو این مسیر سعادت می بینی عشق خدا رو با کاروان حسینی زمزمه کن این شعارو ابد والله یا زهرا ما ننسی حسینا

ای غریب وطن یا حسن، یا حسن شاه خونین کفن یا حسن، یا حسن ای بانی قیام حق، زمینه ساز کربلا غریب تر از حسینیو، امام شاه سر جدا قبله ی عالم حسن، عشق مجسم حسن با صلح تو شد شروع، ماه محرم حسن ای امام کرم، یا حسن، یا حسن شور تو در سرم، یا حسن، یا حسن لشکر عاشقات یه روز با پرچمای یا حسین از بقیع تا کرب و بلا می سازه بین الحرمین شاه وفایی حسن، راه خدایی حسن مرحم دردای ما، گره گشایی حسن قبله ی عالم حسن، عشق مجسم حسن با صلح تو شد شروع، ماه محرم حسن

تا حسین است چه حاجت به عطای دگران تا حسین است مگو مدح و ثنای دگران ای مسلمان حسنی باش و حسینی همه عمر سنگ بر سینه مزن، زیر لوای دگران تا چو فطرش پر و بالت بدهد عشق حسین مگشا بال محبت به فضای دگران یا ابا عبدالله، یا حسین ثارالله راهیان حرمش، خنده کنان گریانند کس ندیدس چنین حال و هوای دگران چهره گلگون بکند خون بود رنگ حسین پیش او رنگ ندارد چو حنای دگران تا چو فطرش پر و بالت بدهد عشق حسین مگشا بال محبت به فضای دگران یا ابا عبدالله، یا حسین ثارالله

ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسین علت لطف خدا، یا حسن و یا حسین تا که خدایی شوم، کرب و بلایی شوم می زنم از دل صدا، یا حسن و یا حسین بانی اشک دو چشم، رحمت جاری حق آبروی چشم ها، یا حسن و یا حسین قبله ی حاجات ما، اوج عبادات ما روح مناجات ما، یا حسن و یا حسین یکی بدون حرم، یکی بدون کفن سرم فدای شما، یا حسن و یا حسین هر دو شهید مادر، هر دو غریب مادر کشته ی یک ماجرا، یا حسن و یا حسین حسن امام حسین، حسین اسیر حسن هردو به هم مبتلا، یا حسن و یا حسین تاب و قرار زینب، ذکر فرار زینب در وسط شعله ها، یا حسن و یا حسین شاعر: علی اکبر لطیفیان