شهادت حضرت فاطمه (س) شب پنجم فاطمیه دوم 92 - محمود کریمی

روضه - نا باورانه آمد از راه کوه باور دستی به روی پهلو دستی نهاد بر سر با گریه گفت زهرا محبوبه پیمبر وا کن نگاه زخمی حرفی بزن به حیدر طفلان آه ساکت مبهوت حال بابا می ریخت اشک غربت بر روی نعش زهرا ای دلبر دلیرم تازه جوان پیرم محبوبه کبودم محجوب سر به زیرم بر خیز تا نمردم بر خیز من بمیرم بار دگر بگو یا حیدر علی امیرم طفلان آه ساکت مبهوت حال بابا می ریخت اشک غربت بر روی نعش زهرا خسته شدی عزیزم یا از علی بریدی از بام اشیانت سایه چرا کشیدی آه از دمی که زخمی دنبال من دویدی انقدر ضربه خوردی در کوچه تا خمیدی طفلان آه ساکت مبهوت حال بابا می ریخت اشک غربت بر روی نعش زهرا با اشک شستو شو داد روی شهیده اش را ساقی نگاه می کرد یار خمیده اش گویا شنید زهرا اه بریده اش را آهسته و به زحمت وا کرد دیده اش را طفلان آه ساکت مبهوت حال بابا می ریخت اشک غربت بر روی نعش زهرا بالا گرفت دست مجروح و نا توان را در حلق شاه مردان میدید استخوان را قدری نشان او داد روی پر از نشان را آرام کرد بانو مولای انس و جان را ناله مزن که عرش رحمان به لرزه آمد گریه مکن که قلب قران به لرزه آمد هق هق مکن که رکن امکان به لرزه آمد رکن و قلم شکست و میزان به لرزه آمد

زمینه - گل نیلوفرم، یاس پرپرم رفتی حیدرو تنها گذاشتی دست من لرزون شده تن من بی‌جون شده خونمون بی‌فاطمه بی‌سر و سامون شده به ورم بازوی تو شده خیره این چشام پاشو دوباره فاطمه خودت یه کاری کن برام پاشو ببین از داغ تو داره می‌لرزه شونه‌هام گل نیلوفرم، یاس پرپرم رفتی حیدرو تنها گذاشتی تو دلم طوفان شده نفسم بند اومده آخه رو لب‌های تو کمی لبخند اومده انگاری که دارم کفن روی مهتاب می‌کشم خونابه‌های غسلتو با گریه آب می‌کشم تو سکوت شب ناله از این قلب بی‌تاب می‌کشم یار مظلوم من روی این کفن حرفای آخر رو با خون نوشتی داره از اشک حسن خون جگر میشه حسین وعده‌ی دیدار ما کربلا پیش حسین گلای باغت رو ببین همه پژمرده شدن زینبو داره می‌کشه قصه‌ی کهنه پیرهن قرار من با تو باشه کنار جسم بی‌کفن پیکر بی‌کفن ای خونین بدن ای دور از وطن غریب ماد ای کشته‌ی دور از وطن دور از وطن وای ای تشنه‌ی صد پاره تن ای بی‌کفن وای شب‌های جمعه فاطمه آید به دشت کربلا گوید حسین من چه شد؟ چشمای زینب خونه اشک علی بارونه مادر براش می‌خونه حسین غریب مادر حسین غریب مادر ای کشته‌ی دور از وطن دور از وطن وای ای تشنه‌ی صد پاره تن ای بی‌کفن وای حسین

شور - پیش ما گریه میکنی بانو در دعا گریه می کنی بانو من برای دل تو می گریم تو چرا گریه می کنی بانو بعد از ان قصه تا که می گویم مجتبی گریه می کنی بانو بعد نیشه و کنایه مردم بی صدا گریه می کنی بانو سایه بان غمت که ویران شد پس کجا گریه می کنی بانو بی هوا چون تو را زدند بی بی بی هوا گریه می کنی بانو چهره پنهان مکن که می دانم به خدا گریه می کنی نه فقط در کنار این مردم کربلا گریه می کنی بانو بیش از این سوختن نمی خواهم گریه بر خویشتن نمی خواهم مدهزحمت به بازویت مادر به خدا پیروهن نمی خواهم درد داری تو استراحت کن نیمه شب اب من نمی خواهم فکر عریانی مرا کم کن غرق در خون کفن نمی خواهم وقت قتلم نیا سوی گودال وقت کشته شدن نمی خواهم تو ببینی که شمر می اید از تو بر سر زدن نمی خواهم روی تو سایه ای کبودین داشت سر سالم به تن نمی خواهم صلی الله علی الباکین علی الحسین