رحلت پیامبر اکرم (ص) 1402 - حنیف طاهری

روضه - خاتم الانبیا رسول خدا که جهانش هزار بار فدا کرد اعلام بر سر منبر به خلایق ز اصغر و اکبر که من ای مسلمین نیک‌ خصال دیدم آزارها به بیست و سه سال کرده‌ام روز و شب حمایتتان سنگ خوردم پیِ هدایتتان ساحرم خوانده‌اید و جادوگر بر سرم ریختید خاکستر گاه کردید سنگ بارانم گه شکستید درِّ دندانم مثل من از منافق و کفار هیچ پیغمبری ندید آزار حال چون می‌روم از این دنیا اجر و مزدی نخواستم ز شما جز که با عترتم مودّتتان حرمت و طاعت و محبتتان دو امانت مراست بین شما طاعت از این دو هست، دین شما این دو از امر داورِ منّان یکی عترت بوَد، یکی قرآن این دو با هم چو این دو انگشتند تا ابد متصل به یک مشتند کافر است آن کسی که در اقرار یکی از این دو را کند انکار چون محمّد ز دار دنیا رفت روح او در بهشت اعلا رفت جمع گشتند امت اسلام تا به زهرا دهند یک انعام رو سوی بیت کبریا کردند جای گل، بار هیزم آوردند گلشان شعله‌های آذر بود حرمتِ دخترِ پیمبر بـود دختر وحی را به خانه زدند بر تن وحی تازیانه زدند اولین اجر مصطفی این بود حمله بر بیت آل یاسین بود اجر دوم نصیب مولا شد کشته در صبحِ شامِ احیا شد آنکه عمری چو شمع می‌شد آب رُخش از خون سر گرفت خضاب فرق بشکسته و دل صد چاک مثل زهرا شبانه رفت به خاک اجر سوم رسید بر حسنش تیرباران شد از جفا بدنش تن پاکش به شان? یاران شد به باران تیر گلباران ولی اجر چهارم بسی فراتر بود نیزه و تیر و تیغ و خنجر بود دست ظلم و عناد بگشادند اجرها بر حسین او دادند گرگ‌هایش به سینه چنگ زدند به جبینش ز کینه سنگ زدند حمله بر جسم پاک او کردند نیزه در سینه‌اش فرو کردند بر دل او که جای داور بود هدیه کردند تیر زهرآلود تیر مسموم خصم او را کشت سر به دل برد و شد برون از پشت کاش در خون خویش می‌خفتم کاش می‌مردم و نمی‌گفتم آب‌ها بود مِهر مادر او ولی تشنه‌لب شد بریده حنجر او

زمینه - ای امون از مدینه ی بی وفا وای ای خدا خونه زهرا شده دارالعزا وای ای خدا وای دنیا شاهد باش روزای آخر تنهاست وای دنیا شاهد باش تنها دلگرمیش لبخند زهراست اسم علی و فاطمه دائم رو لبشه مثل شهادتین جان کلام مصطفی اینه حسینُ مِنّی اَنَا مِن حسین حسینُ مِنّی اَنَ مِن حسین بر روی لب داره نبی زمزمه وای فاطمه به فکر بی وفایی مردمه وای فاطمه وای بعد از پیغمبر نامردا حق حیدر رو خوردن وای جای دسته گل مردم پشت در هیزم آوردن یه روزی تو چشمای مولا فاطمه تو شعله آتیشه بمیرم از همین روزا حیدر تو مدینه خونه نشین میشه اسم علی و فاطمه دائم رو لبشه مثل شهادتین جان کلام مصطفی اینه حسینُ مِنّی اَنَا مِن حسین حسینُ مِنّی اَنَا مِن حسین

شور - آهای مردم مدینه علی تنها جانشینه باشید حامیِ ولایت فقط مزد من همینه حالا، عازم سفرم میگم با چشای ترم بعد من جون شما و جون دخترم می‌ترسم برای علی، می‌لرزه صدای علی می‌دونم می‌سوزه فاطمه به پای علی به کی بگم درد دلمو نسوزونید باغ گلمو به کی بگم درد دلمو میگن تا نفس آخر بمونید به پای حیدر نمیشه تو همه عالم کسی با علی برابر می‌سوزه همه جگرم اینه آخرین خبرم بعد من جون شما و جون دخترم حق بوده همیشه علی بعد از من چی میشه علی آی مردم جز زهرا کی می‌مونه پیش علی به کی بگم درد دلمو نسوزونید باغ گلمو به کی بگم درد دلمو

شور - من حیدریه اصل و نسبم یا علی مدد وِرده به لبم در مقابل دشمن علی حریف می‌طلبم پر شده همه‌جا نعره‌های من حیدر خون دشمن حیدر به پای من حیدر عشق به علیِ خون بهای من حیدر بعد هر نجفه کربلای من حیدر می‌تپه این قلب من با عشق حیدر به مراتب لَبیک یا علی ابن ابیطالب مَستانه شدم با نام علی دینِ منه از اسلام علی از روز ازل گفتم به همه که بابامه علی صبح و شام و سحر با وضو بگو حیدر با تمام وجود از گلو بگو حیدر بین صحن نجف هی بگو بگو حیدر با حرم که شدی روبه‌رو بگو حیدر به دلم از روز اول عشق حیدر شده غالب لبیک یا علی ابن ابیطالب من سینه زنِ نسل وَهبم که حیدرین کل عقبه‌ام ای مُعاند بی اصل و نسب بترس از غضبم قبل از هر سخن اول سلام ما حیدر خط قرمز شیعه امام ما حیدر روی منبر هم حُسن خطاب ما حیدر علت هم? احترام حیدر اسم حیدر در اذان و در نمازم شده واجب لبیک یا علی ابن ابیطالب

تک - مَظهَرِ یَزدان، اِی‌شَهِ مردان فاتحِ میدان، علی یاعلی قِبله و قرآن، معنیِ ایمان اِی‌سَر و سامان، علی یاعلی همه پیدایی و ناپیدایی تو به قرآنِ خدا مَعنایی دینی و دنیایی، عُقبایی به جهان وَصف، از آن یارِوفادار بگو دَمی از مَدحِ علی حیدرِ کَرّار بگو ساقیِ کوثر علی مولا مَدَد حضرتِ حیدر علی مولا مَدَد علی مولا مَدَد، علی مولا مَدَد صاحبِ دنیا، قِبله‌ی زهرا عالیِ اَعلی?، علی یاعلی یااُذُنُ‌الله یا وَلی‌ُالله یا اَسَدالله، علی یاعلی شیرِ مردانِ جهان یا حیدر صاحبِ کون و مکان یا حیدر به دوعالَم سلطان، یاحیدر شُکرُلله علی هست ولی‌ نعمتِ ما تااَبَد نوکریِ قَنبرِ او عِزّتِ ما ای کَس و کارم علی مولا مَدَد دار و ندارم علی مولا مَدَد علی مولا مَدَد، علی مولا مَدَد تویی جهاندار علی سَیِّد و سالار، علی حضرتِ کَرّار، علی یاعلی یک‌تنه لَشکر علی شاهِ دلاور، علی فاتحِ خِیبر، علی یاعلی به بزرگیِ تو ماشاءلله سینه‌ چاکِ تو شده بِیتُ‌الله دست‌پَروَرده‌ی تو ثارُالله شِکرُلله که هستیم همه مؤمنِ تو خاکِ پاهای حسین و حسن و محسن تو ذکرِ صِراتم، علی مولا مَدَد بابِ نجاتم، علی مولا مَدَد علی مولا مَدَد، علی مولا مَدَد

شور - هوای تو به سر دارم، هوای صحن و بارگاهت سلام یا شَهرةَ النجف، منم گدای سر راهت گفتی فمن یَمُت یرنی، برای من مرگ نیازه خواهش دیگری دارن، بیا به تشیع جنازه کَسَم علی‌ست، در آن بی کسی که میگویند به عزت و شرف لا اله الا الله سِرِ اذان علی مولا، نبض جهان علی مولا فِداکَ نفسی سَیدی، ای جان جان علی مولا حُب علی اصل و اساسم، سمت نجف همه حواسم به لطف شیر پاک مادر، شکر خدا علی شناسم علی پرست تواند، خدا پرست شود علی‌ست هر طرف لااله الا الله تو عالی و گرانقدری، تو فاتح حُنین و بدری حقیقت قدر فاطمه‌ست، تو والی سوره‌ی قدری والی امر قدر قرآن، به ملک حق والی و سلطان شأن نزول هل اتی و، نتیجه‌ی سوره‌ی انسان هر آن‌که گفت علی حق و حق علی‌ست به حق ز دست بر هدف لا اله الا الله

شور - منِ در به در، چه دری زنم زِ درت اگر تو برانیَم تو اگر به خانه نخوانیَم چه ثمر ز مرثیه خوانیَم ای خدای عشق ای عشق خدا ای شهیده‌ام ای شاه شهدا به نام حسین و به نام اباالفضل قسم به وفا و مرام اباالفضل به عزت و شأن و مقام اباالفضل من عبد عبدم و مولاست امام حسین من نوکر و فقط آقاست امام حسین آقاست امام حسین به فدای خشکیِ حنجرت سر بی تنت تن بی سرت به نگاه آخر خواهرت نگهی به سوز نهانی‌ام منِ در به در، چه دری زنم زِ درت اگر تو برانیَم تو اگر به خانه نخوانیَم چه ثمر ز مرثیه خوانیَم ای تشنه‌ترین ای ذبح عظیم تا زیر لحد ما سینه‌زنیم به شبه پیمبر، به اکبرِ لیلا به عصمت اعظم به زینبِ کبری به خاک مقدس به تربت اعلا دریای رحمته دنیاست امام حسین من نوکر و فقط آقاست امام حسین من عبد عبدم و مولاست امام حسین من نوکر و فقط آقاست امام حسین آقاست امام حسین

شور - حسن ای جانم جان جانانم دین و ایمانم مرا که بی‌قرار می‌کند حسن به جرعه‌ای خمار می‌کند حسن ضریح سینه را اگر طلا حسین ولی پر از عیار می‌کند حسن حسن ای جانم حسین و کشتی‌اش درست منتها مرا اگر سوار می‌کند حسن دل مرا حسین می‌برد ولی شکار را شکار می‌کند حسن حسن ای جانم گر همه عالم بشود یاسمن عطر حسین است و گلابش حسن چون لوح و قلم هستم و صدبار نوشتم دیوان? آقای جوانان بهشتم حسن ای جانم