شب هفتم صفر، محمود کریمی

پرورش یافته راه اویس قرنم گرچه بی تاب و اسیر همه پنج تنم همه دم ذکر من این است و همه شب سخنم من غلامی ز غلامان امام حسنم روزی ام می رسد از سفره احسان کریم نام ما را بنویسید گدایان کریم رکن ایمان شده در بند تولای حسن شک ندارم به کرم کردن فردای حسن کربلایی شده ماندیم همه پای حسن دل سپردیم به الطاف پسرهای حسن عقل وامانده ز توصیف مقام و جاهش عشق حیران شده در محضر عبداللهش لطف مولای کرم بنده نواز است هنوز دست عالم سر این سفره دراز است هنوز خانه اش کعبه حاجات و نیاز است هنوز این در خانه عشق است که باز است هنوز نقش باید بشود در همه جا چون دل من هر دری بسته شود جز در پر فیض حسن روز محشر که همه گریانند اشک ریزان حسن خندانند جان به قربان مقامش چه غریب است این مرد بی سپاه است قیامش چه غریب است این مرد غصه دار است کلامش چه غریب است این مرد بی جواب است سلامش چه غریب است این مرد خاکساران درش بر در دیگر نروند گریه کن های حسن کور به محشر نروند سفره داری که سر سفره او نعمت هاست دل او مصحف پر صفحه ای از غربتهاست سرخی کنج لبش شرح همه محنتهاست پاره های جگرش مرثیه تهمتهاست چه شده زهر چه کرده بدنش سبز شده تن او هم شبیه پیرهنش سبز شده ******************* با دو چشم تر و یک قد کمان از کوچه روز و شب روضه گرفته است امان از کوچه تب و لرز بدنش داشت نشان از کوچه گفت در روضه من باز بخوان از کوچه روضه خوان از غم ناموس و دل چاک بگو از تکان دادن یک چادر پر خاک بگو ******************* حسن جان یه کم حرف بزن تا سبک شی برادر حسن جان چهل ساله که هی تو خواب میگی مادر حسن جان میری کوچه میشه غمت چند برابر حسن جان حسن جان حسن جان چی دیدی مگه کی باهاتون در افتاد چی دیدی نمیگی چطور مادر افتاد چی دیدی مگه مادرم با سر افتاد حسن جان حسن جان حسن جان یه کوچه همه زندگی منو زیر و رو کرد یه کوچه که ما رو با نامرد شهر روبرو کرد یه کوچه که یادش باید مرگ و باز آرزو کرد یه نامرد به ما توی این کوچه بد کرد یه نامرد رسید راه و روی ما سد کرد یه نامرد گل یاسمونو لگد کرد حسین جان شکسته دلم تو غمت مثل شیشه حسین جان می دونی که اینو میگم من همیشه حسین جان آخه روزی مثل روز تو نمیشه برادر می شینن رو سینه ات تو گودال برادر یه نیزه میاد و دیگه میری از حال به زیر سم اسبا میشی تو بی حال

تا کنون لاجرعه از غم خورده ای تا کنون سیلی محکم خورده ای مادرت را سمت خانه برده ای گوشواره دانه دانه برده ای حسن جان ای حسن جان حسن جان حسن جان

فدای جیگر پر خون شده ت فدای کفن گلگون شده ت فدای تن تیربارون شده ت خداوند کرم امیر بی حرم خودم قربونیت ام به جون مادرم نگاه کن زیر پات به حال نوکرت به جون بچه هات به جون مادرت مولا حسن آقا حسن قدمی از حسین است تا حسن فتصدق علینا یا حسن مولا حسن آقا حسن فتصدق علینا یا حسن بمیرم برا اشک غربتت بمیرم کی شکسته حرمتت بمیرم برا بوی تربتت کریم بن کریم صراط المستقیم امام بن امام عظیم بن عظیم تو هستی تا ابد کنار فاطمه کنار غربت مزار فاطمه اسرار حسن دلدار حسن به سپاه علی سردار حسن صولت حیدر کرار حسن مولا حسن آقا حسن فتصدق علینا یا حسن تو گفتی با نگاه آخرت به زینب که یه روز بال و پرت می سوزه مثل زهرا مادرت میاد روزی پر از غم و رنج و بلا بمونه گریه ها برای کربلا برای روضه های جانسوز حسین شده گریون حسن برا روز حسین عطشان حسن عریان حسین جان عالم حسن جانان حسین جان عالم سنه قربان حسین جان حسین جانان حسین جان عالم سنه قربان حسین صلی الله علی الباکین علی الحسین

الا یا ایها الساقی بریز از عشق در جانم که هر شب میزبانی و من امشب بر تو مهمانم هوای حال من ابری مکش دامن مرو صبری کویر تشنه را لطفی که من محتاج بارانم تو ای باران افلاکی نگاهی بر من خاکی بگیر ای شبنم پاکی غبار غفلت از جانم کف دریای مولایم کف دست تو دریایم اشارت کن به سرهایم بفرمایی به فرمانم یا ابالفضل یا ابالفضل به راه توست توحیدم نگاه توست تاییدم پگاه توست خورشیدم به نور توست درمانم یکی در بند آمالش یکی پابند اعمالش و من روی تو می خواهم و من مهر تو می خواهم نه از اینم نه از آنم خدا تمثیل شد با تو صفا تاویل شد با تو وفا تکمیل شد با تو تو دین و من مسلمانم قدت مصداق بالایی غمت تریاق عقبایی ستون طاق دنیایی در این تثلیث حیرانم امیر نشاتینی تو امید عالمینی تویی تو هارون حسینی تو من از خیل غلامانم تو صاحب اختیاری و من و بی اختیاری و تفقد کن برنجانم ترحم کن بسوزانم همه دنیا و ما فیها فدای یوسف زهرا امام عصر می گوید فدای تو عمو جانم یا ابالفضل یا ابالفضل دستت بر روی زمین افتاده گمان کنم از خبرت دخترکم تو خیمه ها جون داده پا شو بریم با هم، بریم حرم یا ابالفضل تو رو به جون مادرم یا ابالفضل یا ابالفضل تو رفتی و می مونم تک و تنها تنهایی میون این دشمنها سرم میره به نیزه ها یا ابالفضل آتیش میاد تو خیمه ها یا ابالفضل وای حسن وای حسین یا ابالفضل ای بنی فاطمه را یار و معین یا ابالفضل بر روی عرشه زین عرش نشین یا ابالفضل پسر حبل متین حبل متین یا ابالفضل حیدر صف شکن ام بنین یا ابالفضل یا ابالغوث یا ابالفضل به سرم بود بیاید پسرم ام بنین مادرت فاطمه آمد عوض مادر من پدرم از نجف آمد تو هم از خیمه بیا قدمی رنجه کن و پای بنه بر سر من زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست خار و خاشاک زمین منزل و ماوای تو نیست همه از خیمه ها بیرون دویدند ز تو شرمنده ام آب آورت رفت علمدار رشید لشگرت رفت تو تا در راه بودی مادرت بود تو از راه آمدی و مادرت رفت حسین جانم حسین جانم