شب چهارم محرم، مهدی رسولی

هوات و کردم اسیر دردم بذار منم بیام حرم دورت بگردم حالم عجیبه دلم غریبه فضای سینه ام پر از شمیم سیبه ارباب پای دلم لنگه ارباب دنیا هزار رنگه ارباب دلم برات تنگه ******************** در کنگره گوشه نشینان محبت حرف در و دیوار بود هر شب جمعه حسین ای تشنه لب حسین حسین حسین حسین ای بی کفن حسین حسین حسین ********************* تو یه کربلا شنیدی اون حرم رو که ندیدی کاش صدای روضه های مادرش رو می شنیدی دو تا گنبد طلایی رفته تا به عرش اعلا اون یکی حریم شاه و این یکی حریم سقا هنوزم یه عاشقی هست حرم شما نرفته دیگه روش نمی شه جایی بگه کربلا نرفته همه منتظرن مادرش برسه کاش صدای برادر به خواهرش برسه

ذکر هر روز ما سلام حسین شعف آورده است نام حسین انبیا و ملائک و ملکوت غبطه خوردند بر مقام حسین بوده و هست و باز خواهد بود خللی نیست در دوام حسین هر که آزاده بوده در تاریخ سر نهاده به احترام حسین لحظه ای کم نباشد از سر ما سایه لطف مستدام حسین روشنای مسیرمان شده است نور مستور در کلام حسین عزت و احترام و آزادی همه یک روزن از پیام حسین گوش کن آه و اشک مظلوم است می رسد باز از خیام حسین هر چه از روضه سر در آوردیم بیشتر بال و پر در آوردیم پای منبر نشست اگر پیری یاد حر و حبیب افتادم از وهب خوانده ام به شوق مسیح یاد میخ و صلیب افتادم درس آزادگی و عزت را با زهیر و بریر فهمیدم از غلامی خویش خرسندم هر کجا نام جون را دیدم مسلم عوسجه، انس، نافع آبرو داده اند غیرت را چون که در ظلمت زمان دیدند نور روشنگر امامت را وقت میدان و در رجز گفتند سعد حارث، بشیر و عبدالله هر کسی پیرو حسین شده در سیاهی نمی شود گمراه عشق را جان تازه بخشیده مثل عامر اگر به خون خفته با جنون هر که رفته سمت خدا مثل عابس اجننی گفته راه سخت است و امتحان دشوار پای ماندن اراده می خواهد هر کسی اهل کربلا نشده عشق ابن جناده می خواهد نوجوانی که در مسیر پدر داد زد در چکاچک شمشیر جان ناقابلم فدای حسین گفت امیری حسین و نعم الامیر امر میدان گرفت از مادر تا به دیدار عاشقانه رسید مادر عمرو و مادر وهبند اسوه صبر مادران شهید روسفید از دعای مادر شد حججی را که خوب می دانی مادری که حسین حسین نگفت یوسفش را نکرد قربانی جز شهادت مسیر روشن کو کربلا درس صبر و بیداری است جاودانه است راه اصحابش بین تاریخ کربلا جاری است

عمه تو رو خدا جون بابا بذار برم دیگه دیره عمه حلقه زدن دور عمو بذار برم دیگه دیره او می دوید و من می دویدم

الرحیل الرحیل الرحیل الرحیل دل بسته عشق بسته دنیا نیست زندگی زندگی زندگی زندگی ختم به شهادت نشود زیبا نیست فرموده حسین لیرحل معنا ای سینه زن غریب کربلا جز راه حسین نیست راهی به خدا در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند گر عاشق صادقی ز مردن مهراس مردار بود هر آن که او را نکشند الرحیل الرحیل الرحیل الرحیل دل بسته عشق بسته دنیا نیست زندگی زندگی زندگی زندگی ختم به شهادت نشود زیبا نیست فرموده حسین لیرحل معنا ای سینه زن غریب کربلا کس چون تو طریق پاکبازی نگرفت با زخم نشان سرفرازی نگرفت زین پیش دلاورا چون تو شگفت حیثیت مرگ را به بازی نگرفت الرحیل الرحیل الرحیل الرحیل

این منم اون که برای تو همه هستیش و داده کنیز زینبم و مادر عمرو بن جناده پسرم اومده بعد از پدرش جونش و بده برات راضیم هر دو تا شون قربونی شن به فدای بچه هات چرا دلم نخواد به راه تو فدا بشه بذار مثل باباش شهید کربلا بشه دلا به عشقت اسیر حسین نعم الامیر حسین نعم الامیر حسین نعم الامیر از همون بچگی با اسم تو و عشق تو شیر خورد تا که باز شد زبونش اسم تو رو روی لب آورد به جای لالایی هرشب کنار گهواره ش موندم آقا امیری حسین و نعم الامیری تا سحر خوندم آقا چرا دلم نخواد سهیم بشه تو کربلا آقا بذار خودم کفن پوشش کنم برات دلا به عشقت اسیر حسین نعم الامیر حسین نعم الامیر حسین نعم الامیر پسرم راهی میدون می شی حالا مثل بابات مادرت رو پیش زینب روسفید کن با رجزهات روز غربت حسین فاطمه توی این سرزمینه نباید تا و قتی که ما زنده ایم تو چشاش غم بشینه برو دلم می خواد به خون رها ببینمت پیش سر حسین رو نیزه ها ببینمت دلا به عشقت اسیر حسین نعم الامیر حسین نعم الامیر حسین نعم الامیر

می رسد از کربلا هر نفسی بوی دوست جان به فدای خم سلسله موی دوست آب حیات من است خاک سر کوی دوست در دو جهان خرمی است ما و غم روی دوست ماه سلام علیک شاه سلام علیک راه سلام علیک ماه سلام علیک موسم بیعت رسید فصل شهادت رسید رو به سوی کربلا شاه سلامت رسید پشت سرش یار اوست میر و علمدار اوست یار وفادار اوست ساقی و سردار اوست آب حیات آمده صوم و صلاة آمده باب نجات آمده ذات صفات آمده ذوالبرکات آمده ساقی لب تشنگان سمت فرات آمده موج جنون می زند اشک پریشان کیست ناله به دل می خورد به اسم مژگان کیست سفره احسان کیست دل که شده مبتلا بر سر دامان کیست واله و حیران کیست آه دلم شکوه کن چشم تو گریان کیست سید العطشان حسین شاه شهیدان حسین معنی باران حسین جان سنه قربان حسین بعثر ما فی القبور حصل ما فی الصدور وقت قیام غمت اذن و جواز عبور راه تو معنای نور وقت مصیبت صبور سلسله موی دوست حلقه دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست گر برود جان ما در طلب وصل دوست حیف نباشد که دوست، دوست تر از جان ماست مقصد ما کربلاست هر که ز دنیا رهاست در غم او مبتلاست گریه او کیمیاست شاه سلام علیک راه سلام علیک بخت جوان یار ما دادن جان کار ما قافله سالار ما فخر جهان مصطفی است خود ز فلک برتریم وز ملک افزون تریم زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست راه تو بی انتهاست تربت پاکت شفاست راس تو بر نیزه و زلف سیاهت رهاست خون تو خون خداست دست کریمانه ات مظهر لطف و سخاست شاه سلام علیک ماه سلام علیک

امر به معروف را خون تو معنا کند امت غم دیده را خون تو احیا کند ظلم و ستم را فقط خون تو رسوا کند ما همه آماده ایم یکدل و آزاده ایم عاشق و دلداده ایم راهی این جاده ایم اذن به میدان بده پای تو افتاده ایم اذن شهادت کجاست روح عبادت کجاست راه سعادت کجاست نور هدایت کجاست کیست در این انجمن محرم رازش غیور ما همه بی غیرتیم آینه در کربلاست راهبرو مقتداست ماه سر نیزه هاست هر نفسش ربناست دل به غمش آشناست جان به فدایت امام خون تو راه قیام هر چه به جز عشق تو رفتنی و ناتمام بر لب خشکت سلام شاه تویی من غلام سایه لطفت حسین تا به ابد مستدام هر که دل آرام دید بر دلش آرام رفت چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت گر به همه عمر خویش با تو برآرم دمی حاصل عمر آن دم است باقی ایام رفت خون تو جاری شد و در رگ اسلام رفت هر که غلامت نشد مرده و ناکام رفت شاه سلام علیک راه سلام علیک

تجمعنا محبة الحسین تجمعنا زیارة الحسین تجمعنا ولایة الحسین تجمعنا شفاعة الحسین من غلام موی سفید حبیبت هستم من غلام روی سیاه غلامت هستم من غلام سرخی خون شهید راهت من غلام پرچم سبز قیامت هستم سربلندم با تو به مرگم می خندم ذکر امیری حسین و روی پیشونیم می بندم من سینه زن اربابم من خاک پای اصحابم تجمعنا محبة الحسین تجمعنا زیارة الحسین تجمعنا ولایة الحسین تجمعنا شفاعة الحسین من کجا و سینه عریان عابس ارباب من کجا و گوشه چشم زهیرت ارباب من کجا و عشق سوید بن عمروت ارباب من کجا و شوق لقای بریرت ارباب من به یاد غیرت ابن جناده نوجوونی که شبیهش هیچ کی برات سر نداده من حاجتم و می گیرم

تو این طوفان دریا آب و این روزای تاریک فقط این کشتی تو ساحل امن نجاته مسیری که همه اصحاب تو طی کردن آقا یه الگوی صحیح و کاملی واسه حیاته اونا که شونه هاشون تا سحر هر شب می لرزید که پاشون توی میدون ظهر فرداها نلرزه اونا که حتی تیرا هم به پاشون سجده کردن که نگذاشتند نمازت بشکنه حتی یه لحظه خمینی یادمون داد درسی که از تو گرفت و که می گفتی به اصحابت می جنگیم توی غربت که یک عالم ببینه پای حق موندن چه زیباست می میرم تشنه لب هم ما نمی دیم تن به ذلت درس بزرگ باور و من از حبیبت می گیرم اونی که گفت زنده بشم دوباره واست می میرم حسین حسین حسین حسین